Om mechanismen te bestuderen die betrokken zijn bij de etiologie van menselijke affectieve stoornissen, wordt overvloedig gebruik gemaakt van verschillende diermodellen. Naast genetische factoren die predisponeren voor psychopathologieën, speelt omgevingsstress een belangrijke rol in de etiologie van deze mentale ziekten. Aangezien de meeste stressstimuli bij de mens die tot psychopathologie leiden van sociale aard zijn, is de studie van de gevolgen van sociale stress in experimentele diermodellen zeer waardevol. Dit overzicht richt zich op één van deze modellen die gebruik maakt van het resident-intruder paradigma. In het bijzonder zullen de langdurige effecten van sociale nederlaag bij ratten worden geëvalueerd. Gegevens uit ons laboratorium over de gevolgen van sociale nederlaag op emotioneel gedrag, stress responsiviteit en serotonerge functionaliteit worden gepresenteerd. Verder zullen we in detail ingaan op het functioneren van de hippocampus bij sociaal gestreste ratten. Zeer recente resultaten tonen aan dat er een verschillend effect is van een korte dubbele sociale nederlaag en repetitieve sociale nederlaag stress op dendritische remodellering in hippocampale CA3 neuronen en dat dit repercussies heeft op hippocampale LTP en LTD. Zowel de structurele als de electrofysiologische veranderingen van de belangrijkste neuronen in de hippocampale formatie na een nederlaag worden besproken voor wat betreft hun relatie met de instandhouding in cognitieve prestatie die werd waargenomen bij sociaal gestresste ratten. De resultaten wijzen op een groot dynamisch bereik in de adaptieve plasticiteit van de hersenen, waardoor de dieren in staat zijn zich gedragsmatig aan te passen aan de eerder opgetreden stressvolle situatie met het voortschrijden van de tijd.