Een bezoek aan Meteora-Griekenland en de kloosters bieden een uniek perspectief van de grootsheid van de natuur in combinatie met geschiedenis, architectuur, en het eeuwige verlangen van de mens om in contact te komen met het Goddelijke. Vanaf de vroegchristelijke tijd werden de kliffen van Meteora beschouwd als een perfecte plaats om absolute afzondering te bereiken. Een plaats voor mensen om vrede en harmonie te vinden en zo de eeuwige strijd van de mensheid voor spirituele verheffing te ondersteunen.
Meteora is vandaag de grootste archeologische site van Griekenland in termen van het gebied dat het beslaat. Het is ook een UNESCO World Heritage Site sinds 1989 en een officiële heilige plaats voor Griekenland sinds 1995. Een uitgestrekt complex van reusachtige rotspilaren met kloosters die eeuwen geleden op de pikhoofden van de zandstenen kliffen werden gebouwd, creëert een waarlijk surrealistisch landschap dat nergens anders ter wereld te vinden is!
Een prachtige foto van de Meteora kloosters in het avondlicht
De oorsprong van de Meteora kloosters
De eersten die in het gebied arriveerden om de kliffen van Meteora voor spirituele redenen te gebruiken, waren orthodox-christelijke kluizenaar-monniken. Zij kwamen naar deze plaats tussen de 9e en de 10e eeuw om rust te vinden en zich af te zonderen in de vele grotten die verspreid tussen de kliffen te vinden waren. Eeuwenlang leefden deze monniken in volledige afzondering. Zij werden blootgesteld aan de weerselementen en aan allerlei gevaren en waren sterk afhankelijk van de hulp van de plaatselijke bevolking. Regelmatig ontvingen zij giften van voedsel, water, kleding, hout, essentiële zaken om te kunnen overleven. De plaatselijke bevolking zag hen als heilige mannen die in het gebied kwamen wonen, hun steun waardig.
5 belangrijke dingen om te weten voordat je de kloosters bezoekt
Deze vroege periode wordt de eerste fase in de monastieke ontwikkeling van Meteora, gedomineerd door de ascetische figuren van de eerste kluizenaar-monniken, die ongeorganiseerd en geïsoleerd in de grotten van het gebied leven. Deze eerste fase duurt een paar eeuwen, tot de 12e eeuw, en het begin van de tweede fase in de ontwikkeling van de monastieke traditie van Meteora. De ontwikkeling van de georganiseerde skete van Doupiani in de 12e eeuw markeert een belangrijke mijlpaal in de lange ontwikkeling van het monnikendom hier in Meteora.
Omstreeks de 12e eeuw besluit een monnik genaamd Nilos de verspreide kluizenaarsmonniken van Meteora te verzamelen in een meer georganiseerde kloostergemeenschap. Hij stelde regels en kanonnen op die de kluizenaars van Meteora moesten volgen. Zo begint de tweede fase van een meer georganiseerde monastieke ontwikkeling in Meteora. Het middelpunt van deze eerste georganiseerde kloostergemeenschap werd de kapel van Doupiani, die vandaag de dag nog steeds te vinden is onder de gelijknamige klif aan de noordwestkant van het dorp Kastraki. De kluizenaars-monniken van Meteora komen elke zondag bijeen in de kapel van Doupiani om de zondagsdienst bij te wonen en proviand uit te delen.
Twee eeuwen later, in de 14e eeuw, klom een andere monnik, Athanasios genaamd, op de op een na hoogste rots om het eerste klooster van Meteora te stichten, de Grote Meteoron. Hij wordt tegenwoordig beschouwd als een van de belangrijkste figuren in de lange geschiedenis van het Meteora-kloosterwezen, als de stichter van een van de belangrijkste kloostergemeenschappen van de orthodoxe kerk, na Athos. In de 16e eeuw, op het hoogtepunt van de kloostergemeenschap van Meteora, bedroeg het aantal kloosters dat in de plaats bestond in totaal 24.