De nog bestaande soorten van de familie Cryptobranchidae zijn de moderne leden van een lijn die miljoenen jaren teruggaat; de vroegste fossiele vondsten van een basale soort dateren uit het Midden-Jura en zijn gevonden in vulkanische afzettingen in Noord-China. Deze specimens zijn de vroegst bekende verwanten van de moderne salamanders, en samen met de talrijke andere basale groepen salamanders die in het Aziatische fossielenbestand zijn aangetroffen, vormen zij een stevige bewijsbasis voor het feit dat “de vroege diversificatie van salamanders al ver gevorderd was” in Azië tijdens het Jura. Er is weinig veranderd in de morfologie van de Cryptobranchidae sinds de tijd van deze fossielen, waardoor onderzoekers opmerken dat “de huidige Cryptobranchide salamanders kunnen worden beschouwd als levende fossielen waarvan de structuren gedurende meer dan 160 miljoen jaar weinig zijn veranderd.”
Aangezien het fossielenbestand van de Cryptobranchidae een Aziatische oorsprong van de familie aantoont, is de vraag hoe deze salamanders in het oosten van de VS terecht zijn gekomen, een punt van wetenschappelijke belangstelling geweest. Onderzoek wijst op een verspreiding via een landbrug, waarbij golven van adaptieve straling Amerika van noord naar zuid lijken te hebben overspoeld.
In 1726 beschreef de Zwitserse arts Johann Jakob Scheuchzer een fossiel als Homo diluvii testis (Latijn: Bewijs van een diluviaanse mens), in de overtuiging dat het de overblijfselen waren van een mens die in de bijbelse zondvloed was verdronken. Het Teylers Museum in Haarlem, Nederland, kocht het fossiel in 1802, waar het nog steeds wordt tentoongesteld. In 1812 werd het fossiel onderzocht door Georges Cuvier, die vaststelde dat het niet om een mens ging. Nadat het was geïdentificeerd als een salamander, werd het door Holl in 1831 omgedoopt tot Salamandra scheuchzeri. Het genus Andrias werd zes jaar later bedacht door Tschudi. Zowel het genus Andrias (dat “mensbeeld” betekent) als de specifieke naam Scheuchzeri werden daarmee een eerbetoon aan Scheuchzer en zijn opvattingen. Het geslacht en de bestaande A. davidianus zijn niet van elkaar te onderscheiden, en de laatste, pas beschreven in 1871, wordt daarom soms beschouwd als een synoniem van de eerste.