De verspreiding van nagemaakte goederen (die vaak “knock-offs” of “rip-offs” genoemd) is de afgelopen jaren wereldwijd toegenomen en het scala aan goederen waarop inbreuk wordt gemaakt, is aanzienlijk toegenomen. Kleding en accessoires vertegenwoordigen meer dan 50 procent van de namaakgoederen die door de U.S. Customs and Border Control in beslag zijn genomen. Volgens een studie van het Counterfeiting Intelligence Bureau (CIB) van de Internationale Kamer van Koophandel (ICC) vertegenwoordigen namaakgoederen 5 tot 7 procent van de wereldhandel; deze cijfers kunnen echter niet worden gestaafd vanwege het geheimzinnige karakter van de bedrijfstak.
Uit een rapport van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling blijkt dat in 2005 tot 200 miljard dollar van de internationale handel in namaak- en illegaal gekopieerde goederen zou kunnen zijn gegaan. In november 2009 heeft de OESO deze ramingen geactualiseerd en geconcludeerd dat het aandeel van nagemaakte en illegaal gekopieerde goederen in de wereldhandel is toegenomen van 1,85% in 2000 tot 1,95% in 2007. Dat komt neer op een toename tot 250 miljard dollar wereldwijd.
In een gedetailleerde uitsplitsing van de namaakgoederenindustrie, bedraagt het totale verlies voor landen over de hele wereld 600 miljard dollar, waarbij de Verenigde Staten de meeste economische gevolgen ondervinden.Wanneer wordt gekeken naar namaakproducten, wordt het wereldwijde verlies momenteel op 400 miljard dollar geschat. Op 29 november 2010 heeft het ministerie van Binnenlandse Veiligheid 82 websites in beslag genomen en gesloten als onderdeel van een Amerikaanse campagne tegen websites die namaakgoederen verkopen. De actie viel samen met “Cyber Monday”, het begin van het online-winkelseizoen.
Sommigen zien de toename van het namaken van goederen in verband met de globalisering. Naarmate meer en meer bedrijven, in een poging hun winsten te verhogen, hun productie verplaatsen naar de goedkopere arbeidsmarkten van de derde wereld, gebieden met zwakkere arbeidswetten of milieuvoorschriften, geven zij de productiemiddelen in handen van buitenlandse werknemers. Deze nieuwe productiemanagers zijn weinig of niet loyaal aan het oorspronkelijke bedrijf. Zij zien dat het wereldmerk winst maakt door weinig te doen (behalve reclame maken) en zien de mogelijkheden om de tussenpersonen (d.w.z. het moederbedrijf) te verwijderen en rechtstreeks aan de consument te verkopen. Dit kan ertoe leiden dat namaakprodukten vrijwel niet van originele produkten te onderscheiden zijn, omdat zij in hetzelfde bedrijf worden geproduceerd, en dat het moederbedrijf schade lijdt door schending van het auteursrecht.
Zekere consumptiegoederen, vooral zeer dure of gewilde merken of die welke gemakkelijk goedkoop te reproduceren zijn, zijn een veel voorkomend en veel voorkomend doelwit van namaak geworden. De vervalsers proberen ofwel de consument te misleiden door hem te laten denken dat hij een legitiem artikel koopt, ofwel de consument ervan te overtuigen dat hij met de imitatie anderen zou kunnen misleiden. Een artikel waarbij geen poging tot bedrog wordt gedaan, zoals een kopie van een DVD met ontbrekende of afwijkende omslag of een boek zonder omslag, wordt vaak een “bootleg” of een “illegaal gekopieerd exemplaar” genoemd.
Namaak wordt ook gebruikt om te “cashen” op de alsmaar groeiende markt voor platenverzamelaars. Een belangrijk voorbeeld zijn bootleggers die kopieën hebben gekloond van Elvis Presley’s vroege singles voor Sun Records sinds de originele exemplaren voor honderden (en dan, duizenden) dollars van eigenaar wisselden onder muziekfans. Sommigen die deze kopieën maken doen dat zelfs met het verkeerde materiaal. Bijvoorbeeld het nummer “Heartbreak Hotel” dat nooit werd uitgebracht op Sun, omdat tegen de tijd dat Elvis het voor het eerst hoorde, voordat hij het ooit had opgenomen, hij van Sun naar RCA Victor was verhuisd. Zeldzame uitgaven van The Beatles, zoals hun album met de slagershoes, door de fanclub uitgebrachte kerstplaten en vroege demonstratieplaten die door EMI zijn uitgegeven, zijn ook voorbeelden van producten die door vervalsers zijn nagemaakt vanwege hun hoge waarde voor verzamelaars.
