The Original Phantom and Christine
Toen de originele Londense productie van Andrew Lloyd Webbers ‘The Phantom of the Opera’ in 1986 in première ging, werd het al snel een wereldwijd fenomeen. De show, geproduceerd door Cameron Mackintosh, was een van de ‘mega-musicals’ van de jaren tachtig en inspireerde producties over de hele wereld. De show is nu de langstlopende Broadwaymusical en gaat zijn 26e jaar in het Her Majesty’s Theatre in Londen in. Het succes van de show is niet herhaald, en de reden voor zijn dominantie is niet precies bekend. De oorspronkelijke productie zorgde voor veel hype door de casting van de hoofdrollen. De vrouw van Andrew Lloyd Webber, Sarah Brightman, nam de rol van koormeisje-kom-ster Christine Daae op zich; een zet die velen ertoe bracht parallellen te trekken met de auteur en de hoofdrolspeelster. De partituur, die geschreven is als een ster voor Brightman, bevat noten waarin haar fantastische bereik tot zijn recht komt en die haar naar het sterrendom voeren. In plaats van de rol van het Fantoom zelf op zich te nemen, castte het productieteam Michael Crawford in de hoofdrol, een zet die veel wenkbrauwen deed fronsen in de theaterwereld.
Misschien komt het succes van de show voort uit de onwaarschijnlijke combinatie van deze twee sterren. Zesentwintig jaar later vroegen wij ons af wat er van de originele cast geworden was en of het creëren van deze iconische rollen hen had geholpen het musicaltheater sterrendom te worden…
Michael Crawford
Crawford was geen onbekende op het toneel toen hij werd uitgekozen om deel uit te maken van de originele Phantom cast, hoewel hij het meest bekend was door zijn rol als de heerlijk camp Frank Spencer in de BBC sitcom ‘Some Mother’s Do ‘Ave ‘em’ De show werd aanvankelijk geproduceerd tussen 1973 en 1975 en werd al snel een van de meest bekeken programma’s van de zender. Crawford bewonderde de beroemde komieken uit het verleden, en was vastbesloten om al zijn fysieke komedie en stunts zelf te doen. Naar aanleiding van dit succes werd hij uitgenodigd om de hoofdrol te spelen in ‘Billy’, een musical gebaseerd op de roman ‘Billy Liar’. De show werd opgevoerd in het Theatre Royal Drury Lane, en het was na deze productie dat Crawford zijn zangstudies serieuzer begon te nemen. Hierna speelde hij de hoofdrol in de Britse première van ‘Barnum’ in het Londense Palladium, die 655 voorstellingen duurde en een van de meest succesvolle musicals van het seizoen was. Hij begon een reputatie op te bouwen als zanger en entertainer, vooral op het toneel.
Het toeval bracht Crawford in contact met Andrew Lloyd Webber, die al was begonnen aan ‘Phantom’, samen met zijn toenmalige vrouw Sarah Brightman. Brightman deelde een zangcoach met Crawford, en het was tijdens een toevallige overlapping dat Lloyd Webber Crawford hoorde zingen, en hem begon te benaderen voor de hoofdrol in zijn volgende musical. Na veel overredingskracht nam Crawford de rol aan, ondanks vele sceptici die twijfelden aan zijn emotionele vermogen om zo’n uitdagende rol aan te kunnen. Crawford begon in 1986 op te treden in het Hare Majesteit’s Theatre, en verhuisde in 1988 met de show naar Broadway, een jaar later gevolgd door Los Angeles. Tijdens zijn 1.300 optredens verzamelde hij een indrukwekkende Olivier Award, Tony Award, Drama Desk Award en Drama Critics Circle Award, en uiteindelijk verliet hij de show op 29 april 1991.
Na het werken aan een aantal albums en solo concert optredens, was Crawford’s volgende volledige podium show EFX in het MGM Hotel in Las Vegas, die opende in 1995. Toen de show begon, werd hij aangekondigd als de grootste en duurste theaterinstallatie ter wereld. Al vroeg in de show raakte Crawford gewond tijdens een van de stunts en moest hij zich terugtrekken uit de show. De productie kostte een recordbedrag van 70 miljoen dollar en duurde zeven jaar, met een groot aantal verschillende sterren. Crawford gaf het een paar jaar voor hij terugkeerde naar Broadway in een kortstondige flop musical ‘Dance of the Vampires’ met muziek van rocklegende Jim Steinman. De show was een grote hit geweest in Duitsland, maar op Broadway was het een jammerlijke mislukking, hij sloot na 56 voorstellingen. Crawford ontving 30.000 dollar per week om de hoofdrol te spelen, maar fans van de show gaven hem de schuld van het mislukken ervan.
