Spookachtige foto’s laten zien hoe het leven er in Noord-Korea echt uitziet

Niet veel mensen begrijpen hoe het leven er in Noord-Korea uitziet. Iedereen wordt geleerd om de leider van het land, Kim Jong Un, te aanbidden, in principe vanaf de geboorte. Van een door de staat verdeeld voedselprogramma tot een gebrek aan elektriciteit, beperkingen op religie, en een landelijk gebrek aan internet of toegang tot populaire cultuur, het leven in Noord-Korea is zo anders dan in Amerika als maar kan.

De inwoners van Noord-Korea realiseren zich misschien niet dat hun leven zo vreemd is vergeleken met de rest van de wereld. Bekijk hieronder enkele zelden geziene foto’s die laten zien hoe het leven is in een van de strengste en geheimzinnigste landen ter wereld.

De foto’s die je ziet laten niet het echte Noord-Korea zien

Eerst, een disclaimer: alle foto’s die u ziet van Noord-Korea zijn bedoeld om het land in een zo goed mogelijk daglicht te stellen. Het is journalisten en fotografen verboden om gebieden te bezoeken of te fotograferen waar negatieve beelden te zien zouden zijn. Dat betekent dat de foto’s weliswaar schokkend zijn, maar verre van het ergste wat u in dit vreemde land zult aantreffen.

Hierboven loopt een burger langs uitvergrote portretten van de Noord-Koreaanse leider Kim Jong Il en zijn vader, Kim Jong Un. Totalitarisme in Noord-Korea betekent dat de leiders niet alleen staatshoofden zijn – ze worden ook gezien als goden.

Volgende: Hier is een manier waarop Noord-Korea burgers controleert.

Je hebt niet veel opties in Noord-Korea

Noord-Koreaanse burgers hebben absoluut geen keuzevrijheid. Vrouwen moeten kiezen uit een selectie van kapsels en mogen nooit afwijken van die specifieke opties. Van getrouwde vrouwen wordt verwacht dat ze hun haar kort houden, terwijl alleenstaande dames hun haar wat langer mogen hebben. Jonge mannen mogen niet langer haar hebben dan 2 centimeter.

Volgende: Dit is iets verrassends over werk in Noord-Korea.

Vrouwen vormen het grootste deel van de beroepsbevolking

In Noord-Korea, werken veel vrouwen, maar ze krijgen geen eerlijke lonen. Deze arbeiders krijgen rantsoenen van de staat, maar dat is lang niet genoeg om van te leven. Als Noord-Koreanen “luxe” willen, zoals eiwitten, vet of suiker, dan moeten ze daarvoor het geld gebruiken dat ze verdienen met bijbaantjes, zoals thuis dingen maken om te verkopen.

Volgende: Dit aspect lijkt bijna een extraatje.

Er zijn geen crèches

De kinderopvang in Noord-Korea is streng gereguleerd en mensen die illegaal opereren, die geen door de staat goedgekeurde kinderdagverblijven of peuterspeelzalen runnen, lopen het risico om naar het platteland te worden verbannen, waar voedsel en banen schaars of onbestaande zijn.

Hoewel het een extraatje mag lijken om “gratis” kinderopvang op het werk te hebben, is de realiteit dat de werknemers niet in de buurt komen van wat ze verdienen.

Volgende: Dit is waarom er nauwelijks iets leuks te doen is.

Entertainment is er bijna niet

Kijk naar een willekeurige satellietfoto van Noord-Korea en je zult zien dat het grootste deel van het land donker is. Dat komt omdat er maar heel weinig gebieden elektriciteit hebben, en zelfs de gebieden die elektriciteit hebben, zijn onderhevig aan een praktijk die bekend staat als “alternatieve opschorting van de elektriciteitsvoorziening”. Dit is wanneer de ene kant van de straat stroom heeft terwijl de andere kant donker is.

Zelfs in de steden is alle stroom uitgevallen en zijn de straten verlaten na 20.00 uur.

Volgende: Wetten tegen kinderarbeid bestaan niet.

Zelfs de scholieren moeten werken

Laat je niet misleiden door foto’s van spelende kinderen – ook zij worden gedwongen te werken. Voormalige Noord-Koreaanse vluchtelingen hebben toegegeven dat scholen kinderen dwingen om een paar keer per jaar gratis op een boerderij te werken. Alle Noord-Koreaanse gezinnen moeten zes dagen per week minstens één gezinslid minstens twee uur per dag aan het werk zetten.

Volgende: Vrouwelijke soldaten hebben het het zwaarst.

