Narratieve therapie is een therapiemethode die een persoon van zijn probleem scheidt. Het moedigt mensen aan om te vertrouwen op hun eigen vaardigheden om problemen die in hun leven bestaan te minimaliseren.
In de loop van het leven worden persoonlijke ervaringen persoonlijke verhalen. Mensen geven deze verhalen betekenis, en de verhalen helpen de identiteit van een persoon te vormen. Narratieve therapie gebruikt de kracht van deze verhalen om mensen te helpen hun levensdoel te ontdekken. Dit wordt vaak gedaan door die persoon de rol van “verteller” in hun eigen verhaal toe te kennen.
- Basisprincipes van Narratieve Therapie
- Narratieve Therapie Technieken
- Doelen en Voordelen
- Hoe wordt Narratieve Therapie gebruikt?
- Narrative Therapy Resources
Basisprincipes van Narratieve Therapie
Michael White en David Epston ontwikkelden narratieve therapie. Zij creëerden het als een niet-pathologiserende, empowerende en collaboratieve benadering. Het erkent dat mensen vaardigheden en expertise hebben die kunnen helpen om verandering in hun leven te begeleiden. Narratieve therapie scheidt mensen van hun problemen. Dit stelt therapeuten in staat om mensen te helpen bij het externaliseren van gevoelige kwesties. Het objectiveren van een probleem kan iemands weerstand en afweer verminderen. Het stelt mensen in staat om problemen op een productievere manier aan te pakken.
Narratieve Therapie Technieken
Beoefenaars van narratieve therapie geloven dat het vertellen van iemands verhaal een vorm van actie is op weg naar verandering. Het proces van een narratieve therapeut zou kunnen bestaan uit:
- Helpen mensen hun problemen te objectiveren
- Het kaderen van de problemen binnen een grotere sociaal-culturele context
Vind een therapeut
- Leren de persoon hoe ruimte te maken voor andere verhalen
De therapeut en de persoon in therapie identificeren en bouwen voort op “alternatieve” of “gewenste” verhaallijnen. Deze verhaallijnen bestaan buiten het probleemverhaal. Ze vormen een contrast met het probleem, weerspiegelen iemands ware aard, en stellen iemand in staat zijn verhaal te herschrijven. Mensen kunnen dan bewegen van wat bekend is (het probleemverhaal) naar wat onbekend is.
De therapeut helpt mensen ook te zien wat “afwezig maar impliciet” is in de presentatie van een probleem. Ze helpen mensen om de impact van een probleem te verkennen. Dit stelt hen in staat om te identificeren wat waardevol is voor iemand in een bredere context, voorbij het probleem. Mensen kunnen dan een verband vinden tussen hun acties en keuzes. Alle “andere” levenservaringen en waarden zijn “afwezig maar impliciet” als mensen zich op nieuw terrein begeven. Dit proces kan mensen helpen beter te begrijpen hoe zij het leven ervaren.
Doelen en voordelen
Narratieve therapie is er niet op gericht om de persoon in therapie te transformeren. In plaats daarvan wordt geprobeerd de gevolgen van een probleem te veranderen. Het doel is om ruimte te maken tussen de persoon en zijn probleem. Dit maakt het mogelijk om te zien hoe een bepaalde zorg de persoon dient, in plaats van hem te schaden.
Posttraumatische stress kan bijvoorbeeld een verdedigingsmechanisme zijn. Het kan iemand helpen zich te beschermen tegen de moeilijke emoties die met een gebeurtenis gepaard gaan. Maar het brengt ook nieuwe symptomen met zich mee, zoals angst. Narratieve therapie helpt mensen een probleem te externaliseren. Dit proces kan mensen helpen meer zelfcompassie te ontwikkelen. Zelf-compassie kan mensen helpen zich meer in staat te voelen tot verandering. Sommige psychologen hebben een proces geïdentificeerd dat posttraumatische groei wordt genoemd. Deze term staat voor de positieve verandering die kan optreden na het doormaken van een traumatische gebeurtenis.
Narrative therapists also help people view their problems in different contexts. Deze contexten kunnen sociaal, politiek en cultureel zijn. Dit kan van invloed zijn op hoe we onszelf en onze persoonlijke verhalen zien.
Hoe wordt narratieve therapie gebruikt?
Individuen, paren of gezinnen kunnen narratieve therapie gebruiken. In een koppel of gezinssetting vergemakkelijkt de techniek van het externaliseren van problemen de positieve interactie. Het kan ook negatieve communicatie meer acceptabel en zinvol maken. Het objectief zien van een probleem helpt paren en gezinnen om weer in contact te komen met de kern van hun relatie. Ze kunnen aan de orde stellen hoe het probleem de kern van hun band heeft aangetast.
Hulpbronnen voor narratieve therapie
- Het Dulwich Centre: Opgericht door Michael White en David Epston, biedt The Dulwich Centre informatie, workshops en trainingen
- Beels, C. C. (2009). Enkele historische voorwaarden van narratief werk. Gezinsproces, 48(3), 363-78. Opgehaald van http://search.proquest.com/docview/218869106?accountid=1229
- Carey, M., B.A., Walther, S., M.A., & Russell, S. (2009). Het afwezige maar impliciete: Een kaart ter ondersteuning van therapeutisch onderzoek. Gezinsproces, 48(3), 319-31. Opgehaald van http://search.proquest.com/docview/218874274?accountid=1229
- Morgan, Alice. (n.d.). Wat is narratieve therapie? Opgehaald van http://www.dulwichcentre.com.au/what-is-narrative-therapy.html