Patiënten worden vaak ontmoedigd als ze horen dat ze misschien moeten revalideren, ook al kan het echt iets heel positiefs zijn omdat het het herstel van de patiënt enorm kan versnellen. Het is moeilijk om een eenduidige beschrijving van hersenchirurgie revalidatie te geven, omdat het van patiënt tot patiënt sterk zal verschillen. In dit gedeelte zullen we proberen een overzicht te geven van de revalidatie en enkele van de problemen die patiënten en hun familie kunnen ondervinden. De tekorten die elke persoon zal ondervinden na een bloeding of na een operatie variëren sterk, afhankelijk van de plaats in de hersenen, de toestand tijdens de operatie en het succes van de operatie. Zelfs patiënten met ogenschijnlijk vergelijkbare angiomen rapporteren verschillende soorten en ernst van de tekorten. Als een patiënt een tekort heeft dat de kwaliteit van zijn leven of zijn vermogen om voor zichzelf te zorgen of te werken beperkt, zal hij waarschijnlijk revalidatie krijgen. Revalidatie kan vele vormen aannemen, maar over het algemeen zijn er vier manieren waarop revalidatie kan worden gegeven.
Tijdens het ziekenhuisverblijf
De meeste ziekenhuizen hebben tegenwoordig revalidatiespecialisten in dienst. Vaak is dit beperkt tot de basisrevalidatiedisciplines fysiotherapie (PT), ergotherapie (OT), ademhalingstherapie en logopedie. Hoewel sommige ziekenhuizen hun therapeuten verdelen tussen kliniek- en polikliniekpraktijken, zijn de therapeuten die in ziekenhuizen werken doorgaans zeer sterk in het behandelen van de eerste dagen of weken van het herstel van een patiënt, omdat zij dit het meest zien. Ze komen vaak naar de kamer van een patiënt en voeren een evaluatie uit kort na de operatie om te bepalen of er therapie nodig is. Als dat het geval is, bezoeken zij de kamer van de patiënt volgens een regelmatig schema om de patiënt te helpen het therapieproces te beginnen. Omdat dit soort sessies meestal één op één zijn, zal de hoeveelheid tijd die de therapeut met elke patiënt kan doorbrengen waarschijnlijk beperkt zijn tot minder dan een uur per dag. Ziekenhuizen zijn nu eenmaal niet ingesteld op langdurige (en intensievere) therapie. Zodra een patiënt geen ziekenhuiszorg meer nodig heeft, wordt hij of naar huis gestuurd of naar een speciale revalidatiefaciliteit.
Intern revalidatiefaciliteit
Als de patiënt zodanig herstelt dat hij niet langer de zorg van een ziekenhuis nodig heeft, maar hij nog steeds niet in staat is zelfstandig te leven, wordt hij vaak naar een intern revalidatiefaciliteit gestuurd. Deze revalidatiecentra bieden kamers die vaak vergelijkbaar zijn met een ziekenhuiskamer en vaak verbonden zijn met een ziekenhuis, maar ze zijn volledig gericht op revalidatie. Omdat het niveau van medische zorg meestal niet zo hoog is als in een ziekenhuis, zijn ze goedkoper en bieden ze de mogelijkheid tot revalidatie op langere termijn dan het gemiddelde ziekenhuis, waar bedden duurder zijn. Verschillende revalidatiecentra zijn gespecialiseerd in verschillende soorten herstel, dus het is verstandig om te vragen welke opties er zijn en te begrijpen welke het meest geschikt zijn om te werken aan het herstel van een hersenoperatie. Vaak is een goede indicatie een faciliteit die zich bezighoudt met het herstel van een beroerte, aangezien dit vaker voorkomt dan hersenchirurgie, maar veel van dezelfde vaardigheden vereist. In een klinische revalidatiefaciliteit krijgt de patiënt meestal een veel rigoureuzer schema met meerdere groepslessen en individuele sessies per dag. Hierdoor en omdat de therapeuten hier waarschijnlijk zeer ervaren zijn, kan in een goede intramurale setting snel vooruitgang worden geboekt. Patiënten dragen overdag hun eigen kleren: joggingbroeken en t-shirts of sweatshirts vanwege de sportschoolachtige sfeer.
