Niet iedereen kan een regelmatige fiets forens zijn. Sommigen wonen te ver van hun werk, anderen hebben onregelmatige schema’s, sommigen moeten gevaarlijke wegen oversteken of slechte weersomstandigheden trotseren, en weer anderen – waaronder ondergetekende – werken vanuit een kantoor aan huis.
Maar zelfs als je niet op de fiets naar je werk gaat, kun je toch regelmatig fietsen. Sterker nog, het kan een unieke bron van plezier zijn – er zijn maar weinig dingen in het leven die een heuvel af suizen met de wind in je haren overtreffen. Fietsen is ook een onderdeel van een gezonde, gelukkige levensstijl. Volgens de overheid van Victoria, Australië, zijn de voordelen van regelmatig fietsen onder andere sterkere botten, flexibelere gewrichten, minder stress en angst, minder lichaamsvet en een betere cardiovasculaire conditie in het algemeen.
Maar wat als je wel van fietsen houdt, maar geen fiets hebt? Afhankelijk van waar je woont, is dat misschien geen probleem. Veel grote steden hebben nu bike-share programma’s die betaalbare korte termijn verhuur aanbieden in een bepaald geografisch gebied. Deze kunnen worden gerund door particuliere bedrijven, onderwijsinstellingen, gemeentelijke instanties, of publiek-private partnerschappen.
De specifieke kenmerken en eigenaardigheden van bike-share programma’s variëren van plaats tot plaats, maar het overkoepelende doel is altijd hetzelfde: het verstrekken van een leuke, gezonde, goedkope vervoersoptie voor de lokale bevolking en bezoekers gelijk.
Hoe fiets-shareprogramma’s werken
De eerste fiets-shareprogramma’s ontstonden in de jaren zestig in Europa, maar het concept kwam pas halverwege de jaren 2000 wereldwijd van de grond. In Noord-Amerika zijn ze meestal verbonden aan gemeentelijke overheden, hoewel sommige programma’s, met name in kleine universiteitssteden, zich concentreren op universiteitscampussen.
Het typische bike-share programma heeft een aantal karakteristieke kenmerken, waaronder fietsen op stations en betaalsystemen, lidmaatschaps- en pasjeskosten, en kosten per uur gebruik. De programma’s zijn over het algemeen intuïtief genoeg voor beginnende gebruikers om te begrijpen. En, ondanks enige variatie, zijn de verschillen meestal klein genoeg om verwarring te voorkomen wanneer een regelmatige gebruiker van een stad’s bike-share voor de eerste keer het programma van een andere stad gebruikt.
Fietsen & Stations
Fietsen en stations zijn de belangrijkste fysieke elementen van een bike-share programma. De fietsen zelf hebben meestal een standaard maat, kleur en configuratie. Kleuren zijn meestal helder. Bijvoorbeeld, de twee-tone kleurenschema gebruikt door Nice Ride Minnesota, Minneapolis-St. Paul’s programma, is effen blauw en grasachtig geel-groen. Branding is vaak prominent aanwezig, met veel programma’s die prominent de bedrijfslogo’s van grote sponsors tonen op de frames.
De fietsen zelf hebben de neiging om omvangrijk te zijn (meer dan 40 pond in sommige gevallen), met robuuste, hoge-set frames die er heel anders uitzien dan de typische racefiets of mountainbike frames. Al met al zijn de deelfietsen meestal moeilijk te verwarren met gewone fietsen.
De stations zijn in wezen high-tech fietsenrekken met een aangrenzende betaalkiosk. Elk station heeft een aantal docks (ergens tussen de 10 en 100 of meer, afhankelijk van de lokale verkeersdrukte) gebruikt om fietsen op te slaan en te vergrendelen. Sommige steden zijn op weg naar dockless bike-share, die algemeen wordt beschouwd als meer gebruiksvriendelijk, maar docked stations blijven de standaard in de Verenigde Staten.
