Erdere huizen kunnen loodhoudende verf bevatten.
Lood werd gebruikt als pigment en droogmiddel in “alkyd” verf op oliebasis. “Latexverf op waterbasis bevatte over het algemeen geen lood. Ongeveer tweederde van de huizen die vóór 1940 zijn gebouwd en de helft van de huizen die tussen 1940 en 1960 zijn gebouwd, bevatten loodhoudende verf. Sommige woningen die na 1960 zijn gebouwd, bevatten ook loodhoudende verf. Het kan zich op elk oppervlak binnen of buiten bevinden, met name op houtwerk, deuren en ramen. In 1978 heeft de U.S. Consumer Product Safety Commission het wettelijk maximum loodgehalte in de meeste verfsoorten verlaagd tot 0,06% (een sporenhoeveelheid). Overweeg om de verf in huizen die vóór de jaren tachtig zijn gebouwd op lood te laten testen voordat u gaat renoveren of als de verf of het onderliggende oppervlak verslechtert. Dit is vooral belangrijk als er zuigelingen, kinderen of zwangere vrouwen aanwezig zijn.
De consument kan worden blootgesteld aan lood uit verf.
Het eten van verfsnippers is één manier waarop jonge kinderen aan lood worden blootgesteld. Het is niet de meest voorkomende manier waarop consumenten, in het algemeen, aan lood worden blootgesteld. Het inslikken en inademen van loodstof dat ontstaat als loodhoudende verf “krijt”, schilfertjes, of afbladdert van verslechterde oppervlakken kan consumenten blootstellen aan lood. Het lopen op kleine verfspanen op de vloer of het openen en sluiten van een geschilderd raamkozijn kan ook loodstof veroorzaken. Andere bronnen van lood zijn afzettingen die in huizen kunnen voorkomen na jarenlang gebruik van gelode benzine en uit industriële bronnen zoals smelterijen. Consumenten kunnen ook loodstof produceren door loodhoudende verf te schuren of door loodhoudende verf af te schrapen of te verhitten.
Loodstof kan neerslaan op vloeren, muren en meubels. Onder deze omstandigheden kunnen kinderen loodstof binnenkrijgen door hand-op-mondcontact of in voedsel. Ingeslibd loodstof kan opnieuw in de lucht komen door schoonmaken, zoals vegen of stofzuigen, of door beweging van mensen door het huis.
De consument kan verf op lood laten testen.
Er zijn doe-het-zelf-kits verkrijgbaar. De U.S. Consumer Product Safety Commission heeft echter geen van deze kits geëvalueerd. Eén testkit voor thuisgebruik maakt gebruik van een natriumsulfideoplossing. Bij deze procedure moet u een druppel natriumsulfide-oplossing op een verfspaan aanbrengen. De verfspaan wordt langzaam donkerder als er lood in zit. Er zijn echter problemen met deze test. Andere metalen kunnen vals-positieve resultaten veroorzaken, en harsen in de verf kunnen voorkomen dat het sulfide de verfspaan van kleur doet veranderen. Het is dus mogelijk dat de aanwezigheid van lood niet correct wordt aangegeven. Bovendien kan de verdonkering alleen op zeer lichtgekleurde verf worden waargenomen.
Een andere test voor thuisgebruik vereist een opgeleide professional die de apparatuur veilig kan bedienen. Deze test maakt gebruik van röntgenfluorescentie om vast te stellen of de verf lood bevat. Hoewel de test bij u thuis kan worden uitgevoerd, mag deze alleen worden uitgevoerd door professionals die zijn opgeleid door de fabrikant van de apparatuur of die een opleiding van de staats- of lokale overheid hebben gevolgd, omdat de apparatuur radioactieve materialen bevat. Bovendien is de methode bij sommige tests niet betrouwbaar gebleken.
De consument kan ervoor kiezen een verfmonster door een testlaboratorium op lood te laten testen. Laboratoriumtests worden betrouwbaarder geacht dan andere methoden. Labtesten kosten tussen de $20 en $50 per monster. Om het laboratorium op loodhoudende verf te laten testen, kunnen consumenten:
- Verhaal de monsterpotjes bij het laboratorium of gebruik hersluitbare plastic zakken. Etiketteer de potjes of zakjes met de naam van de consument en de plaats in huis waar elk verfmonster is genomen. Er moeten meerdere monsters worden genomen uit elke getroffen kamer (zie de hieronder besproken HUD-richtlijnen).