Tijdens het verblijf in een klinische revalidatie-instelling is de arts die de leiding heeft over de patiëntenzorg vaak een fysiater. Een fysiater is een arts die is gespecialiseerd in fysische geneeskunde en revalidatie. Hun focus ligt op het herstellen van de functie van patiënten. Enkele veel voorkomende specialismen van een fysiater zijn sportgeneeskunde, kindergeneeskunde, geriatrische geneeskunde en hersenletsel. De fysiater kan de patiënt direct behandelen, zoals het voorschrijven van de benodigde medicatie, of kan leiding geven aan een interdisciplinair team dat de patiënt behandelt. De fysiater kan met regelmatige tussenpozen, bijvoorbeeld eenmaal per week, samenkomen met alle verschillende soorten therapeuten die de patiënt behandelen, om de vooruitgang van de patiënt te bepalen en om de voortdurende en veranderende behoeften te beoordelen. Deze groep, onder leiding van de fysiater, zal aanbevelingen doen over hoe de patiënt behandeld moet worden en wanneer de patiënt ontslagen kan worden van de revalidatie.
Outpatient Rehabilitation
Als de patiënt voldoende hersteld is om naar huis te gaan vanuit het ziekenhuis of de klinische revalidatie-instelling, zal hij vaak een bepaalde mate van poliklinische revalidatie krijgen. Dit gebeurt meestal in een revalidatiecentrum waar de patiënt een paar keer per week naartoe reist, maar het kan ook bij de patiënt thuis. De afweging tussen de twee is dat, hoewel thuis gemakkelijker is, de verzekering vaak meer bezoeken aan een revalidatie-instelling zal dekken vanwege de lagere kosten en dat de revalidatie-instelling vaak betere apparatuur en vaardigheden heeft dan thuiszorg. Een voordeel dat voor een patiënt opengaat zodra hij ambulante zorg bereikt, is dat er vaak een grotere verscheidenheid aan soorten revalidatie is dan in een bepaald ziekenhuis of revalidatiecentrum. De patiënt kan op zoek gaan naar specialisten in evenwichtstherapie, visustherapie en andere “boutique” revalidatievormen die bijzonder nuttig kunnen zijn voor de patiënt.
Onderhoud
De verzekering betaalt normaal gesproken voor een beperkte hoeveelheid therapie. Deze wordt vaak bepaald door voortgangsrapportages van de therapeut die aangeven dat de patiënt nog steeds vooruitgang boekt. Aan het eind van de therapie is het niet ongebruikelijk dat de patiënt een aantal oefeningen meekrijgt die hij of zij zelf kan doen voor onderhoud op de lange termijn. Als de patiënt bijvoorbeeld niet goed kan lopen, kunnen er oefeningen worden gedaan om de romp en de benen te versterken, zodat de patiënt de kracht behoudt om de achterstand in te halen.
Er zijn te veel soorten revalidatie om hier op te sommen, maar enkele veel voorkomende soorten therapie zijn:
Fysische therapie
Dit is een zeer brede categorie therapie waarbij vooral versterkings- en coördinatiewerk wordt gedaan om de lichamelijke zwakte die de patiënt na de operatie overhoudt, te overwinnen. Fysiotherapeuten werken bijvoorbeeld met patiënten die een heup- of knieprothese hebben ondergaan om hun kracht en flexibiliteit te vergroten, zodat ze weer kunnen lopen.
