Morehead Planetarium werd op 10 mei 1949 geopend na een bouwperiode van zeventien maanden. Het was het eerste planetarium in het zuiden en het zesde dat in de Verenigde Staten werd gebouwd. Het werd ontworpen door dezelfde architecten die het Jefferson Memorial ontwierpen en de bouwkosten, meer dan 23 miljoen dollar in dollars van vandaag, maakten het tot het duurste gebouw dat ooit in North Carolina werd gebouwd in die tijd. Het Morehead Planetarium werd officieel ingewijd tijdens een ceremonie op 10 mei 1949.
Omdat Zeiss, de Duitse firma die planetariumprojectors produceerde, tijdens de Tweede Wereldoorlog de meeste van zijn fabrieken had verloren, waren er in die tijd maar weinig projectors beschikbaar. Morehead moest naar Zweden reizen, waar hij eerder Amerikaans ambassadeur was geweest, om een Zeiss Model II aan te schaffen dat als het hart van het nieuwe planetarium van North Carolina zou dienen.
Let There Be Light was de eerste show van het planetarium.
NASAEdit
Van 1959 tot 1975 bracht iedere astronaut in de Mercury, Gemini, Apollo, Skylab, en Apollo-Soyuz Test Project programma’s uren door in het planetarium met training in hemelnavigatie. Technici van Morehead ontwikkelden vereenvoudigde replica’s van vluchtmodules en gereedschappen voor gebruik tijdens de training, vaak van triplex of karton. Een mockup die belangrijke onderdelen van de Gemini capsule simuleerde werd gemaakt van triplex en gemonteerd op een kappersstoel om veranderingen in pitch en yaw mogelijk te maken. Verschillende van deze voorwerpen zijn te zien in het planetarium. Die training kan soms het leven van astronauten hebben gered. Astronauten aan boord van de Apollo 12 deden een beroep op die training nadat hun Saturnus V-raket tijdens de opstijging tweemaal door de bliksem was getroffen, waardoor de systemen van het ruimteschip buiten werking werden gesteld en zij de navigatiesystemen moesten configureren op basis van handmatig genomen fixes. Gordon Cooper gebruikte zijn training om de meest nauwkeurige landing van Project Mercury te maken nadat een stroomstoring de navigatiesystemen had aangetast. Astronauten genoten van frisdranken, koekjes en andere snacks tijdens hun intense urenlange trainingssessie, waardoor medewerkers van het planetarium de codenaam “koekjestijd” creëerden om naar de trainingssessies te verwijzen. Af en toe lekte er iets uit over de sessies en de bekende kledingontwerper en inwoner van Chapel Hill, Alexander Julian, herinnert zich dat hij de Mercury Astronauten ontmoette tijdens een bezoek aan het planetarium toen hij nog op de middelbare school zat.
De eerste astronaut die in Morehead trainde, in maart 1964, was Neil Armstrong. Armstrong bezocht Morehead opnieuw enkele maanden voor de lancering van de Apollo 11 in 1969. Hij bracht er in totaal 20 dagen door in 11 trainingssessies, meer dan enige andere astronaut. Astronauten merkten op dat de “grote koepel” “zeer realistisch” was, en noemden de faciliteit “superb”.
In totaal waren de astronauten die in het planetarium trainden Buzz Aldrin, Joseph P. Allen, William Anders, Neil Armstrong, Charles Bassett, Alan Bean, Frank Borman, Vance D. Brand, John S. Bull, Scott Carpenter, Gerald P. Carr, Eugene Cernan, Roger B. Chaffee, Philip K. Chapman, Michael Collins, Pete Conrad, Gordon Cooper, Walter Cunningham, Charles Duke, Donn F. Eisele, Anthony W. England, Joe Engle, Ronald E. Evans, Theodore Freeman, Edward Givens, John Glenn, Richard F. Gordon Jr, Gus Grissom, Fred Haise, Karl Gordon Henize, James Irwin, Joseph P. Kerwin, William B. Lenoir, Don L. Lind, Anthony Llewellyn, Jack R. Lousma, Jim Lovell, Ken Mattingly, Bruce McCandless II, James McDivitt, Curt Michel, Edgar Mitchell, Story Musgrave, Brian O’Leary, Robert A. Parker, William R. Pogue, Stuart Roosa, Wally Schirra, Rusty Schweickart, David Scott, Elliot See, Alan Shepard, Deke Slayton, Thomas P. Stafford, Jack Swigert, William E. Thornton, Paul J. Weitz, Ed White, Clifton Williams, Alfred M. Worden, en John Young.