- Gebruik een scherp mes om de randen van het verfmonster door te snijden. Het laboratorium moet u vertellen hoe groot het monster moet zijn. Het zal waarschijnlijk ongeveer 2 centimeter bij 2 centimeter zijn.
- Lift de verf eraf met een schoon plamuurmes en doe het in de container. Zorg ervoor dat u een monster neemt van alle verflagen, omdat alleen de onderste lagen lood kunnen bevatten. Neem geen onderliggend hout, pleisterwerk, metaal en baksteen mee.
- Veeg het oppervlak en eventueel verfstof af met een natte doek of papieren handdoek en gooi de doek of handdoek weg.
Als u loodhoudende verf heeft, moet u stappen ondernemen om uw blootstelling aan lood te verminderen.
Het U.S. Department of Housing and Urban Development (HUD) beveelt aan dat actie wordt ondernomen om de blootstelling te verminderen wanneer het loodgehalte in verf hoger is dan 0,5% bij laboratoriumtests of hoger dan 1,0 milligram per vierkante centimeter bij röntgenfluorescentie. Actie is vooral belangrijk wanneer de verf aan het verslechteren is of wanneer er zuigelingen, kinderen of zwangere vrouwen aanwezig zijn. Consumenten kunnen de blootstelling aan loodhoudende verf verminderen. U kunt:
1. Het geverfde voorwerp laten vervangen.
U kunt een deur of een ander gemakkelijk te verwijderen voorwerp vervangen als u dat kunt doen zonder loodstof te veroorzaken. Moeilijk te verwijderen voorwerpen moeten worden vervangen door vakmensen die het loodstof onder controle houden en indammen.
2. De loodhoudende verf afdekken.
U kunt het oppervlak met een kit bespuiten of afdekken met gipsplaten. Het overschilderen van loodhoudende verf met loodvrije verf is echter geen oplossing voor de lange termijn. Ook al is de loodhoudende verf bedekt met loodvrije verf, de loodhoudende verf kan van het oppervlak blijven loslaten en loodstof creëren. De nieuwe verf kan zich ook gedeeltelijk vermengen met de loodhoudende verf, en loodstof zal vrijkomen wanneer de nieuwe verf begint te verslechteren.
3. Laat de loodhoudende verf verwijderen.
Laat dit werk uitvoeren door professionals die zijn opgeleid in het verwijderen van loodhoudende verf. Elk van de verfverwijderingsmethoden (schuurpapier, schrapers, chemicaliën, zandstralen, en fakkels of hittepistolen) kan looddampen of -stof produceren. Dampen of stof kunnen in de lucht terechtkomen en kunnen worden ingeademd of ingeslikt. Natte methoden helpen de hoeveelheid loodstof te verminderen. Bij het verwijderen van lijstwerk, sierlijsten, vensterbanken en andere geverfde oppervlakken voor professioneel verfafbijtwerk buitenshuis kan ook stof vrijkomen. Zorg ervoor dat de professionals het loodstof indammen. Veeg alle oppervlakken nat om stof of verfdeeltjes te verwijderen.
U kunt een kleine hoeveelheid loodhoudende verf verwijderen als u kunt voorkomen dat er stof vrijkomt. Zorg ervoor dat het oppervlak kleiner is dan ongeveer een vierkante meter (zoals een vensterbank). Elk karwei dat groter is dan ongeveer een vierkante meter moet door professionals worden gedaan. Zorg ervoor dat u een natte methode kunt gebruiken (zoals een vloeibaar afbijtmiddel).
4. Verminder de blootstelling aan loodstof.
U kunt oppervlakken en vloeren periodiek nat dweilen en vegen met een fosforrijke (ten minste 5%) schoonmaakoplossing. Draag waterdichte handschoenen om huidirritatie te voorkomen. Vermijd activiteiten die loodhoudende verf verstoren of beschadigen en waarbij stof vrijkomt. Dit is een preventieve maatregel en is geen alternatief voor vervanging of verwijdering.
Professionals zijn beschikbaar voor het verwijderen, vervangen of afdekken van loodhoudende verf.