Veel namaakgoederen worden in China geproduceerd en vervaardigd, waardoor China de namaakhoofdstad van de wereld is. De namaakindustrie is goed voor 8% van het BBP van China. Namaakgoederen worden ook gemaakt in Rusland, Noord-Korea, Taiwan, Bulgarije en Griekenland. Griekenland is verantwoordelijk voor 2% van de namaakgoederen die door de EU in beslag worden genomen. Sommige namaakproducten worden in dezelfde fabriek geproduceerd als het originele, authentieke product, maar met gebruikmaking van inferieure materialen.
Een andere trend op het gebied van namaak, vooral in de consumentenelektronica, is de fabricage van geheel nieuwe producten met gebruikmaking van materialen van slechte kwaliteit of, wat vaker voorkomt, met gebruikmaking van gewenste kenmerken die niet aanwezig zijn in de authentieke productlijn van een merk, en vervolgens met gebruikmaking van opvallende en nagemaakte merknamen en logo’s om te profiteren van de merkherkenning of het merkimago. Een voorbeeld hiervan zijn nagemaakte “Nokia”- en “iPhone”-telefoons met kenmerken zoals een dubbele SIM-slot of analoge TV, die niet beschikbaar zijn in de authentieke originelen, of visueel identieke klonen van high-end smartphones met gebruikmaking van inferieure componenten en het Android-besturingssysteem, vaak met gebruikersinterfaces die zo zijn gemaakt dat zij lijken op de toestellen die zij imiteren. Een ander voorbeeld zijn imitatie-“iPod”-MP3-spelers waarvan de batterijen kunnen worden verwijderd en vervangen, terwijl de batterijen bij de echte originelen vast zijn ingebouwd.
In de Verenigde Staten zorgt een federale aanpak van de invoer van namaakproducten voor een toename van de binnenlandse productie van namaakgoederen, volgens onderzoekers en leidinggevenden uit de industrie. Invallen in New York City hebben geleid tot de inbeslagname van naar schatting 200 miljoen dollar aan namaakkleding, met de logo’s van merken als “The North Face”, “Polo”, “Izod Lacoste”, “Rocawear”, “Seven for all Mankind”, en “Fubu”. Een van de grootste inbeslagnames was een gezamenlijke operatie in Arizona, Texas en Californië waarbij zevenenzeventig containers met namaak “Nike Air Jordan” schoenen en een container met “Abercrombie & Fitch” kleding, ter waarde van 69,5 miljoen dollar, in beslag werden genomen. Een andere methode om namaak aan te pakken is in de detailhandel. Fendi klaagde de Sam’s Club divisie van Walmart aan voor de verkoop van namaak “Fendi” tassen en lederwaren in vijf staten. Sam’s Club stemde ermee in Fendi een vertrouwelijk bedrag te betalen om het geschil te beslechten en de aanklacht in te trekken. In de zaak Tiffany v. eBay klaagde Tiffany & Co. veilingsite eBay aan wegens het toestaan van de verkoop van namaakartikelen, maar verloor alle vorderingen.
Een aantal bedrijven dat betrokken is bij de ontwikkeling van oplossingen tegen namaak en merkbescherming heeft zich verenigd in speciale branchebrede en wereldwijde organisaties die zich toeleggen op de bestrijding van de zogenaamde “merkpiraten”, zoals de International Hologram Manufacturers Association. Andere bedrijven en organisaties hebben op het web gebaseerde gemeenschappen opgericht die een kader bieden voor crowd-sourced oplossingen voor namaak. Een van die gratis gemeenschappen, Collectors Proof, stelt zowel fabrikanten als gebruikers in staat unieke identificatienummers aan vrijwel elk voorwerp te koppelen, zodat elke nieuwe eigenaar de bewakingsketen kan bijwerken. Omdat namaakgoederen vaak moeilijk te onderscheiden zijn van authentieke goederen, stelt deze aanpak potentiële klanten in staat om de huidige en vorige eigenaars – de herkomst – van een voorwerp te achterhalen voordat het wordt gekocht.
Om namaak tegen te gaan, kunnen bedrijven de verschillende onderdelen van een artikel in onafhankelijke fabrieken laten vervaardigen en vervolgens de levering van bepaalde onderscheidende onderdelen aan de fabriek die de eindassemblage uitvoert, beperken tot het exacte aantal dat vereist is voor het aantal te assembleren artikelen (of zo dicht mogelijk bij dat aantal ligt) of van de fabriek eisen dat zij rekenschap aflegt van elk gebruikt onderdeel en ongebruikte, defecte of beschadigde onderdelen retourneert. Om de originelen van de vervalsingen te helpen onderscheiden, kan de houder van het auteursrecht ook gebruik maken van serienummers of hologrammen enz. die in een andere fabriek op het produkt kunnen worden aangebracht.