Hij keerde terug op West End in 2004 met Andrew Lloyd Webber’s nieuwe musical ‘The Woman in White’ waar hij de zwaarlijvige schurk Graaf Fosco speelde tegenover Maria Friedman. De show was een kritische en commerciële ramp, en Crawford werd gedwongen zich voortijdig terug te trekken wegens ziekte, veroorzaakt door het dragen van een dik pak bij elke voorstelling. Hij verhuisde naar Nieuw Zeeland om te herstellen van de ziekte en dicht bij zijn familie te zijn. Het was opnieuw Andrew Lloyd Webber die hem aan het werk hield, door hem de rol van The Wizard aan te bieden in de 2011 revival van ‘The Wizard of Oz’ in het London Palladium. In de hoofdrol naast Danielle Hope, de winnares van de BBC talentenjacht ‘Over the Rainbow’, speelde Crawford een aantal rollen in de musical en bracht hij twee nieuwe nummers die speciaal voor de nieuwe show waren geschreven. In oktober 2011 nam hij deel aan de 25e jubileumproductie van ‘Phantom of the Opera’ in de Royal Albert Hall om dit op het podium te vieren met andere leden van de originele cast en crew – de show die zijn sterrenstatus nog steeds in het middelpunt van zijn carrière zet.
Sarah Brightman
Ondanks haar hoofdrol in de originele productie van Andrew Lloyd Webbers ‘Cats’, bleef het koormeisje enige tijd onbekend voor de componist. Pas toen ze een aantal kleinere rollen in andere musicals op zich nam, ontdekte hij haar vocale potentieel en schreef hij het lied ‘Pie Jesu’ voor haar, waarvan 25.000 exemplaren werden verkocht op de dag dat het werd uitgebracht en dat nummer 3 bereikte in de Britse hitlijsten. Brightman trouwde in 1984 met Lloyd Webber en het duo leek niet te stoppen, ze veroverden de klassieke hitlijsten en het West End podium. De rol van Christine was speciaal voor haar geschreven, en zij opende de productie samen met Michael Crawford in 1986 in het Her Majesty’s Theatre. Na aanvankelijke problemen met American Equity eiste Lloyd Webber dat ze de hoofdrol zou spelen in de originele Broadway-productie, en ze verhuisde naar het Majestic Theatre, waar de show meer dan 17 miljoen dollar opbracht in de voorverkoop van kaartjes. Na haar vertrek uit de show toerde ze internationaal met klassiek en muziektheater repertoire en bracht ze over de hele wereld albums uit. In 1990 scheidde ze van Lloyd Webber, maar ze werd nog steeds gecast als de hoofdrolspeelster in zijn nieuwe show ‘Aspects of Love’, die er niet in slaagde de aandacht van het publiek te trekken zoals de vorige hit.
Nadat ze gebroken had met de componist die haar in de schijnwerpers had gezet, was Brightman erop gebrand haar carrière zelf te ontwikkelen. Ze zong op een aantal wereldpodia, waarvan de meest iconische de afsluiting van de Olympische Spelen in Barcelona in 1992 was. Zingend met Jose Carreras engageerden ze een wereldwijd publiek van meer dan 3 miljard mensen met het lied ‘Amigos Para Siempre’ of ‘Friends Forever’. Haar tweede klassieke samenwerking ‘Time to Say Goodbye’ met Andrea Bocelli was een eerbetoon aan Henry Maske en werd een internationale hit, waarvan alleen al in Duitsland meer dan 3 miljoen exemplaren werden verkocht. Het nummer staat sinds kort bekend als een van Brightman’s signature songs.
In 1998 had ze haar eigen PBS special, gefilmd in de Royal Albert Hall, waarmee ze haar aanwezigheid in de klassieke hitlijsten verstevigde. Ze was ook te gast in Andrew Lloyd Webber’s 50th Birthday Celebration, zingend naast Antonio Banderas en Michael Ball. Gastoptredens en concerten varieerden van het Concert voor Diana in 2007 tot Live Earth, samen met ontelbare voetbalbekerfinales en koninklijke optredens. Ze werd een van de grootste cross-over artiesten van de 20e eeuw, naast Charlotte Church en Russell Watson.
Meer recent trad ze op bij de opening van de Olympische Spelen in Beijing, waarmee ze haar fanbase verbreedde naar Latijns-Amerika en Azië. Ze won een reeks wereldwijde prijzen en kreeg de sleutel van de stad van zowel Chicago als Istanbul. Hoewel ze niet is teruggekeerd naar het musicaltheater, blijft ze sterk geassocieerd met de musicals van Andrew Lloyd Webber – vooral Phantom of the Opera. Ze zingt regelmatig muziek uit de show in concerten en het blijft in haar meest populaire repertoire. Ze is momenteel ’s werelds rijkste vrouwelijke klassieke artieste met een fortuin van meer dan 30 miljoen pond. Voor volledige informatie over haar biografie en om te weten te komen waar Sarah de volgende keer optreedt, bezoek haar officiële website.