Afhankelijk van het systeem en uw lidmaatschap status, je ofwel een creditcard swipe of steek een elektronische sleutel (met uw credit card gegevens) in de kiosk te ontgrendelen en een fiets te nemen. Uw creditcard is ook de belangrijkste manier om diefstal tegen te gaan. Als je een fiets steelt, moet je waarschijnlijk betalen voor een vervangende fiets.
En de kosten voor vervanging kunnen flink oplopen. Citi Bike in New York City en Miami rekent $1,200 (plus belasting) zodra is vastgesteld dat een fiets voorgoed is verdwenen.
In de regel hoef je een bepaalde fiets niet terug te brengen naar een specifiek station. Ongeacht waar je hem vandaan hebt, je kunt hem naar elk station in het netwerk brengen, zolang er maar een beschikbare docking ruimte is. Om de fietsen gelijkmatig over het systeem te verdelen en ervoor te zorgen dat de docks bij zoveel mogelijk stations open zijn, verplaatsen medewerkers van het programma de fietsen tussen de stations met een vrachtwagen of aanhanger.
Het moeiteloos van punt naar punt kunnen rijden, moedigt gebruikers aan om bike sharing te zien als een legitiem transportalternatief – een efficiënte manier om te pendelen, te winkelen of vrienden te bezoeken – in plaats van louter als een recreatief hulpmiddel.
Lidmaatschap & Gebruikskosten
Fietsdeelprogramma’s hebben over het algemeen twee verschillende soorten gebruikskosten, en u moet beide betalen.
De eerste is een vast bedrag voor een lidmaatschap (over het algemeen voor langere termijn) of een pas (over het algemeen voor kortere termijn) die toegang geeft tot de fietsen van het programma voor een specifieke periode. U moet een lidmaatschap of een pas kopen voordat u kunt gaan fietsen.
Het tweede is een gebruiksvergoeding die is gebaseerd op de tijd die u daadwerkelijk op een fiets doorbrengt. Gebruikskosten worden meestal berekend in stappen van 30 of 60 minuten.
In het algemeen zijn lidmaatschappen een betere deal voor mensen die regelmatig gebruik maken van hun lokale bike-share programma, terwijl pasjes beter zijn voor incidentele gebruikers en bezoekers van buiten de stad. In ruil voor een hogere up-front vergoeding, leden genieten van lagere gebruikskosten elke keer dat ze rijden. Capital Bikeshare in Washington, D.C., rekent bijvoorbeeld 85 dollar voor een jaarabonnement.
Het verschil kan groot zijn bij langere ritten. Capital Bikeshare rekent leden niets voor de eerste 30 minuten, $ 1,50 voor de tweede 30 minuten, $ 3 voor de derde 30 minuten, en $ 6 voor elke extra 30 minuten. Niet-leden betalen niets voor de eerste 30 minuten, $2 voor de tweede 30 minuten, $4 voor de derde 30 minuten, en $8 voor de vierde 30 minuten. Deze hogere gebruikskosten worden gecompenseerd door lagere initiële kosten – een dagelijkse Capital Bikeshare pas is $ 8, terwijl een maandelijkse pas $ 28 kost.
Of je nu lid of pashouder bent, de gebruikskosten voor veel programma’s kunnen snel stijgen; Capital Bikeshare’s kostenstructuur is niet ongebruikelijk. Aan de andere kant, zoals het geval is bij Capital Bikeshare, geven programma’s vaak geen gebruikskosten voor de eerste 30 (en in sommige gevallen 60) minuten van gebruik. Het idee is om relatief korte point-to-point trips aan te moedigen en het doelloos rijden met dezelfde fiets te verminderen.
Het terugbrengen van je fiets naar een station zet de klok van je rit terug, zelfs als je meteen een andere fiets van hetzelfde station pakt. Dus als u langer wilt fietsen dan de gratis periode en niet extra wilt betalen, hoeft u alleen maar de klok in de gaten te houden, de stations in de buurt te leren kennen en een andere fiets op te halen voordat de gratis periode afloopt. Zodra je de fiets terugbrengt, wordt de tijd die de gratis periode overschrijdt in rekening gebracht op je creditcard.
