OntstekingEdit
Op sommige momenten, kan het slijmvlies rond de huig opzwellen, waardoor de huig 3 tot 5 keer zo groot wordt als normaal. Deze aandoening staat bekend als uvulitis. Wanneer de huig de keel of tong raakt, kan dit een gevoel van kokhalzen of stikken veroorzaken, hoewel er geen vreemde stoffen aanwezig zijn. Dit kan problemen veroorzaken bij het ademen, praten en eten.
Er zijn veel theorieën over de oorzaak van het opzwellen van de huig, waaronder uitdroging (bijvoorbeeld door droog weer); overmatig roken of andere irriterende stoffen die worden ingeademd; snurken; een allergische reactie; of een virale of bacteriële infectie. Een aftenzweer die zich op de huig heeft gevormd, kan ook zwelling en ongemak veroorzaken.
Als de zwelling wordt veroorzaakt door uitdroging, kan het drinken van vocht de toestand verbeteren. Als de oorzaak een bacteriële infectie is, kan gorgelen met zout water helpen. Het kan echter ook een teken zijn van andere problemen. Sommige mensen met een geschiedenis van steeds terugkerende huigontstekingen hebben een epinefrine-autospuit bij zich om de symptomen van een aanval tegen te gaan. Een gezwollen huig is normaal gesproken niet levensbedreigend en verdwijnt in korte tijd, meestal binnen een dag.
Snurken en slaapapneuEdit
De huig kan ook bijdragen aan snurken of zwaar ademen tijdens de slaap; het hebben van een langgerekte huig kan trillingen veroorzaken die leiden tot snurken. In sommige gevallen kan dit leiden tot slaapapneu, die kan worden behandeld door de huig of een deel ervan te verwijderen, een operatie die bekend staat als uvulopalatopharyngoplastiek (gewoonlijk UPPP of UP3 genoemd). Deze operatie kan echter ook slaapapneu veroorzaken als littekenweefsel wordt gevormd en de luchtruimte in de velopharynx wordt verkleind. Het succes van UPPP als behandeling van slaapapneu is onbekend, maar sommige onderzoeken hebben een effectiviteit van 40-60% aangetoond bij het verminderen van de symptomen. Gewoonlijk vermindert de apneu op korte termijn, maar komt op middellange tot lange termijn terug, en is soms erger dan vóór de UPPP.
Velopharyngeale insufficiëntieEdit
Bij een klein aantal mensen sluit de huig niet goed tegen de achterkant van de keel, waardoor een aandoening ontstaat die bekend staat als velopharyngeale insufficiëntie. Dit veroorzaakt “nasale” (of beter “hyper-nasale”) spraak, waarbij extra lucht door de neus komt en de spreker niet in staat is bepaalde medeklinkers uit te spreken, zoals “b” uitspreken als “m”.
Nasale regurgitatieEdit
Tijdens het slikken bewegen het zachte verhemelte en de huig zich naar boven om de nasopharynx af te sluiten, zodat er geen voedsel in de neusholte kan komen. Wanneer dit proces faalt, wordt het resultaat nasale regurgitatie genoemd. Het komt vaak voor bij mensen met VPI, de myositiden en neuromusculaire aandoeningen. Regurgitatie van vloeistoffen op deze manier kan ook optreden als een bijzonder groot volume vloeistof wordt opgebraakt, of tijdens krachtig hoesten, bijvoorbeeld als gevolg van het per ongeluk inademen van water. Doordat hoesten voorkomt dat de huig de neusholte blokkeert, kan vloeistof door de neus worden teruggestoten.