“Ik schreef over mijn leven,” vertelde Maurice White ooit aan wijlen journalist Timothy White. Toch vond zijn funkjuggernaut Earth Wind & Fire in het midden en het eind van de jaren zeventig weerklank bij miljoenen. Ze waren misschien wel de grootste zwarte rockband ter wereld, scoorden bijna een dozijn gouden en platina albums, en brachten Top 10 singles zoals “Shining Star”, “Sing a Song” en “After the Love Is Gone”. Critici waren uiteindelijk misschien niet te spreken over hun steeds geraffineerdere mix van disco, fusion jazz, Africana, soft pop en stonede soul; maar hun boodschap van vrede, spiritualiteit en liefde, evenals hun fantastische outfits en opruiende live concerten, maakten van hen een van de meest kenmerkende bands van die tijd.
Earth, Wind & Fire had tijdens hun topjaren 10 muzikanten in dienst, evenals de befaamde Phenix Horns-sectie. White was altijd in het middelpunt, of hij nu leadzang zong met de gospel-getrainde Philip Bailey, of in de studio werkte met de legendarische producer Charles Stepney (die tragisch overleed in 1976). Hij hield toezicht op de ingewikkeld ontworpen gatefold covers die Egyptische piramides en Bijbelse symbolen afbeeldden, en voegde verwijzingen naar zijn geloof in zijn teksten in. Of het publiek nu begreep waar hij over zong of niet, niemand kon de kracht van EWF ontkennen. Hier zijn enkele van de beste nummers van de groep.