Andere financieringsbronnen
Fietsdeelprogramma’s, met name die van gemeenten of non-profitorganisaties, worden niet altijd volledig gefinancierd door de gebruiker. Sommige programma’s schakelen particulieren of lokale bedrijven in als sponsors van stations die verantwoordelijk zijn voor het onderhoud en de reparaties van een of meer knooppunten. Bijvoorbeeld, Target en de Minneapolis Foundation zijn belangrijke sponsors voor Nice Ride Minnesota.
Programma’s kunnen ook subsidies ontvangen van lokale vervoersautoriteiten, gemeentelijke overheden, of particuliere bedrijven. Blue Cross Blue Shield, een zorgverzekeraar, is bijvoorbeeld titelsponsor (de grootste particuliere sponsor) van zowel Nice Ride als Divvy, het programma van Chicago.
Voordelen van bike-sharing
Het is goedkoper dan vervoer of autohuur
Als je een stad met een bike-share voor een paar dagen bezoekt, is het fietssysteem waarschijnlijk goedkoper dan het huren van een auto of het gebruik van het openbaar vervoer. Een driedaagse fietshuurkaart kost bijvoorbeeld $17 in Washington, D.C., terwijl een onbeperkte 24-uurs pas $10 kost in Boston. Een huurauto kost in beide steden waarschijnlijk minstens $25 per dag, terwijl een onbeperkte pas voor één dag in Boston $12 kost. Als je buitensporige gebruikskosten kunt vermijden, kom je met een bike-share dus een heel eind.
Het is een goede manier om bezoekers rond te leiden
Als u in uw stad als contactpersoon fungeert voor vrienden van buiten de stad, kan het plaatselijke bike-shareprogramma een handige, kosteneffectieve manier zijn om ze de bezienswaardigheden te laten zien.
Tenzij u langs de kant van een drukke weg zit terwijl auto’s voorbij razen, is fietsen minder stressvol dan autorijden of het openbaar vervoer nemen, vooral in gebieden met veel files. En als je een uitgestrekt park of waterkant wilt verkennen, is de fiets waarschijnlijk efficiënter, vooral als parkeren duur of moeilijk te vinden is of als de afstanden te groot zijn om in een redelijke tijd te lopen.
Het elimineert de noodzaak van persoonlijk fietsbezit
Als je stad het hele jaar door een bike-share programma heeft, of als je bereid bent om buiten het seizoen andere manieren te vinden om je te verplaatsen, kan bike-sharing een legitieme vervanging zijn voor een eigen fiets.
De kosten van een jaarabonnement op een deelfiets kunnen lager uitvallen dan de jaarlijkse onderhouds- en reparatiekosten van een eigen fiets, afhankelijk van de kwaliteit van je fiets, hoe hard je er op rijdt en hoe goed je hem onderhoudt. Als je de gebruikskosten kunt vermijden of minimaliseren, dan kun je voordeel behalen zonder de mobiliteit en vrijheid op te offeren die het met zich meebrengt om twee wielen tot je beschikking te hebben.
Je zit niet vast aan je fiets
Ik bewonder onverschrokken forenzen die hun eigen fiets naar de bus of trein rijden, hem aan de voorkant van het vervoermiddel vastmaken, en dan van de halte naar hun bestemming fietsen, ongeacht het weer. Hoe gebruiksvriendelijk de fietsenrekken in de bus ook zijn en hoe ruim de cabines in de trein ook, het blijft een onhandig en tijdrovend proces. En als je op je werkplek aankomt, heb je waarschijnlijk een slot nodig om er zeker van te zijn dat je fiets er aan het eind van de dag nog staat.
Fietsdeelprogramma’s hebben daarentegen vaak hubs in de buurt van grote doorgangshaltes, waardoor het gemakkelijk is om naar je halte te fietsen, de fiets achter te laten en ongehinderd in het voertuig te stappen.
