Wie was Simón Bolivar?
Simón Bolivar was een Zuid-Amerikaanse soldaat die een belangrijke rol speelde in de revoluties op het continent tegen het Spaanse keizerrijk. Bolivar werd als rijk man geboren en voor zijn opvoeding naar Spanje gestuurd. Al snel besloot hij zich op politiek gebied in Europa te gaan verdiepen. Na de Franse inval in Spanje in 1808 raakte hij betrokken bij de verzetsbeweging en speelde hij een sleutelrol in de Spaans-Amerikaanse onafhankelijkheidsstrijd. In 1825 werd de “Republiek Bolivia” opgericht ter ere van de inspirerende leider, door velen bejubeld als El Libertador (De Bevrijder).
Vroeger
Simón José Antonio de la Santísma Trinidad Bolívar y Palacios werd geboren op 24 juli 1783 in Caracas, Nieuw Granada (nu Venezuela). Bolívar werd geboren in een welvarende familie die hun geld haalde uit rijke goud- en kopermijnen die zij in Venezuela bezaten. De jonge Bolívar verhuisde naar Spanje in 1799 na de dood van zijn ouders. In Spanje zette hij zijn opleiding voort, die hij in Venezuela was begonnen met leermeesters, en trouwde in 1802 met Maria Teresa Rodríguez del Toro y Alaysa. Toen het jonge paar in 1803 voor een bezoek naar Venezuela terugkeerde, werd María Teresa echter ziek en stierf aan gele koorts.
Revolutie
Na haar dood keerde Bólivar terug naar Europa en hield gezelschap van Napoleon. Bolivar keerde in 1807 terug naar Venezuela. Toen Napoleon Joseph Bonaparte benoemde tot koning van Spanje en zijn koloniën, waaronder Venezuela, sloot Bolivar zich aan bij de verzetsbeweging. De verzetsgroep in Caracas werd in 1810 onafhankelijk en Bolivar reisde naar Groot-Brittannië voor een diplomatieke missie. De strijd om de controle over Caracas, Venezuela en het grootste deel van Zuid-Amerika werd thuis voortgezet.
Ten slotte keerde Bolivar terug naar Venezuela en begon een campagne om de controle over dat land van de Spanjaarden af te nemen. Hij en zijn volgelingen vielen Venezuela binnen op 14 mei 1813; dit was het begin van zijn “Campaña Admirable” (Bewonderenswaardige Campagne), die resulteerde in de vorming van de Venezolaanse Tweede Republiek later dat jaar. Bolivar werd bejubeld als El Libertador (De Bevrijder), maar al snel brak er een burgeroorlog uit in de republiek, waardoor hij gedwongen werd naar Jamaica te vluchten en buitenlandse hulp te zoeken. Daar schreef hij zijn beroemde “Brief uit Jamaica”, waarin hij zijn visie uiteenzette van een Zuid-Amerikaanse republiek met een parlementair stelsel naar Engels voorbeeld en een president voor het leven. Zijn idee om de leider van een natie te zijn die niet uit zijn macht kon worden gezet, zou zwaar bekritiseerd worden door andere leiders en intellectuelen.
Gesteund door Haïti keerde Bolivar terug naar zijn thuiscontinent en raakte betrokken bij een aantal militaire gevechten, waarbij hij uiteindelijk verschillende gebieden wist op te eisen. In 1821 werd onder leiding van Bolivar de Gran Colombia opgericht. Deze federatie omvatte een groot deel van wat nu Venezuela, Colombia, Panama en Ecuador is. Door verdere manoeuvres werd hij in 1824 benoemd tot dictator van Peru, gevolgd door de oprichting van Bolivia in 1825.
Verwezenlijkingen
Bolívar was erin geslaagd een groot deel van Zuid-Amerika te verenigen in een federatie, vrij van Spaanse controle, maar de regering was fragiel. Ondanks zijn wens om een unie van staten te stichten, vergelijkbaar met die waaruit de Verenigde Staten van Amerika waren ontstaan, ondervond Bolivar tegenstand van interne facties in het enorme Gran Colombia, waarbij er druk werd uitgeoefend om afzonderlijke naties te vormen. Als tijdelijke maatregel riep Bolivar zichzelf in 1828 uit tot dictator, maar in september van datzelfde jaar ontsnapte hij aan een moordaanslag met de hulp van zijn maîtresse en mede-revolutionaire Manuela Sáenz. In 1830 legde hij zijn ambt neer en maakte plannen om naar Europa te varen om daar in ballingschap te gaan.
Dood en nalatenschap
Op 17 december 1830 overleed Simón Bolivar echter in Santa Marta, Colombia, na een gevecht met wat mogelijk tuberculose was.