Neem contact op met uw staats- en lokale gezondheidsafdelingen programma’s ter preventie van loodvergiftiging en huisvestingsautoriteiten voor informatie over testlaboratoria en aannemers die loodhoudende verf veilig kunnen verwijderen. Het U.S. Department of Housing and Urban Development (HUD) heeft richtlijnen opgesteld voor het verwijderen van loodhoudende verf, die zijn gepubliceerd in het Federal Register, 18 april 1990, pagina 1455614614. Vraag aannemers naar hun kwalificaties, ervaring met het verwijderen van loodhoudende verf, en plannen om deze richtlijnen te volgen.*
- Kinderen en andere bewoners (vooral baby’s, zwangere vrouwen, en volwassenen met hoge bloeddruk) moeten uit het werkgebied worden gehouden totdat het werk is voltooid.
- Inwoners moeten alle voedsel en eetgerei uit het werkgebied verwijderen.
- Aannemers moeten alle meubels, tapijten en gordijnen verwijderen en het werkgebied afsluiten van de rest van het huis. De aannemer moet ook de vloer afdekken en verzegelen, tenzij loodverf van de vloer moet worden verwijderd.
- Aannemers moeten ervoor zorgen dat werknemers ademhalingsapparatuur dragen die is ontworpen om het inademen van lood te voorkomen.
- Aannemers mogen niet toestaan dat er in de werkruimte wordt gegeten of gedronken. Aannemers moeten alle kasten en oppervlakken die met voedsel in aanraking komen afdekken en verzegelen.
- Aannemers moeten kleding die na het werk in de ruimte wordt gedragen, weggooien. Werknemers mogen geen werkkleding in andere delen van het huis dragen. De aannemer moet werkkleding apart wassen.
- Aannemers moeten puin opruimen met speciale stofzuigers met HEPA-filters (high efficiency particulate air) en moeten na het stofzuigen een natte dweil gebruiken.
- Aannemers moeten loodhoudend verfafval en verontreinigde materialen verwijderen in overeenstemming met nationale en lokale voorschriften.
Overheidsfunctionarissen en gezondheidsdeskundigen blijven advies ontwikkelen over het verwijderen van loodhoudende verf. Kijk uit naar toekomstige publicaties van overheidsinstanties, gezondheidsdiensten en andere groepen die zich bezighouden met het verwijderen van loodhoudende verf en het voorkomen van loodvergiftiging.
Loodhoudende verf is gevaarlijk voor uw gezondheid.
Loodhoudende verf is een belangrijke bron van loodvergiftiging bij kinderen en kan ook volwassenen treffen. Bij kinderen kan loodvergiftiging onomkeerbare hersenbeschadiging veroorzaken en het mentale functioneren aantasten. Het kan de mentale en fysieke ontwikkeling vertragen en de aandachtsspanne verminderen. Het kan ook de ontwikkeling van de foetus vertragen, zelfs bij extreem lage loodgehaltes. Bij volwassenen kan het leiden tot prikkelbaarheid, slechte spiercoördinatie en zenuwbeschadiging van de zintuigen en de zenuwen die het lichaam aansturen. Loodvergiftiging kan ook problemen bij de voortplanting veroorzaken (zoals een verminderd aantal zaadcellen). Het kan ook de bloeddruk verhogen. Jonge kinderen, foetussen, zuigelingen en volwassenen met een hoge bloeddruk zijn dus het kwetsbaarst voor de effecten van lood.
Kinderen moeten worden gescreend op loodvergiftiging.
In gemeenschappen waar de huizen oud en in verval zijn, moet gebruik worden gemaakt van de beschikbare screeningsprogramma’s van de plaatselijke gezondheidsdiensten en moeten kinderen regelmatig worden gecontroleerd om te zien of ze aan loodvergiftiging lijden. Omdat de eerste symptomen van loodvergiftiging gemakkelijk te verwarren zijn met andere ziekten, is het moeilijk om de diagnose loodvergiftiging te stellen zonder medische tests. De eerste symptomen kunnen zijn: aanhoudende vermoeidheid, prikkelbaarheid, gebrek aan eetlust, maagklachten, verminderde aandacht, slapeloosheid en constipatie. Als kinderen niet in een vroeg stadium worden behandeld, kan dat langdurige of permanente gezondheidsschade veroorzaken.
Het huidige loodgehalte in het bloed dat bepalend is voor loodvergiftiging is 10 microgram lood per deciliter bloed. Aangezien vergiftiging echter bij lagere niveaus kan optreden dan eerder werd gedacht, overwegen verschillende federale agentschappen of dit niveau verder moet worden verlaagd, zodat preventieprogramma’s voor loodvergiftiging over de meest recente informatie beschikken om kinderen op loodvergiftiging te testen.