Hoewel een hersenoperatie geen direct effect heeft op de spieren en gewrichten op dezelfde manier als een heupvervanging, kan het om twee redenen veel van hetzelfde herstel vereisen. Ten eerste, wanneer een patiënt enige tijd geïmmobiliseerd is in een ziekenhuisbed, verliest hij kracht. Als die immobilisatie verlengd wordt, kan de patiënt een PT nodig hebben om sterk genoeg te worden om veilig naar huis te gaan. Wat vaker voorkomt bij hersenchirurgie is dat de controle over een spier of een set spieren om neurologische redenen verzwakt is. Simpel gezegd, de spier is gezond, maar de neurale route (de zenuwen of delen van de hersenen die de zenuwen aansturen) zijn op een of andere manier beschadigd. Het is niet onwaarschijnlijk dat een neurale route beschadigd maar niet vernietigd kan zijn; daarom lijken de aangetaste spieren dramatisch verzwakt te zijn. Dit kan worden gezien als het feit dat de hersenen niet in staat zijn om “voldoende signaal” naar de spier te sturen om deze volledig te activeren. In deze gevallen kan therapie zeer doeltreffend zijn om dat pad te oefenen en het te helpen nuttiger te worden. Dit is hetzelfde proces dat een beroertepatiënt doorloopt. In veel gevallen omvat PT ook evenwicht, coördinatie, looptraining en algemene versterking. Het is per definitie zeer breed.
Occupatietherapie
OT zal zich heel specifiek richten op de behoeften van de patiënt om te kunnen werken en op dagelijkse levensverrichtingen zoals verzorging en huishoudelijke verzorging. Als een patiënt bijvoorbeeld een zwakte in de vingers heeft, zal een OT evalueren hoe deze patiënt die vingers in zijn dagelijks leven en op zijn werk moet gebruiken en hem helpen zich aan te passen. OT is een combinatie van het herstellen van de tekortkomingen en het vinden van oplossingen om de patiënt in staat te stellen de benodigde taak te blijven uitvoeren. OT kan aanpassingen aan de woon- of werkomgeving van de patiënt voorschrijven, zoals leuningen, aangepaste douches, verlaagde toonbanken, enz. Typische opname-inrichtingen hebben keukens, badkamers en werkomgevingen waarin ze de patiënt helpen de levensvaardigheden te oefenen die hij nodig zal hebben.
Spraak/Sliktherapie
Als er een zwakte of tekort aan de mond of keel is, kan dat zich uiten in een gebrek aan duidelijke spraak of een trage of verzwakte slik. Logopedisten zijn gespecialiseerd in deze mondproblemen en bieden oefeningen aan om de specifieke spieren die traag of zwak zijn te versterken. Spreken en slikken zijn verbazingwekkend complexe activiteiten die een grote mate van coördinatie van al deze mondspieren vereisen. Logopedisten maken gebruik van een combinatie van observatie en beeldvormende diagnostiek, zoals bewegende röntgenfoto’s, waarmee ze deze aandoeningen kunnen begrijpen en behandelen.
Balanstherapie
Hersenchirurgie kan van invloed zijn op het evenwicht van een patiënt. Sommige fysiotherapeuten zijn gespecialiseerd in evenwichtsrevalidatie, ook wel vestibulaire revalidatie genoemd. Balanstherapeuten zijn bedreven in het hertrainen van de hersenen in het interpreteren van en reageren op de evenwichtsgerelateerde signalen die zij krijgen van het binnenoor, de ogen en de voeten. Het is fysiotherapie gericht op het evenwicht van de patiënt. Sommige patiënten hebben zowel een probleem met duizeligheid als met evenwicht. Met evenwichtstherapie worden deze problemen aangepakt.
De website van de American Physical Therapy Association biedt veel informatie over evenwichtstherapie, inclusief hand-outs voor patiënten.
Respiratoire therapie
Omdat de hersenen de ademhaling regelen en een operatie enig risico op ademhalingscomplicaties met zich meebrengt, is het waarschijnlijk dat een patiënt tijdens zijn herstel op zijn minst door ademhalingstherapeuten zal worden geëvalueerd. De Universiteit van Pittsburgh biedt een nuttige video over pediatrische ademhalingstherapie. Ademhalingstherapie voor volwassenen wordt beschreven door Bella Vista Health Center.
