Het is vrij gebruikelijk om te horen over bedrijven die naar de beurs gaan met een beursgang. Minder gebruikelijk is het echter om een bedrijf dat al een beursnotering heeft “privé te zien gaan”. Dat is wanneer een kleine groep investeerders (vaak het huidige management, grote aandeelhouders, oprichters of geïnteresseerde participatiemaatschappijen) een bod doet om alle bestaande aandelen van de onderneming te kopen (een buy-out), wat resulteert in het van de beurs halen van de onderneming ten gunste van privé-eigendom.
Wat betekent “going private” voor investeerders?
Zoals bij alles wat met investeringen te maken heeft, zijn de voordelen en uitdagingen van een aandelen buy-out persoonlijk. Een buyout kan positief uitpakken, omdat u winst kunt maken op uw oorspronkelijke investering, maar het kan ook resulteren in een verlies.
Buyout aanbiedingen worden vaak gedaan tegen een premie, omdat de kopers het bedrijf graag privé willen nemen en er zeker van willen zijn dat de deal slaagt. Om deze reden kan iedere aanwijzing dat een bedrijf overweegt naar de beurs te gaan, de aandelenkoers opdrijven, omdat beleggers winst zien in het kopen van aandelen vlak voor de uitkoop. Het is belangrijk om op te merken dat deze deals complex zijn en dat het kopen van aandelen op basis van een mogelijke buyout riskant is en kan leiden tot het bezitten van aandelen die je misschien niet per se wilt.
Natuurlijk, zodra u uw aandelen verkoopt, bent u niet langer een deel van de eigenaar van het bedrijf en zult u niet profiteren van eventuele toekomstige groei. En als de geboden prijs lager is dan de prijs die u oorspronkelijk voor uw aandelen hebt betaald, lijdt u verlies.
Als individuele belegger heeft u over het algemeen weinig macht in deze going-private scenario’s, tenzij u een belangrijke aandeelhouder bent. Om een onderneming naar de beurs te loodsen, moet een meerderheid van de aandeelhouders instemmen met het overnamebod. Technisch gesproken hebt u de mogelijkheid om de verkoop te weigeren, maar in de praktijk doen maar weinigen dat omdat het bod meestal een aantrekkelijke premie biedt.
De zakelijke kant van de zaak
Zowel publiek als privaat eigendom heeft vanuit zakelijk oogpunt voor- en nadelen – en de beslissing om voor de ene of de andere structuur te kiezen is specifiek voor elk bedrijf. Hier volgen enkele belangrijke kenmerken van elk:
Publiekelijk verhandelde bedrijven…
- Handel op een beurs en aandelen kunnen door het publiek worden gekocht en verkocht via een makelaar
- Kunnen toegang krijgen tot openbare markten om nieuw geld op te halen voor groei-initiatieven
- Moeten zich houden aan regelgeving, en strenge verslagleggingsnormen betekenen dat financiële details publiekelijk beschikbaar zijn, inclusief alles van managementsalarissen tot kwartaalcijfers
- Legt verantwoording af aan aandeelhouders, die het recht hebben om te stemmen over zaken als de samenstelling van de raad van bestuur en andere belangrijke kwesties
Bedrijven in privébezit…
- Handelen niet op een beurs
- Verrouwen op privaat geld voor eventuele financieringsbehoeften
- Zijn niet verplicht financiële informatie bekend te maken of winsten openbaar te maken
Waarom privaat?
Er zijn een aantal redenen waarom een bedrijf ervoor kiest om privé te gaan, variërend van de wens om uit de publieke belangstelling te blijven (zonder kwartaalrapportage is het makkelijker om onder de radar te blijven) tot het vermijden van de omslachtige regelgeving waaraan beursgenoteerde bedrijven zich moeten houden.
Eén reden die vaak wordt genoemd is de wens om op de langere termijn te denken zonder dat de aandelenprijs-wolk boven elke beslissing hangt. Als een beursgenoteerd bedrijf een substantiële langetermijninvestering in het bedrijf wil doen – een investering waarvan het enige tijd kan duren voordat de toegevoegde waarde duidelijk is – kan dat moeilijk zijn in de wetenschap dat de financiële verslagen eronder kunnen lijden en de markten negatief kunnen reageren, waardoor de aandelenkoers van het bedrijf kan dalen. Sommige leiders besluiten dat ze meer vrijheid willen om beslissingen te nemen zonder zich zorgen te hoeven maken over het teleurstellen van aandeelhouders.
*Dit artikel is bijgewerkt op 15 mei 2019.