God zij met de dagen dat we allemaal met succes uit konden gaan en ons helemaal kapot konden zuipen en de volgende dag een fles Lucozade en een broodje kipfilet het einde zouden zijn van de milde of niet zo milde kater die je zou ervaren. Ja, je voeten zouden pijn kunnen doen en de barstende hoofdpijn zou je eraan herinneren dat tequilashots na een schouder van wodka waarschijnlijk niet je slimste idee waren, maar over het algemeen was je, als je eenmaal de ochtend had doorstaan, best oké, misschien overwoog je zelfs om je bruine kleurtje van de vorige avond nog wat op te vijzelen en de tweede ronde in stijl in te luiden.
Neem bijvoorbeeld het hele eerste semester van het eerste jaar. De laatste tijd echter hebben de dagen van Lucozade om alle pijntjes, kwaaltjes en emotionele stress te verhelpen die de laatste sessie over me heeft afgeroepen, niet gewerkt en het idee om zelfs maar te gaan voor ‘de kuur’ lijkt lachwekkend, laat staan nog een avondje uit.
De ochtend na de vorige avond is slechts het begin van de pijn die zal volgen en zal duren tot, tot of na de achtenveertig-uur-grens. De angst en alles wat met een kater gepaard gaat, heeft nu een langdurig effect. De kater van twee dagen is nu de boetedoening die aan het eind van elke wodkafles en sambucashot staat. Hier zijn enkele tekenen die erop wijzen dat je twee dagen in de stad van de kater zou kunnen doorbrengen en waarom de tweede dag nog erger kan zijn dan de eerste.
Je kater wordt steeds erger
icture this, je wordt wakker met hoofdpijn en een dieetcola hunkering. Als je erover nadenkt, realiseer je je dat je je in het verleden veel slechter hebt gevoeld, maar het leuke van de tweedaagse kater is dat het vanaf het moment dat je wakker wordt bergafwaarts gaat.
Dag 2 is erger dan dag 1..
Omdat de eerste dag wordt besteed aan ontnuchtering, begint de echte kater pas de tweede ochtend. Maandagochtend en je zou klaar moeten zijn om de week aan te kunnen, toch? Je moet je niet voelen alsof je gisteravond bent uitgeweest. Ben je gisteren uitgeweest? Nee. Dat was zaterdag. Het is nu maandag en je ziet er zo uit en je voelt je veel slechter. Die Jager Bombs hebben nu helemaal geen zin meer.
Check In With Your Phone/Worse Enemy
Door het feit dat je je eerste dag in de stad van de kater hebt doorgebracht, heb je over het algemeen gefaald in het functioneren en heb je je duidelijk niet kunnen realiseren hoeveel schade er tijdens je avondje uit met je telefoon aan je leven is aangericht. Je grijpt terloops naar de telefoon. Je wereld implodeert. Je berichten zijn een onsamenhangende mislukte poging om contact op te nemen met mensen met wie je uit was en je lijst met contactpersonen te laten weten dat je echt zooooveel van ze houdt/haat.
Dan zie je je lijst met onlangs gebelde nummers…. Inwendig ineenkrimpend schommel je heen en weer in je bed en vraag je jezelf af waarom? Waarom heb je hem 11 keer gebeld? De dronken versie van jezelf geniet er duidelijk van om je leven te verpesten, daarom…
Netflix Zegt Nee
Ja, het is maandag en ja, iedereen lijkt verder te zijn gegaan na het recente avondje uit, maar je hebt het gevoel dat het nemen van een productieve aanpak in je leven vandaag lijkt op een onrealistische droom. Facebook lijkt op dit moment een stap te ver, dus je omarmt je winterslaap en laat Netflix de emotionele en fysieke pijn verzachten.
Je brengt dagen door met vraagtekens bij het leven
Naarmate de tweede dag van de hel vordert, breng je meer tijd door in de gemoedstoestand van Angst. Je bent moe en voelt je behoorlijk klote. In die gemoedstoestand worden alle beslissingen van de nacht in twijfel getrokken. Van het weer eens verschuiven van je ex, of de wazige herinnering dat je de taxi moest stoppen om overal over te geven, de herinneringen van je nachtelijke losbandigheid komen weer boven. Je overweegt even om te emigreren of misschien je naam te veranderen.
Je ervaart een haat tegen mensen in het algemeen
Van dat meisje dat je tagde in die vreselijke foto op Facebook, tot die ‘vriend die een rondje shotjes heeft gekocht, tot de docent die je per e-mail herinnert aan dat essay dat je nog moet afmaken, iedereen is je vijand. Je bent emotioneel instabiel en denkt dat iedereen erop uit is om je leven te ruïneren en je kunt er maar niet achter komen waarom de omgang met andere mensen zo’n woedende ervaring is. Het neveneffect van de tweedaagse kater? Geïrriteerdheid of, in mijn geval, woede over het leven in het algemeen.
De pauzeknop is ingedrukt voor je leven
Tegen de tijd dat je jezelf hebt weten los te rukken uit de wolk van meh die je hebt ervaren, realiseer je je dat het al woensdag is en dat je een aanzienlijke hoeveelheid tijd hebt verloren door niets anders te doen dan je leven te vermijden. Minder dan acht uur plezier leiden tot een hele 48 uur pijn. Het is de hoogste tijd om weer deel te nemen aan de maatschappij en om te gaan met het idee dat het weekend voor de deur staat…