By: Boone & Crockett Club
Misschien wel een van de meest opmerkelijke trofeeën ooit is het wereldrecord niet-typisch muildierhert. Dit hert werd in 1926 door Ed Broder gevangen in de buurt van Chip Lake, Alberta. Gelukkig gaf Broder een kleurrijk verslag van zijn jacht.
“Op 25 november 1926 vertrokken ik en twee vrienden, rijdend in een oude Model T Ford uit 1914, vanuit Edmonton naar Chip Lake, Alberta,” aldus Broder. “Het was een afstand van ongeveer 100 mijl. Het weer was 20°F met een meter zachte sneeuw. Bij een houtzagerij in de buurt van Chip Lake maakten we afspraken om een span paarden en een slee te huren om onze spullen en uitrusting te vervoeren. We vonden een goede hut bij het meer en gebruikten die in plaats van onze tent op te zetten.
“Het was ongeveer één uur ’s middags toen ik het kamp verliet en op weg ging door zwaar hout,” ging Broder verder. “Al snel kwam ik een groot hertenpad tegen. Toen ik de sporen een halve mijl volgde, vond ik een slaapplaats. Omdat ik wist dat de herten niet ver weg konden zijn, ging ik van de bosrand af en door een moeras van dennenbomen. Daar ontdekte ik dat twee elanden de sporen van het hert hadden gekruist.”
Toen moest Broder een levensveranderende beslissing nemen. Gelukkig voor hem naderde de zonsondergang.
“Ik moest beslissen of ik achter de eland of het hert aan zou gaan,” zei Broder. “Door ervaringen uit het verleden wist ik dat elanden verder en sneller zouden reizen dan herten, en met nog maar weinig tijd voor het donker, besloot ik door te gaan met de herten.
“Toen ik deze sporen door het moeras volgde, kwam ik op hoger gelegen land met een open plek niet al te ver weg,” vervolgde Broder. “Op deze open plek zag ik het hert; hij stond op ongeveer 200 meter afstand en was met zijn rug naar mij toe aan het eten. Dus moest ik onmiddellijk een gok doen over wanneer en hoe te schieten. De afstand was goed, maar zijn positie was verkeerd. Ik wist dat ik een schot van achteren moest kiezen. Het schot zou hoog in de rug geplaatst moeten worden, dus trok ik mijn .32 Winchester Special in schietpositie en wachtte tot zijn kop omhoog kwam om een schot hoog in de rug te kunnen lossen. Ik vuurde en het dier viel neer; ik had zijn ruggengraat gebroken. Wat een rek heeft die,’ was het eerste wat ik dacht.”
Wat een rek, inderdaad.
Met 355-2/8 verving de eindscore het voormalige wereldrecord met meer dan de helft van het aantal punten, maar het werd pas in 1960 officieel genoteerd. Het rek was echter indrukwekkend genoeg dat er een tekening van verscheen in de 1939 editie van North American Big Game. Broder erkende zijn record met de vastberaden woorden van een echte sportman.
“Ik begon met jagen in het jaar 1909 en heb sindsdien nooit een seizoen gemist; ik ben nu 72 en in goede gezondheid. Wie zal het zeggen, misschien versla ik mijn oude record van 1926 nog wel.”
Opmerking van de redacteur: De Boone & Crockett Club is al lang een natuurbeschermingsorganisatie die staat en streeft naar het behoud en het welzijn van alle grootwilddieren, maar in het bijzonder het muildierhert. Als een van Amerika’s meest populaire wildsoorten, draagt het een legendarische geschiedenis en een veelbelovende toekomst met zich mee.
Niet te missen: Rack Report: Devin Moore’s Alberta Monster
Ben jij een hertenjager die dorst naar kennis? Bekijk onze verhalen, video’s en harde how-to’s over de hertenjacht.
Volg ons op Facebook.