Als groot Bruce Lee fan heb ik zoveel mogelijk gelezen over de man achter de onnodig overdreven mythe die we krijgen van de media, zijn staat en verkeerd geïnformeerde mensen.
Zijn rugblessure werd zowel in de film Dragon: The Bruce Lee Story en de HK bioreeks (later bewerkt tot een film) als een gevolg van een gevecht met Wong Jack Man.
Dat is nooit gebeurd want het gevecht was in 1964 en Lee verwondde zijn rug in 1970.
Het gevecht was nooit zo spannend of dynamisch als in de film, maar het bracht Lee er wel toe de basis van zijn WK te veranderen en meer tijd te investeren in zijn fysieke ontwikkeling.
Het schijnt eigenlijk veroorzaakt te zijn door een slecht uitgevoerde “goedemorgen” oefening na een onvoldoende warming-up (de verslagen lopen wat uiteen op dat punt).
En Lee had eigenlijk al voor 1970 behoorlijk wat JKD ontwikkeld, maar blijkbaar heeft de periode van 6 maanden inactiviteit hem nog harder doen werken aan de theoretische basis van zijn stijl.
Wat later “De Tao van Jeet Kune Do” zou worden, werd in die periode geschreven, maar blijkbaar was het nooit Lee’s bedoeling om het te publiceren (het zag het daglicht pas na zijn dood), maar om te fungeren als een persoonlijk handboek.
Niettemin is dat boek waarschijnlijk een van de beste manieren om met vechtsporten te beginnen en het nam wijselijk zijn boks aanwijzingen uit Edwin Haislet’s “On Boxing” (letterlijk, Lee kopieerde gewoon die secties).
De oorsprong van zijn verwonding maakt zijn herstel niet minder opmerkelijk, vooral omdat het NA de verwonding was dat hij internationale faam verwierf met zijn foto’s.
IMO, de ECHTE Bruce Lee zal altijd veel interessanter en complexer zijn dan de martial arts demi-god die men ons blijft verkopen.