Het is een geweldige optie voor gelegenheidsfietsers
Fietsdelen is niet voor iedereen de ideale manier van woon-werkverkeer, maar je kunt moeilijk beweren dat het niet nuttig is voor gelegenheidsfietsers. Vooral voor mensen die geen eigen fiets hebben, maar het wel leuk vinden om op mooie dagen rond te trappen, is het een goede optie.
Fietsdelen is ook een goed alternatief voor een auto. Als je op een mooie weekenddag een park of bezienswaardigheid wilt bezoeken, kun je op de fiets stappen en er in minder tijd dan lopend heen gaan, en met meer vrijheid dan je in een auto of bus zou krijgen.
En fietsen kunnen verder dan auto’s op gas in parken en andere interessante plekken, zoals krappe historische gebieden waar parkeren moeilijk of onmogelijk is. Dit is een belangrijk voordeel als je een mooi-weer-fietser bent – iemand die op twee wielen stapt om bezienswaardigheden te bezoeken op een paar echt mooie weekenddagen per jaar.
Het is gezonder dan autorijden of met het openbaar vervoer reizen
Of het nu je primaire vervoermiddel is of een incidentele manier om van plaats naar plaats te komen, fietsen is gezonder dan autorijden of met het openbaar vervoer reizen. Je verbrandt er meer calorieën mee, bouwt meer spieren op en je voelt je er gewoon beter door. Als u regelmatig gebruik maakt van uw lokale bike-share programma, kunt u die onhandige ritjes naar de sportschool, pijnlijke jogs door de buurt, of onhandige gevechten met fitnessapparatuur thuis, verminderen of helemaal uitbannen.
Voordelen van fietsdeling
Sommige fietsdeelframes zijn lomp
Hoewel er enige variatie is tussen programma’s, en dockless fietsen vaak slanker zijn, zijn fietsdeelfietsen vaak zwaarder (meer dan 40 kilo, in sommige gevallen) en logger dan gewone racefietsen. Ze kunnen ook topzwaar zijn, waar je even aan moet wennen. Als beginnende fietsdeelgebruiker kun je te maken krijgen met een gewenningsperiode waarin je minder vertrouwen hebt dan op andere fietsen.
Het is niet noodzakelijkerwijs het hele jaar door beschikbaar
Sommige fietsdeelprogramma’s zijn niet het hele jaar door open, met name in koude klimaten. Dat kan onhandig zijn, vooral als je een reiziger bent die verwacht bike-sharing te kunnen gebruiken in plaats van een huurauto of een forens die verwacht te kunnen vertrouwen op bike-sharing als primaire, het hele jaar door vervoerswijze.
Fiets-sharing gedurende een deel van het jaar kan de waardeberekening ook op de helling zetten. Capital Bikeshare is het hele jaar open en kost $85 voor een jaarabonnement, terwijl Nice Ride Minnesota ongeveer zeven maanden per jaar open is en $75 kost. Wat is de betere waarde?
Als je in de winter wilt fietsen, kun je teleurgesteld zijn dat een halfjaarlijkse service tijdens het koude seizoen sluit – en je moet misschien meer betalen voor een winterklare fiets van jezelf.
Geografie & Klimaat bemoeilijkt zaken
Afhankelijk van lokale factoren zoals geografie, topografie en klimaat, kunnen sommige fietsdeelsystemen er op papier beter uitzien dan ze in de praktijk presteren. Dit is iets om rekening mee te houden als je van plan bent om in een onbekende stad op een deelfiets te stappen.
Zan Francisco heeft bijvoorbeeld een uitgebreid fietsdeelfietsnetwerk, maar het heeft ook veel heuvels die een stuk minder charmant lijken als je je hijgend en puffend een weg naar de top baant. Chicago’s programma voor het hele jaar door klinkt handig, totdat het tijd is om een pak aan te trekken en tegen de bittere meerwind van januari in te fietsen.
Veiligheid kan een probleem zijn
Fietsveiligheid varieert sterk van plaats tot plaats. Sommige steden staan bekend om hun beschermde fietsstroken en fietspaden, terwijl andere het bestaan van fietsers nauwelijks lijken te erkennen.
