Onze Geschiedenis
Milo Carlton scherpte zijn hamburger ambacht als een mess kok in het Amerikaanse leger en opende zijn eerste hamburger winkel in 1946. Hij bracht de eerste zomer door met het testen en perfectioneren van de geheime saus die tot op de dag van vandaag in gebruik is. De meeste mensen zeggen dat het gewoon toeval is – maar het is wel een controleerbaar feit – dat de CIA in datzelfde jaar werd opgericht. 
Milo’s Burger Shop, een onopvallend bijgebouw van sintelblokken ingeklemd in het industriële hart van Birminghams noordkant, zorgde er al snel voor dat veel mensen zich afvroegen: “Wat is het geheim van zijn unieke saus?” Het antwoord zou je kunnen verrassen. Het was luisteren. Zie je, Milo was niet echt een prater. Hij hield ervan hamburgers te maken en mensen te laten glimlachen.
Milo geloofde in de integriteit van hard werken, mensen iets extra’s geven, en de moed hebben om te volgen wat zijn klanten zeiden in plaats van wat andere bedrijven deden.
Dus, elke dag zou Milo aan de saus sleutelen. “Te pittig,” zouden sommigen zeggen. “Te zoet,” een andere week. De winkel was klein. Milo kon de grill bedienen en de bar bedienen terwijl hij dozen hamburgers uit het raam stuurde om mee te nemen naar de lange, kronkelige rij staalarbeiders die het gebouw omsloot. De trouwste fans van de zaak kwamen steeds vroeger om een kruk bij de grill te pakken, zodat ze mee konden denken over de evolutie van de saus.
Milo wist toen wat we nu nog steeds weten – maak je niet druk om iedereen: wees jezelf, en wees speciaal voor degenen die het meest van je houden – de rest regelt zichzelf.
Toen “te veel van dit en te veel van dat” veranderde in oprechte “mmmmms” en “oh yeahs,” stopte hij met sleutelen. De saus was klaar. En die is sindsdien niet meer veranderd. Dus, wiens geheim is onze geheime saus? Eigenlijk is het van onze klanten.
Om ze te bedanken voor wat ze hem hebben gegeven, sneed Milo altijd extra pasteitjes en legde hij een extra stukje vlees bovenop zijn saucijzenburgers. We hebben er geen mooie naam voor. We noemen het (slim) “Het kleine beetje extra.” Sinds 1946 dient het als een symbool van waardering voor onze gasten, en van respect voor het harde werk en de extra inspanning van degenen die hun brood verdienden in de staalindustrie van Birmingham.
De passie van die vroege gasten verspreidde zich. De kleine hamburgertent kon het niet bijbenen. Dus deden we wat we doen. We luisterden opnieuw naar onze gasten, en openden meer winkels. Vandaag zijn het er eenentwintig. Misschien binnenkort meer!