Lipopolysaccharide (LPS) is de belangrijkste moleculaire component van het buitenmembraan van Gram-negatieve bacteriën en dient als een fysieke barrière die de bacterie bescherming biedt tegen zijn omgeving. LPS wordt door het immuunsysteem ook herkend als een marker voor de detectie van bacteriële pathogene invasie, verantwoordelijk voor de ontwikkeling van ontstekingsreacties, en in extreme gevallen tot endotoxische shock. Vanwege deze functies trekt de interactie van LPS met LPS-bindende moleculen veel aandacht. Een voorbeeld van dergelijke moleculen zijn antimicrobiële peptiden (AMPs). Dit is een groot repertoire van door genen gecodeerde peptiden die door alle soorten levende organismen worden geproduceerd en die als deel van de aangeboren immuniteit dienen om hen tegen de invasie van pathogenen te beschermen. Van AMPs is bekend dat zij met hoge affiniteit interageren met LPS. De biofysische eigenschappen van AMPs en hun wijze van interactie met LPS bepalen hun biologische functie, de vatbaarheid van bacteriën ervoor, alsook het vermogen van LPS om het immuunsysteem te activeren. In dit overzicht worden recente studies besproken over de moleculaire mechanismen die aan de basis liggen van deze interacties, hun effecten op de resistentie van de bacteriën tegen AMPs, alsook hun potentieel om LPS-geïnduceerde endotoxische shock te neutraliseren.