Je hebt waarschijnlijk een goed idee waar je woonplaats in dit spectrum valt en kunt op basis daarvan beslissingen nemen over fietsen en fietsdelen. Maar zonder uitgebreid onderzoek is het moeilijker om een idee te krijgen van hoe het fietsers vergaat in minder bekende steden. Op zijn minst moet je een helm dragen wanneer je een fietsdeelsysteem gebruikt, ongeacht de lokale regelgeving.
Helmets worden meestal niet verstrekt
Over helmen gesproken, fietsdeelsystemen verstrekken ze meestal niet op stations. Hoewel het in veel staten en gemeenten niet verplicht is voor volwassenen om een helm op de fiets te dragen, is het wel een goed idee om dat te doen, vooral als je de weg deelt met auto’s. Natuurlijk is dat vooral onhandig als je op reis bent, omdat een helm kostbare ruimte inneemt in je bagage en niet kan worden ingeklapt.
En als je nog niet in het bezit bent van een fietshelm, verhoogt de aanschaf ervan de kosten van je bike sharing gewoonte. Goede helmen beginnen bij 20 dollar, en uitstekende kunnen 100 dollar of meer kosten.
Dock tekort kan een probleem zijn
Hoewel exacte cijfers moeilijk te achterhalen zijn, hebben fietsdeelsystemen vaak veel meer docks dan fietsen. New York’s Citi Bike heeft bijvoorbeeld twee docks voor elke fiets. En bike-share medewerkers halen vaak fietsen weg bij volle of bijna volle stations om een aantal docks open te houden. Dit maakt de kans groter dat gebruikers hun fiets kunnen stallen, maar het is onmogelijk om elke keer een plek te garanderen.
De kans dat je wordt buitengesloten van een station neemt toe als je naar dezelfde bestemming reist als iedereen – bijvoorbeeld een centrale zakenwijk op een doordeweekse ochtend of een populair park op een mooie zaterdag. Als je moet rondfietsen op zoek naar een open stalling om je fiets in te leveren, kun je buiten je schuld om gebruikskosten oplopen, waardoor de kosten van je woon-werkverkeer toenemen.
Te ver weg is duur
Tenzij je het niet erg vindt om forse gebruikskosten op te lopen, kun je je bike-share fietsen niet te ver buiten de grenzen van het netwerk brengen. Afhankelijk van hoe uitgebreid een programma is, beperkt dit het nut ervan.
Fiets delen is geen geweldige optie voor een lange, ontspannen rit over landweggetjes of landelijke paden. Het is ook geen optie voor een omgekeerd woon-werkverkeer (van een stadswijk naar een werkplek in een buitenwijk), tenzij het netwerk ook verder weg gelegen gemeenschappen omvat – en dat is bij veel netwerken niet het geval.
Eindwoord
Een van de leukste dingen aan mijn Minneapolis-wijk is de nabijheid van een Nice Ride Minnesota-station – een van de vele, eigenlijk. Hier is de terugkeer van die kenmerkende blauw-groene fietsen net zo zeker een teken van de lente als de eerste bloem of de geur van vers gemaaid gras. En elke lente brengt meer fietsen, stations, en gebruikers. In sommige delen van de stad lijkt het alsof het aantal gebruikers van Nice Ride Minnesota groter is dan het aantal traditionele fietsers, en ik weet zeker dat de situatie vergelijkbaar is in andere steden met populaire bike-sharing programma’s.
Hoewel bike-sharing een legitiem vervoersalternatief kan zijn voor sommigen, is het niet altijd zinvol voor iedereen. Of het goedkoper of handiger is dan het bezitten van een eigen fiets hangt van veel factoren af, zoals de afstand tussen de stations, de prijzen van het lokale programma, het type fiets dat je bezit en hoe goed je de fiets onderhoudt. Het is aan u om de cijfers van uw lokale programma uit te rekenen en de juiste beslissing te nemen.
Heeft uw stad een bike-sharing programma? Maakt u er wel eens gebruik van?