Noord-Koreaanse soldaten doorstaan gruwelijke beproevingen

Veel mannen, vooral die uit plattelandsgebieden, gaan in dienst bij het Noord-Koreaanse leger in de hoop elke dag een gegarandeerde maaltijd te krijgen. Maar zelfs het leven in het leger is niet erg benijdenswaardig. Toch werkt 4,7% van de totale bevolking in het leger.

Vrouwelijke soldaten hebben het echter het slechtst. Vaak worden er geen voorzieningen getroffen voor hun menstruatiecycli, waardoor ze genoodzaakt zijn menstruatieverbanden te hergebruiken. Een voormalige soldaat zei dat het toch niet uitmaakt – ondervoeding en voortdurende lichamelijke activiteit zorgen ervoor dat de meeste vrouwen uiteindelijk niet meer ongesteld worden. Verkrachting en aanranding komen ook veel voor, hoewel de incidenten meestal niet worden gemeld.

Volgende: Steden zijn beter dan het platteland – maar niet veel.

Wonen in flats is krap

Meerdere gezinnen proppen zich vaak in één flatgebouw omdat het moeilijk is om aan woonruimte te komen. Werkopdrachten dicteren waar je woont, wat betekent dat er een beperkt aantal eenheden beschikbaar is op toplocaties. Buren worden aangemoedigd om elkaars gedrag in de gaten te houden en overtredingen van de regels te melden. Veel appartementen zijn verouderd en hebben geen basiscomfort, zoals stromend water en verwarming.

Volgende: Verkiezingen zijn niet te vervalsen.

Er zijn verkiezingen – hoewel iedereen weet wie er gaat winnen

Het lijkt misschien vreemd dat een dictatuur als Noord-Korea de moeite neemt om verkiezingen te houden – op het stembiljet staat maar één naam, maar burgers kunnen voor of tegen Kim Jong Un stemmen. Tegenstemmen kan echter als verraad worden beschouwd, een misdrijf waarop gevangenisstraf of zelfs de doodstraf staat.

Volgende: Weinig buitenstaanders weten wat er zich werkelijk afspeelt in Noord-Korea.

Ze zijn afgesloten van de rest van de wereld

De stichter van Noord-Korea, Kim Il Sung, creëerde het concept van “zelfredzaamheid” om het land af te sluiten van de rest van de wereld. Nu accepteren ze geen hulp bij hongersnood of andere natuurrampen. Ondertussen lijdt een enorm percentage van de burgers honger of is ondervoed en lijdt aan ziekten die te voorkomen zijn.

Volgende: Niet alle kinderen gaan naar school.

Noord-Koreaanse kinderen hebben geen gecharmeerde jeugd

Jong ballerina’s in Noord-Korea

Jong ballerina’s in Noord-Korea

ballerina’s in Noord-Korea | Carl Court/Getty Images

Niet alle kinderen brengen hun dagen door op het land of met handenarbeid. De gelukkigen, zoals de nakomelingen van hooggeplaatste regeringsfunctionarissen, hoeven geen dwangarbeid te verrichten omdat ze naar betere scholen in de steden gaan. Maar zelfs deze kinderen worden blootgesteld aan extreem geweld, zoals het zien van openbare executies of het zien hoe hun buren worden gearresteerd voor kleine overtredingen.

Volgende: Propaganda is wijdverbreid.

Propaganda wordt al op jonge leeftijd geïntroduceerd

Schoolkinderen wordt van jongs af aan geleerd om Amerikanen en de Westerse wereld te haten. Ook wordt hun een versie van de geschiedenis bijgebracht die weinig op de werkelijkheid is gebaseerd. Aangezien de meeste mensen geen toegang hebben tot internet of tot andere media dan door de staat gesponsorde kranten, kunnen burgers op geen enkele manier weten dat de informatie die zij te horen krijgen, volstrekt onjuist is. Toch geven geheime netwerken informatie aan elkaar door, ook al is dat gevaarlijk.

Volgende: Het land zal misschien niet lang meer bestaan.

Noord-Korea staat op instorten

Jamie Metzel, een voormalig lid van de Amerikaanse Nationale Veiligheidsraad en de Senaatscommissie voor formele betrekkingen, voorspelde dat het hele land in de komende tien jaar zal instorten. Hij zei tot nu toe dat het voortdurende succes van het regime afhangt van het vermogen van de regering om burgers te terroriseren, hun economische middelen, en hun bezit van kernwapens. Deze extreme tactieken kunnen echter maar een beperkte tijd standhouden.

Volgende: Foto’s vertellen niet het hele verhaal.

De pers krijgt maar een beperkte glimp te zien van Noord-Korea

Zelfs al mogen bepaalde leden van de pers het land bezoeken, komen ze niet eens in de buurt van het volledige plaatje. Journalist Isaac Fish schreef in de New York Times dat Noord-Korea “een zwart gat in de informatievoorziening” is. Hij zei: “Na maanden van onderzoek moet ik toegeven dat ik geen idee heb wat er werkelijk gebeurt in Noord-Korea.”

olgende: Dit feest neemt de stad over.

