NARVE DRUK EN DISC HERNIATION
WAT IS RADICULITIS EN WAT ZIJN DE OORZAKEN?
Radiculitis verwijst naar de compressie van een zenuwwortel wanneer deze de wervelkolom verlaat. Radiculitis kan worden veroorzaakt door vele aandoeningen die druk uitoefenen op de ruggenmergzenuwen. Enkele van de meest voorkomende aandoeningen zijn hernia van de tussenwervelschijf, botsporen (osteofyten) en verdikking van de omliggende ligamenten. Minder vaak voorkomende aandoeningen die radiculitis veroorzaken zijn spinale stenose, beschadigde tussenwervelschijven, degeneratie van de wervelkolom, spondylolisthesis, scoliose, diabetes, gescheurde tussenwervelschijven en wervelfracturen.
WELKE DINGEN KAN IK DOEN OM RADICULITIS TE VOORKOMEN?
Het risico op het ontwikkelen van radiculitis kan worden verkleind door de wervelkolom gezond te houden. Dit kan worden gedaan door een gezond lichaamsgewicht te behouden, niet te lang op één plaats te zitten, stoelen met een stevige rugleuning te gebruiken, regelmatig te bewegen en een sterke kern te behouden.
Als ik radiculitis heb, WELKE SYMPTOMEN KAN IK MERKEN?
De symptomen van radiculitis zijn afhankelijk van waar in de wervelkolom de compressie optreedt. Als het in de lumbale regio is, omvat radiculaire pijn stijfheid in de benen en dijen, spierzwakte, scherpe constante pijn die invloed kan hebben op staan en zitten, en het evenwicht kan aantasten. In de nek omvat radiculaire pijn pijn in de nek, schouder, armen en handen. Het kan ook spierzwakte en verlies van coördinatie met armen en handen omvatten.
WANNEER MOET IK EEN DOKTER RAADPLEGEN?
Een dokter moet worden geraadpleegd wanneer de radiculaire pijn de kwaliteit van uw leven beïnvloedt.
Hoe kan een arts vaststellen of ik radiculitis heb?
Een diagnose radiculitis kan worden vermoed wanneer een arts de symptomen beoordeelt en een uitgebreid lichamelijk onderzoek uitvoert. Deze diagnose wordt bevestigd met een MRI- of CT-scan, die aanvullende informatie over de omvang van het probleem aan het licht brengt.
Hoe WORDT RADICULITIS BEHANDELD?
Radiculitis wordt behandeld met een of een combinatie van de volgende middelen: pijnstillers die zonder recept verkrijgbaar zijn, zoals aspirine of ibuprofen, rust, ijs, warmte en fysiotherapie. Als de symptomen aanhouden, kunnen pijnbestrijdingsinjecties worden toegevoegd. Blijven de symptomen aanhouden, dan kan een minimaal invasieve chirurgische ingreep worden aanbevolen.