Neuropsychologie
Neuropsychologie houdt zich bezig met cognitieve processen van de hersenen, waaronder, maar niet beperkt tot, korte- en langetermijngeheugen, concentratie, aandacht, probleemoplossing en abstract redeneren. Verwar dit niet met psychotherapie – het is geen “counseling”. Neuropsychologen zullen een reeks gestandaardiseerde tests afnemen om eventuele neurologische tekortkomingen vast te stellen. Merk op dat deze tests geen rekening kunnen houden met het cognitieve niveau van de patiënt vóór de operatie. De tests kunnen echter wel vaststellen dat de patiënt in specifieke cognitieve categorieën onder het gemiddelde functioneert en kunnen hem helpen zijn tekortkomingen te begrijpen en te verbeteren. Deze informatie kan ook van groot belang zijn bij het bepalen of de patiënt in staat is om weer aan het werk te gaan en/of in aanmerking komt voor arbeidsongeschiktheid. De National Academy of Neuropsychology biedt een patiënteninformatiepagina (PDF-formaat) met meer gedetailleerde informatie over neuropsychologische evaluaties.
Vision Therapy
Vision therapy is voor uw ogen, net zoals fysiotherapie dat is voor uw lichaam. Als een lichaamsdeel niet goed functioneert, proberen we het met oefeningen en hertraining weer volledig in gebruik te nemen. In het geval van een gedraaid oog of een oog met een gebrek aan mobiliteit, kan zichttherapie helpen:
- de spieren die de ogen aansturen te versterken
- de tijd te versnellen die het oog nodig heeft om terug te keren naar de normale positie
- de ogen te leren weer als een team samen te werken (alleen omdat een oog teruggaat naar de juiste positie, wil niet zeggen dat de ogen automatisch weer als een team samenwerken)
Bij een gedraaid oog, kan het gebruik van een prismabril, met langzaam afnemende sterkte (om de 6 weken of zo, om het oog weer op de juiste plaats te krijgen), samen met visustherapie een nuttige combinatie zijn om de patiënt het probleemoog te laten blijven gebruiken (in plaats van het uit te schakelen en slechts met één oog te zien). Het is belangrijk om zo snel mogelijk met de visustherapie te beginnen zodat de spieren in het getroffen oog sterk blijven. De Neuro-Optometric Rehabilitation Association biedt veel aanvullende artikelen over beroerte/hersenletsel en gevolgen voor het gezichtsvermogen, evenals een zoekfunctie voor visustherapeuten.
Denken over therapie
Lichamelijke belasting
Revalidatie kan zeer zwaar werk zijn. Dit is vooral belangrijk omdat de patiënt net een zware operatie heeft ondergaan en probeert te herstellen van de operatie zelf. De extra uitdaging om eventuele tekorten te overwinnen is in sommige gevallen moeilijk. Vooral de revalidatie op de afdeling kan lichamelijk en geestelijk zeer zwaar zijn.
Preconditionering
Een operatie is een lichamelijk slopend proces, dus als het een electieve operatie is en de tijd/het vermogen het toelaat, is het aan te bevelen uw kracht en uithoudingsvermogen voor de operatie op te bouwen. U zou verbaasd zijn hoe snel uw uithoudingsvermogen kan afnemen als u in een ziekenhuisbed ligt, dus het is altijd een voordeel om in de best mogelijke vorm te komen voordat u aan dit proces begint en niet precies weet wat de uitkomst zal zijn.
Mentale en Emotionele Aspecten
Revalidatie kan emotioneel heel moeilijk zijn. Een patiënt die een hersenoperatie ondergaat, zal begrijpelijkerwijs gefocust zijn op de operatie als de belangrijkste gebeurtenis. Als de operatie achter de rug is, kan het erg vermoeiend zijn om te merken dat er in de revalidatie nog heel veel werk verzet moet worden. Het is alsof je een marathon loopt en er dan bij de finish achter komt dat je nog een paar kilometer te gaan hebt. Het is mogelijk dat de vooruitgang traag lijkt en dit kan leiden tot depressie. In films gaan personages “door de knieën” en bouwen zichzelf weer op, maar in het echte leven kun je niet snel vooruit spoelen. Het is niet ongebruikelijk om direct na de operatie wat “tijdelijke” extra tekorten te hebben die na een paar dagen of weken weggaan, maar over het algemeen herstellen de hersenen zich langzaam maar gestaag. Het nadeel is dat het soms ondraaglijk langzaam kan lijken, maar het goede nieuws is dat de hersenen jarenlang geleidelijk verbeteringen kunnen blijven aanbrengen. Deze langzame vooruitgang kan soms zeer frustrerend zijn.
