Tijdens een routine sportkeuring in groep 7 merkte een arts op dat de schouders van de twaalfjarige Blaire Benshoof ongelijk waren en dat haar ruggengraat een kromming vertoonde. Een vervolgafspraak met haar kinderarts en latere röntgenfoto’s bevestigden dat Blaire adolescente idiopathische scoliose had, een abnormale kromming van de wervelkolom. De meest voorkomende vorm van scoliose is idiopathisch, wat betekent dat de oorzaak onbekend is. Scoliose, die het vaakst voorkomt bij meisjes in de puberteit, kan ernstige misvorming en ademhalingsproblemen veroorzaken als het niet wordt behandeld.
Idiopathische scoliose wordt vastgesteld wanneer asymmetrie wordt waargenomen bij het vooroverbuigen en een kromming van de wervelkolom van 10° of meer wordt geconstateerd. Blaire’s ruggengraat had een ernstige kromming van 39°. Krommingen van meer dan 30° komen slechts bij 0,2% tot 0,3% van de bevolking voor. In augustus 2009, een maand na haar eerste diagnose, bezochten Blaire en haar familie Stuart Weinstein, MD, een orthopedisch chirurg aan de Universiteit van Iowa die gespecialiseerd is in pediatrische spinale misvormingen. Hoewel een gebruikelijke behandeling voor progressieve spinale misvormingen van meer dan 25° een brace is, besloten de Benshoofs Blaire geen brace aan te meten.
Acht maanden later toonden röntgenfoto’s aan dat Blaires spinale kromming was gevorderd tot 55°. De vervorming was zichtbaar en begon haar ademhaling te beïnvloeden. Blaire had regelmatig last van rugpijn en ondervond problemen bij het sporten, met name bij het hardlopen en de atletiek. Dr. Weinstein liet Blaire een operatie aan haar ruggengraat ondergaan om haar snel voortschrijdende scoliose te corrigeren.
Op 29 juli 2010 voerde dr. Weinstein een posterieure spinale fusieoperatie uitgevoerd om de kromming van Blaires ruggengraat te corrigeren en haar ruggengraat te stabiliseren. Een serie stangen en schroeven houden haar wervels recht en hebben de vervormingen als gevolg van scoliose verminderd.
“Blaire doet nog steeds aan cross country en atletiek en heeft gewichtheffen toegevoegd,” legt haar moeder Kim uit. “Ze heeft gemerkt dat ze sommige bewegingen niet meer kan doen, maar ze vindt gewoon een nieuwe manier om ze uit te voeren.” Blaire heeft geen last meer van rugpijn en is minder gespannen tijdens het hardlopen.
“Het laat je er zeker over nadenken hoe een simpele staaf in je rug je hele leven kan beïnvloeden,” zegt Blaire. “Ik heb geleerd ermee te leven en dingen te doen waarvan ik nooit had gedacht dat ik ze weer zou kunnen doen.”
De nu vijftienjarige Blaire is een actieve tiener die haar ruggengraatoperatie slechts als een hobbel op haar levensweg ziet. Ze hoopt dat ze in de toekomst vrij zal blijven van wervelkolomproblemen en pleit voor aanvullend onderzoek om te helpen bij het vertragen of stoppen van wervelkolomafwijkingen die zo ver gevorderd zijn dat operatief ingrijpen nodig is.