Als muzikant of producer is het, zodra je je nieuwste track of EP hebt afgerond, de volgende stap om je muziek te pushen voor release. Voor artiesten met een contract wordt dit meestal geregeld door je label. Voor onafhankelijke artiesten is dit iets wat je zelf moet regelen.
Heden ten dage draait het allemaal om de streams, zeker in de beginfase van je carrière. De royalty’s die je per stream waarneemt zijn vrij laag, en zeker lager dan de traditionele platenverkoop of zelfs downloads. Dit betekent dat om geld te verdienen aan je muziek via online platforms, je een zeer hoog aantal streams nodig hebt – dus dit is de moeite waard om zo snel mogelijk te bekijken.
De meeste commerciële streaming platforms (zoals Spotify) staan niet toe dat je je muziek rechtstreeks uploadt. Dit betekent dat je een distributeur nodig hebt om je muziek voor je te uploaden.
Het verschil tussen distributiedeals en… distributiedeals
Een type “distributiedeal” of “distro deal” is heel simpel de overeenkomst tussen artiest en distributeur, om je toegang te geven tot de relevante streaming platforms.
Maar, zoals met veel dingen in de muziekindustrie, het is niet altijd zo eenvoudig. Er zijn grofweg drie verschillende soorten overeenkomsten die kunnen worden aangeduid als distributiedeals of distrodeals. Het lijkt misschien gek om te zeggen, maar het is belangrijk om te weten welke je nodig hebt – en welke je uiteindelijk tekent!
Dit artikel geeft je een overzicht van de drie soorten distributiedeals die je kunt tegenkomen, zodat je het in één keer goed doet.
- de distributiedeal om toegang te krijgen tot streamingplatforms
Dit is meestal de eerste die je nodig hebt, en bijna elke onafhankelijke artiest zal er een nodig hebben. Met dit type distributiedeal kun je je muziek uploaden naar het online platform van de distributeur, en zij gebruiken dan hun distributeursaccount bij de relevante streamingplatforms om je muziek te uploaden, zodat je kunt beginnen met het verzamelen van die nummers, en royalty’s kunt gaan ontvangen.
Er zijn een groot aantal bedrijven die deze service aanbieden, zoals Ditto, CD Baby, Distrokid en vele, vele anderen. In tegenstelling tot een label, hoeven ze je muziek niet leuk te vinden – dit is gewoon een service die ze aanbieden.
De ‘deal’ zelf is meestal in de vorm van voorwaarden & gebruiksvoorwaarden, die te vinden zijn in de kleine lettertjes van de website – je vindt meestal een link helemaal onderaan de homepage. Door u aan te melden bij een distributeur, gaat u akkoord met hun T&Cs, dus zorg ervoor dat u ze goed leest om er zeker van te zijn dat er geen onaangename verrassingen zijn!
Heden ten dage, de vergoeding die u betaalt is meestal een vast jaarlijks bedrag (ongeveer £20 of $20) voor onbeperkte uploads en distributie. In de meeste gevallen betekent deze vaste vergoeding dat je 100% van je royalty’s mag houden. Ik zou daarom nooit aanraden om dit soort distro-deals aan te gaan die een percentage van je royalty’s claimen – een vaste jaarlijkse vergoeding is hier de betere en schonere optie.
Om je een idee te geven, om een vergoeding van 20 pond op Spotify alleen al terug te verdienen, zou je ruwweg 4000-5000 streams in totaal nodig hebben, op basis van het feit dat Spotify momenteel naar verluidt ongeveer 0 dollar.00437 dollar per play.
Dikwijls bieden deze deals ook de mogelijkheid om van distributeur te veranderen, of als je in de tussentijd een platencontract tekent en je nieuwe label je distro wil overnemen. Zorg er wel voor dat je geen vervelende opties op toekomstige releases laat lopen en dat je niet te lang vastzit.
