De kevers van het geslacht Eleodes staan bekend als “donkerling” of “pinacate kevers,” en in de volksmond als “stinkkevers” of “clownkevers”. Eleodes, afgeleid van de Griekse term voor “olifantachtig” beschrijft de algemene lichaamsvorm en de gitzwarte kleur. Donkerling is een algemene naam voor verschillende geslachten en meer dan 1400 soorten binnen de familie Tenebrionidae. Pinacate komt van het Azteekse pinacatl, voor “zwarte kever”. Stinkkever verwijst naar de onwelriekende afscheiding die uit het achtereind van het insect komt. Clownkever verwijst naar de gewoonte van deze kevers om een “kopstand” te maken als ze bedreigd worden.
Beschrijving
Wanneer ze lopen, lijken pinacate kevers, met verlaagde voorkant en opgeheven achterkant, op kleine low-riders. Ze zijn eivormig tot langwerpig, in grootte variërend van 0,4 tot 1,4 centimeter lang, en ze zijn gitzwart of soms donkerbruin. Ze kunnen glad of ruw zijn, en langgerekt of robuust. De kop is opvallend en achter de ogen iets versmald. Enkele soorten hebben haarachtige structuren en wat op een staart lijkt, maar eigenlijk langgerekte vleugels zijn. Zoals alle insecten hebben ze zes poten. Verdikte, leerachtige vleugelkappen beschermen de tere vliegvleugels, die ze niet gebruiken.
Bereik
Pinacate kevers zijn talrijk, zowel in soorten als individuen ten westen van de Mississippi. Ruwweg 120 soorten komen voor in het westen van de Verenigde Staten. Ze komen voor in ecosystemen van open duinen tot struikgewas tot bergen. Ze leven zelfs op de eilanden voor de kust van Californië. De grootste diversiteit van de grootste en stinkendste soorten komt voor in de woestijnen. De grootste algemene diversiteit komt voor in struikgewas en berggebieden. De kevers zijn vaak te vinden onder boomstammen of in ander detritus.
Predatoren
De meeste dieren vermijden contact met Eleodes omdat het insect een stinkende afscheiding kan produceren. Sprinkhaanmuizen omzeilen dit probleem door de kever te grijpen, met zijn achterwerk in het zand te wurmen en hem met zijn kop eerst op te eten. Andere roofdieren zijn onder meer holenuilen, klapeksters en een andere bekende stinkerd, stinkdieren.
Habitat
Een van de meest voorkomende woestijninsecten, pinacate kevers, kunnen het hele jaar door actief zijn. Van de lente tot de herfst zijn ze crepusculair en nachtactief (actief bij schemering, nacht en vroege zonsopgang), maar in de herfst gaan ze weer over op een meer dagactieve levensstijl. Pinacate kevers zijn een van de grote wandelaars van de woestijnkeverwereld en worden vaak aangetroffen, schijnbaar zwervend in het wilde weg. Studies hebben aangetoond dat ze waarschijnlijk op zoek zijn naar voedsel, dat ze vinden door de geur. Ze eten voornamelijk detritus van grassen en struiken. In het laboratorium eten ze appels, sla en hondenvoer.
Zij staan bekend om hun komische, maar doeltreffende verdedigingstactiek. Bij alarm gaan ze op hun kop staan door hun voorpoten naar beneden te buigen en hun achterpoten te strekken. Afhankelijk van de soort scheiden ze een olieachtige, muffe afscheiding af, die zich verzamelt op de punt van het achterlijf of zich verspreidt over de achterste delen van het lichaam, of ze stoten de roodbruine tot bruine afscheiding uit als een nevel. Grotere woestijnsoorten, zoals E. armata en E. longicollis, kunnen 10 tot 20 centimeter sproeien. De meeste soorten kunnen meerdere keren sproeien, indien nodig. De nevel is niet pijnlijk, tenzij je hem in je ogen of mond krijgt, waar hij pijnlijk, branderig en tijdelijk verblindend is. Het is niet afwasbaar.
Opmerkingen
De larven van bepaalde Eleodes-soorten staan ook bekend als valse draadwormen, en ze zijn een plaag voor sommige commerciële gewassen in het Midwesten. De larven zijn slank, glanzend, donkergroen tot bruin, en hebben een hard lichaam. Ze voeden zich met de zaden en zaailingen van tarwe, sorghum, alle oliehoudende zaden, zaaddragende leguminosen en granen, vooral op lichte, goed doorlatende bodems met een hoog organisch gehalte. Vooral gewassen met fijne zaailingen, zoals canola en linola, zijn er gevoelig voor.
Bekijk video
David B. Williams
Meer insecten