De Mass Games leggen de stad plat

De Mass Games nemen de stad vier avonden per week over gedurende drie hele maanden in de zomer. Tienduizend artiesten, onder wie veel kinderen, voeren een viering op van de geschiedenis en de moderniteit van Noord-Korea. Het hele evenement is gebaseerd op verkeerde informatie en propaganda, waarbij de nadruk ligt op het collectief boven het individu. Het wordt als een grote eer beschouwd om te worden uitgekozen om deel te nemen aan de festiviteiten.

Volgende: Niet iedereen mag hier wonen.

Je hebt toestemming nodig om naar Pyongyang te verhuizen

Het is niet zo dat Noord-Koreanen zomaar een verhuiswagen kunnen huren en naar Pyongyang kunnen gaan, de hoofdstad met de meeste mogelijkheden en rantsoenen. Inwoners van de stad hebben toestemming nodig om daar te zijn en er zijn wegversperringen om ongeoorloofde toegang te voorkomen. De meerderheid van de mensen die er wonen zijn leden van de Werkende Partij van Korea (WPK) en hogere rangen in de samenleving. Het grootste deel van de bevolking woont in vuil-arme plattelandsgebieden.

Volgende: Zo weten de meeste mensen hoe het leven in Noord-Korea is.

Vluchtelingen geven toe hoe het leven in Noord-Korea echt is

Ontkomen uit Noord-Korea is bijna onmogelijk, vooral sinds Kim Jong Un, die ook bekendstaat als de “Grote Opvolger”, de beveiliging aan de grenzen heeft aangescherpt. Maar sommige Noord-Koreanen zijn in staat om aan het onderdrukkende regime te ontsnappen en vrijheid te vinden. Zij beschrijven een vorig leven dat in schril contrast staat met de vrolijke foto’s die uit Noord-Korea worden gepubliceerd.

Volgende: Dit is het unieke aan Noord-Korea.

18. Noord-Korea is zoals nergens anders op aarde

HuffPo’s Tim Urban verwoordde het als volgt: “Als je de Sovjet-Unie onder Stalin zou samenvoegen met het oude Chinese Rijk, er The Truman Show doorheen zou mixen en het geheel een Holocaust-achtig tintje zou geven, dan heb je het hedendaagse Noord-Korea. Het is een dictatuur van het meest extreme soort, een persoonlijkheidscultus die alles overtreft wat Stalin of Mao zich hadden kunnen voorstellen.”

Dat maakt Noord-Korea tot een, “echt kluizenaarskoninkrijk.”

Volgende: De meeste burgers hebben dit ene vaste ding niet.

Bijna niemand heeft een auto

Er zijn wel wegen in Noord-Korea – maar bijna niemand gebruikt ze, omdat behalve hooggeplaatste regeringsfunctionarissen bijna geen inwonershoge regeringsfunctionarissen zich een auto kunnen veroorloven. Inwoners van Pyongyang gebruiken het openbaar vervoer om naar hun werk of andere plaatsen te komen, terwijl mensen op het platteland het op de ouderwetse manier doen – ze lopen.

Volgende: Dit is het verschrikkelijke dat met baby’s gebeurt.

Noord-Korea koestert hun kinderen niet

In aanmerking genomen dat ze een wereldmacht willen worden, lijkt het vreemd hoe Noord-Korea zijn toekomstige generaties behandelt. Ontsnapten uit het communistische land vertellen gruwelijke verhalen over gedwongen abortussen in gevangenissen. Bij vrouwen die in de gevangenis bevielen, werden de baby’s weggehaald en gedood, of ze werden gedwongen de pasgeborenen zelf te vermoorden.

Dwongen abortussen en kindermoord in gevangenissen gaan terug tot de jaren tachtig.

Volgende: Niet iedereen lijdt honger – maar ze zijn nog steeds depressief.

Veel mensen in Noord-Korea hebben geen hoop

De meeste inwoners van Noord-Korea proberen niet te vluchten omdat ze honger lijden, wat het geval was in het decennium na de hongersnood. Nu proberen ze te vertrekken omdat ze gedesillusioneerd zijn over hun toekomst daar. Zonder vrijheden en zonder vooruitzichten op een betere positie in het leven, voelt het bestaan vaak zinloos aan. Dit is een van de grote gebreken van het socialisme in het algemeen.

Volgende: Huwelijken zijn heel anders.