- de distributiedeal die eigenlijk iets anders is
Dit is een lastige. Ik noem dit omdat ik regelmatig artiesten ontmoet om een deal te bespreken die ze hebben aangeboden gekregen en die zichzelf een “distributiedeal” noemt. Bij nadere inspectie blijkt dat deze overeenkomsten clausules bevatten die je niet in een distributieovereenkomst zou verwachten – en sommige daarvan zijn behoorlijk verontrustend.
Het is natuurlijk onmogelijk om te generaliseren, en de specifieke kenmerken verschillen per overeenkomst. In grote lijnen is dit soort overeenkomsten echter vaak het resultaat van distributeurs die beloven hun netwerk, contacten en infrastructuur te gebruiken om je meer streams te bezorgen (via radio plugging en playlisting op streaming sites) of meer synchronisaties voor je muziek.
In ruil daarvoor nemen ze een deel van je royalty’s (tussen 10% en 30%) en binden ze je soms aan een exclusiviteitsclausule.
Deze overeenkomsten verleiden je ook vaak met een relatief korte initiële periode (soms zo kort als 1-3 jaar), maar houden je vervolgens vast door middel van optieperiodes voor toekomstige releases, wat betekent dat je mogelijk voor meer dan 10 jaar vastzit.
Het probleem hiermee is dat, als een label je een platencontract heeft aangeboden, je erachter kunt komen dat je distributiedeal problemen kan veroorzaken en je royalty’s kan verwateren, vooral als zowel je label als je distributeur een deel voor hun rekening nemen.
Het kan natuurlijk zijn dat de distributeur met wie je praat, de juiste contacten en kennis van de industrie heeft en je muziek naar een heel nieuw publiek kan brengen – dit hangt af van de distributeur, maar ook van waar je carrière staat en wat je wilt dat de volgende stap is.
In het algemeen geldt echter dat als je meer streams wilt, je ook een radio- of playlistplugger kunt overwegen, en als synchronisatie je prioriteit is, is het waarschijnlijk een betere stap om met uitgevers of synchronisatieagenten te praten.
- de traditionele distributiedeal, die voor jou als artiest niet relevant zou moeten zijn
Ten slotte is er ook nog de traditionele, ouderwetse (d.w.z. pre-digitale) distributiedeal die, zoals ik al eerder zei, niet relevant zou moeten zijn voor onafhankelijke artiesten of artiesten in het algemeen. Ik heb deze alleen voor de volledigheid opgenomen, omdat je er in je onderzoek waarschijnlijk nog wel mee te maken krijgt.
Traditioneel houdt een platenlabel zich bezig met het opnemen, produceren, mixen, masteren enz. van muziek, alsmede met de promotie en marketing ervan. De labels vertrouwden echter op distributeurs om ervoor te zorgen dat de fysieke platen hun weg vonden naar de winkels waar de consumenten ze uiteindelijk zouden kopen.
Dit soort ouderwetse distributiedeal werd gesloten tussen een label en een bedrijf dat de platen verscheepte, de voorraad bijhield en deals sloot met grote detailhandelaren (van mediaketens tot supermarktketens).
Gezien de recente verschuiving van de muziekindustrie naar online platforms, is dit soort distributiedeals niet langer zo essentieel voor het commerciële succes van veel artiesten.
In ieder geval, smart money zegt dat dit niet het type distributieovereenkomst is waar je vandaag informatie over zoekt.
Samengevat, hoewel je waarschijnlijk al vroeg in je carrière een distributieovereenkomst zult overwegen om je muziek op streaming platforms te krijgen, je fanbase op te bouwen en te beginnen met het verdienen van wat royalty’s, moet je er wel voor zorgen dat je begrijpt welk type distributieovereenkomst je nodig hebt.
Als je vragen hebt over distributiedeals of advies nodig hebt over een andere juridische kwestie, neem dan contact op met Briffa voor een gratis eerste gesprek, om te zien hoe we je kunnen helpen.
Schreven door Joshua Schuermann Solicitor