Een andere emotionele factor is simpelweg het verlies van onafhankelijkheid. Ongeacht hoe minimaal de tekorten na de operatie zijn, de patiënt zal ongetwijfeld afhankelijk zijn van andere mensen om hem te helpen tijdens zijn herstel. Dit verlies van onafhankelijkheid kan zeer frustrerend zijn voor de patiënt. Het gevolg hiervan is dat wanneer de patiënt weer onafhankelijk wordt, het stressvol kan zijn om weer alleen te zijn nadat hij gewend is geraakt aan de constante steun van vrienden, familie, artsen en verpleegkundigen.
Hoe hard pushen
Voor iedereen zal het een moeilijke en individuele beslissing zijn hoeveel de ondersteuner de patiënt kan of moet pushen in zijn herstel.
Bezoekers
Terwijl bezoekers een enorme stimulans kunnen zijn voor de patiënt, kunnen ze ook zo uitputtend zijn dat het feitelijk een belemmering is voor het herstelproces van de patiënt. Dit is vooral het geval in het ziekenhuis en bij revalidatie in een instelling. Als de patiënt niet in staat is om deze beslissingen te nemen, moet de verzorger hem hierbij helpen, en kan het nodig zijn om bezoekers te beperken tot minder drukke tijden of dagen, afhankelijk van de behoeften van de patiënt. Vooral in de intramurale revalidatie-instelling kan een rustpauze van 15 minuten of een dutje tussen de therapieën door gunstiger zijn voor de patiënt dan het gebruiken van die energie om met bezoekers te praten. Dit hangt weer af van elke individuele situatie en zal sterk variëren.
Verzekering
Verzekering zal in aanmerking komen voor een aantal sessies of tot een bepaald niveau is bereikt. De meeste therapieën hebben metingen om te bepalen waar de persoon zich in zijn herstel bevindt en deze informatie wordt doorgegeven aan de verzekering.
De rol van chirurgen in revalidatie
Het is normaal om veel respect te hebben voor een hersenchirurg, vooral als ze net uw operatie hebben voltooid. Het is belangrijk om te onthouden dat hoewel de chirurg een immense kennis heeft over uw operatie, hij waarschijnlijk weinig praktische ervaring heeft met revalidatie. Vaak zullen uw vragen aan uw chirurg over herstel niet duidelijk worden beantwoord. Revalidatie therapeuten hebben niet de status in de hoofden van de meeste mensen die een hersenchirurg heeft, maar zij zijn vaak een enorme bron van informatie over herstel buiten het ziekenhuis. Hoe goed chirurgen ook zijn in opereren, ze hebben niet de ervaring die therapeuten hebben in het doorbrengen van hun dagen met het kijken naar en helpen van patiënten bij hun herstel. Als u na uw operatie tekortkomingen heeft, moet u op zoek gaan naar de meest gekwalificeerde revalidatiemedewerkers die u kunt vinden, omdat zij een enorm verschil kunnen maken in hoe snel u herstelt.
Duur van revalidatie en herstel
Dit is vaak de eerste vraag die mensen stellen. De duur van de revalidatie en het herstel zijn specifiek voor elk individu. Een patiënt kan meteen weer opkrabbelen of met een langdurig tekort blijven zitten. Het slechte nieuws is dat het mogelijk is om voor een lange tijd een tekort te hebben omdat de hersenen langzaam genezen; het goede nieuws is dat de hersenen voor een LANGE tijd blijven genezen. Het belangrijkste is om de hoop niet op te geven – onderzoek heeft aangetoond dat motivatie en een positieve instelling de dingen zijn die degenen die blijven verbeteren onderscheiden van degenen die een plateau bereiken en daar niet overheen komen.
Deze pagina is voor het laatst bijgewerkt op 5.28.20
Deze pagina is geen vervanging voor deskundig medisch advies. Het is alleen voor informatieve doeleinden.