Osceola, (geboren ca. 1804, Georgia, V.S.-gestorven 30 januari 1838, Charleston, South Carolina), Amerikaans-Indiaans leider tijdens de Tweede Seminole-oorlog, die in 1835 begon toen de regering van de V.S. regering probeerde de Seminole van hun traditionele land in Florida te verdrijven naar het Indiaanse grondgebied ten westen van de Mississippi.
Osceola verhuisde van Georgia naar Florida, waar hij, hoewel geen opperhoofd, werd erkend als leider van de Seminoles. Hij stond aan het hoofd van de jonge Indianen die zich verzetten tegen het Verdrag van Payne’s Landing (1832), waarbij enkele van de Seminole-hoofden ermee instemden zich uit Florida te laten verwijderen. In 1835 vermoordden hij en een groep stamhoofden Charley Emathla, een stamhoofd dat zich voorbereidde om met zijn volk te emigreren, en generaal Wiley Thompson, de Amerikaanse Indianenagent in Ft. King.
De volgende twee jaar probeerden Amerikaanse troepen het verzet van de Seminole te verpletteren. De Indianen trokken zich terug in de Everglades en vochten terug, gebruik makend van guerrilla tactieken. In oktober 1837 gingen Osceola en een aantal stamhoofden onder een witte vlag naar St. Augustine, Florida, voor een onderonsje met generaal T.S. Jesup. Op speciaal bevel van de generaal werden de Indianen in beslag genomen en gevangen gezet. Osceola werd overgebracht naar Ft. Moultrie bij Charleston, South Carolina, waar hij stierf. De oorlog duurde voort tot 1842, maar na Osceola’s dood slechts sporadisch.
Met dank aan de Library of Congress, Washington, D.C.