Pripyat stad, Oekraïne

Kaart van het rampgebied van Tsjernobyl

Pripyat geschiedenis

Pripyat werd gesticht op 4 februari 1970. De status van stad werd verkregen in 1979, op basis van de resolutie van de Opperste Sovjet van de Oekraïense SSR #1264/686.

De belangrijkste reden voor de stichting van de stad was de bouw en de daaropvolgende exploitatie van de kerncentrale van Tsjernobyl. In dit verband werd Pripyat ook wel de stad van de nucleaire wetenschappers genoemd. Pripyat werd de negende atomograd in de Sovjet-Unie – een satellietstad van de kerncentrale.

Volgens de laatste volkstelling die voor de evacuatie werd gehouden (in november 1985), telde Pripyat 47.500 inwoners. Er woonden mensen van 27 nationaliteiten in de stad. De jaarlijkse bevolkingsgroei bedroeg toen meer dan 1.500 mensen, waaronder ongeveer 800 pasgeborenen, en ongeveer 500-600 mensen – die zich permanent kwamen vestigen uit verschillende regio’s van de Sovjet-Unie. De verwachte bevolking van Pripyat was 75-85 duizend mensen.

Het treinstation Janov, een pier aan de Pripyat rivier, snelwegen maakten van Pripyat een handig vervoersknooppunt van Polissya.

Op 27 april 1986 werd de hele bevolking van Pripyat geëvacueerd als gevolg van het Tsjernobyl ongeluk. Een nieuwe satellietstad, Slavutich, op 50 km van de kerncentrale, werd gebouwd om het personeel van de kerncentrale van Tsjernobyl te huisvesten. Tegenwoordig ligt Pripyat in de verboden zone van Tsjernobyl.

Na het ongeluk is er veel gedaan om het grondgebied van de stad te ontsmetten, waardoor het niveau van stralingsbesmetting aanzienlijk is gedaald.

Pripyat kenmerken en toerisme

In Pripyat is er nog steeds veel radioactief stof dat bestaat uit relatief langlevende radioactieve elementen. Dit stof hoopt zich op in greppels, depressies. Het stof heeft zich vastgezet in de bodem, bomen, huizen. Ten zuiden van de stad bevindt zich het zogenaamde Rode Woud, dat tijdens de ontsmetting van Pripyat werd vernietigd. Vandaag de dag herstelt het bos zich en absorbeert de straling uit de grond.

De stad is overwoekerd met struiken en bomen waardoor het een echt bos is geworden. Het zal nog 10 tot 15 jaar duren en dan zullen de gebouwen massaal instorten. Daarom, als je deze unieke plek wilt bezoeken, dan moet je in de nabije toekomst gaan, want alles zal alleen maar erger worden.

Na de ontsmetting werden sommige gebouwen en structuren van de stad gebruikt door verschillende organisaties van de Exclusion Zone, maar tot op heden zijn ze bijna allemaal verlaten. In 2017 waren er op het grondgebied van Pripyat slechts een paar faciliteiten – een speciale wasserij, een ontijzerings- en waterfluorideringsstation, een garage voor speciale apparatuur, evenals een controlepost bij de ingang van de stad. Dagelijks rijden er treinen van Slavutich naar het station Semihody bij Pripyat.

In tegenstelling tot andere nederzettingen in de Tsjernobyl-zone, werd de steden Pripyat en Tsjernobyl niet de status van nederzetting ontnomen. Pripyat wordt formeel beschouwd als een stad van regionaal belang, die ondergeschikt is aan de Regionale Raad van Kiev.

Heden ten dage is de stad Pripyat gesloten en veranderd in een Sovjet-stadsmuseum onder de open hemel. Er worden regelmatig rondleidingen door de stad georganiseerd door verschillende reisbureaus in Kiev. Ook is het een favoriete plek van stalkers die illegaal de stad binnendringen.

Het niveau van de ontvangen extra straling is, als je de gebruikelijke voorzorgsmaatregelen neemt, vergelijkbaar met een uur vliegen in een vliegtuig. De gemakkelijkste manier om in Pripyat te komen is een rondreis van één of twee dagen te kopen. De kosten van de tour, die de reis van Kyiv en terug, registratie van documenten, lunch en overnachting omvat, bedragen ongeveer 100-150 USD.

Pripyat zonder mensen – de natuur vernietigt de stad snel