De medische ingreep van het ‘schemerslaapje’, of het gebruik van een scopolamine-morfine mengsel om barende vrouwen te verdoven, maakte furore onder artsen en vroeg 20ste-eeuwse feministen. Suffragisten en voorvechters van vrouwenrechten leidden de Twilight Sleep Association in een poging om artsen en hun vrouwelijke patiënten aan te moedigen de praktijk op grote schaal toe te passen. Activisten waren van mening dat de methode een revolutie betekende in het beruchte gevaarlijke en pijnlijke bevallingsproces voor vrouwen, waarbij de voordelen werden aangeprezen als de sleutel om vrouwen in staat te stellen hun bevallingservaring te controleren in een tijd waarin het moedersterftecijfer hoog bleef ondanks de medische vooruitgang in de verloskunde. Toch werd deze praktijk door veel artsen aangevallen als gevaarlijk voor patiënten en hun baby’s en in strijd met de verwachtingen van een goede vrouwelijkheid en moederplicht. Historici op het gebied van de gezondheid van vrouwen hebben Twilight Sleep terecht genoemd als het begin van de medicalisering en depersonalisering van het geboorteproces in de 20e eeuw. In dit artikel worden de feministische politieke argumenten voor de methode echter geherpositioneerd als een belangrijke voorloper van de retoriek van de vroege geboortebeperkingsbeweging, geleid door Mary Ware Dennett (een voormalig leider van de Twilight Sleep Association) en Margaret Sanger. Zowel het schemerslaapje als de geboortebeperkingsbeweging vertegenwoordigen een duidelijk moment in het begin van de 20e eeuw waarop pijn diep verbonden was met politiek en de retoriek van gelijke rechten. De twee hervormers benadrukten in hun publicaties en in hun oproepen aan het publiek de enorme sociale betekenis van voortplantingspijn – zowel lichamelijk als psychisch. Zij betoogden dat het gebrek aan controle van vrouwen over zowel zwangerschap als geboorte de grootste belemmering vormde voor de vervulling van hun politieke rechten en een gevaar voor de gezonde ontwikkeling van de samenleving als geheel. In hun pleidooien voor legale anticonceptie, plaatsten Dennett en Sanger de pijn van vrouwen voorop als de voornaamste reden om een wet te veranderen die de volledige deelname van vrouwen aan de openbare orde belemmerde.