Huwelijken zijn unieke gebeurtenissen in Noord-Korea

Je zult nooit een huwelijksceremonie bijwonen op 15 april of 16 februari – die dagen zijn heilig als de verjaardagen van voormalige leiders. Over het algemeen zijn bruiloften dramatische gebeurtenissen met levende kippen tijdens de ceremonie. Bruidsparen brengen bloemen naar een standbeeld van Kim Jong Il en gaan er direct na de huwelijkssluiting mee op de foto.

Volgende: Het overtreden van kleine regels heeft harde gevolgen.

Eenvoudige overtredingen worden hard bestraft

In Noord-Korea, Als je betrapt wordt op het kijken naar een gesmokkelde film uit China of Amerika, kun je naar een werkkamp worden gestuurd, waar naar schatting 400.000 mensen onder onmenselijke omstandigheden zijn gestorven. Deze films worden het land binnengesmokkeld op USB-sticks. Toch zijn sommige mensen bereid het risico te nemen voor een paar uur vermaak.

Volgende: Eerlijkheid levert niets op.

Niemand kan zeggen hoe hij zich echt voelt

Verering van de Kim-familie – Kim Il Sung, Kim Jong Il en Kim Jong Un – wordt niet alleen verwacht, het is verplicht. Maar ondanks de lofzangen en de voortdurende uitstorting van lof, weet iedere burger dat het leugenaars zijn die niet het beste met het volk voor hebben. Het lastige is dat niemand dat hardop kan zeggen, omdat burgers worden aangemoedigd elkaar te verklikken. Noord-Koreanen wordt wijsgemaakt dat zelfs de muren van hun eigen huis oren hebben om elk negatief gesprek te horen.

Volgende: Onschuldige kinderen gaan om deze reden naar de gevangenis.

Kinderen lijden voor de zonden van hun ouders

Ook onschuldige kinderen kunnen de dupe worden van de misdaden van hun ouders. Een voormalig inwoner van Noord-Korea vertelt dat toen zijn moeder werd gearresteerd op verdenking van een geheime zaak, hij werd gevonden en geslagen door de geheime politie. Hij werd naar een werkkamp gestuurd en uitgehongerd voor haar vermeende overtredingen.

Volgende: Dit is een groot probleem in het hele land.

Drugsverslaving is een groot probleem in Noord-Korea

Hoeveel drugsgebruikers er precies zijn in Noord-Korea is moeilijk in te schatten, volgens één schatting gebruikt 30% van de burgers illegale drugs zoals opium en crystal meth om te ontsnappen aan de horror van het dagelijks leven. Bronnen beweren dat de Noord-Koreaanse regering verantwoordelijk is voor de productie en distributie van de drugs.

Volgende: Dit ene ding heb je nodig om door Noord-Korea te reizen.

Niemand kan zonder gids door Noord-Korea reizen

Een fotograaf merkte op dat je als toerist meer toegang krijgt tot Noord-Koreaanse locaties dan als journalist. Maar wie je ook bent, je mag nooit door het land reizen zonder een door de regering goedgekeurde gids. Daarom zijn foto’s van de werkelijke situatie in Noord-Korea zo goed als onbestaande.

Volgende: Dit is waarom meer mensen naar Noord-Korea zijn gegaan.

Toerisme breidt zich uit

Twintig jaar geleden zou je nooit toeristen door de straten van Noord-Korea hebben zien zwerven. Nu is de bestemming populairder, met mensen die op bezoek komen uit plaatsen als Amerika en Japan. Veel burgers staan echter wantrouwend tegenover buitenstaanders, vooral op het platteland van het land.

Volgende: Er is geen keuze voor dit enorme aspect van het leven in Noord-Korea.

Er is geen vrijheid van godsdienst

De Noord-Koreaanse heerschappij is gebaseerd op de Juche-filosofie, die uitgaat van marxistisch materialisme. De regeringspartij staat kritisch tegenover georganiseerde religie. Het christendom is vrijwel onbestaande en wie betrapt wordt op het illegaal belijden van een godsdienst, krijgt te maken met werkkampen.

Veel Noord-Koreanen volgen spirituele gidsen of bezoeken waarzeggers als hun vorm van spirituele beoefening. Hoewel ook dit wordt afgekeurd, is het bekend dat zelfs hooggeplaatste functionarissen de hulp van mystici inroepen.

Volgende: Zo wordt Noord-Korea bij de tijd.

Technologie is in opkomst in Noord-Korea

Veel Noord-Koreanen hebben nu een mobiele telefoon als ze het zich kunnen veroorloven die aan te schaffen. Het in Egypte gevestigde bedrijf Orascom levert de cellulaire dienst, waar volgens hen 75% van de bevolking toegang toe heeft. Maar zelfs met deze vooruitgang is het de burgers niet toegestaan naar het buitenland te bellen. Buitenlandse telefoons worden niet toegelaten.