Ogham schrift, ogham ook gespeld als Ogam, of Ogum, alfabetisch schrift daterend uit de 4e eeuw n.C., gebruikt voor het schrijven van de Ierse en Pictische talen op stenen monumenten; volgens de Ierse traditie werd het ook gebruikt voor het schrijven op stukken hout, maar daar zijn geen materiële bewijzen voor. In zijn eenvoudigste vorm bestaat ogham uit vier reeksen strepen, of inkepingen, waarbij elke reeks vijf letters bevat, samengesteld uit één tot vijf strepen, zodat er 20 letters zijn. Deze werden langs de rand van een steen gekerfd, vaak verticaal of van rechts naar links. Een vijfde set van vijf symbolen, in de Ierse traditie forfeda (“extra letters”) genoemd, is schijnbaar een latere ontwikkeling. Over de oorsprong van ogham wordt getwist; sommige geleerden zien een verband met het runenschrift en uiteindelijk met het Etruskisch alfabet, terwijl anderen volhouden dat het gewoon een transformatie is van het Latijnse alfabet. Het feit dat het tekens voor h en z bevat, die in het Iers niet worden gebruikt, spreekt tegen een zuiver Ierse oorsprong. De inscripties in ogham zijn zeer kort en bestaan gewoonlijk uit een naam en een patroniem in de genitieve naamval; zij zijn van taalkundig belang omdat zij een vroegere toestand van de Ierse taal laten zien dan door enige andere bron kan worden aangetoond en waarschijnlijk dateren uit de 4e eeuw na Christus. Van de meer dan 375 bekende ogham-inscripties komen er ongeveer 300 uit Ierland. De meeste die in Wales gevonden zijn, gaan vergezeld van Latijnse transliteraties of equivalenten.
