The Princess Bride is een boek geschreven door S. Morgenstern dat later in 1973 werd bewerkt tot een kortere “Good Parts” versie door William Goldman. (S. Morgenstern is fictief)
Slipcase-omslag van de luxe eerste editie van The Princess Bride
William Goldman
Verenigde Staten
Engels
Fantasy novel
Roman
Harcourt Brace Jovanovich (USA)
Print (Hardback &Paperback)
493 pp
813/.54 22
PS3557.O384 P75 2003
In de film geeft de grootvader dit boek cadeau aan zijn zieke kleinzoon en blijft hij om het voor te lezen.
Kaart van Florin en Gulden
In een wereld uit het Renaissancetijdperk woont een mooie vrouw, Buttercup genaamd, op een boerderij in het land van Florin. Ze schept er genoegen in de boerenknecht Westley verbaal te mishandelen, door hem “boerenjongen” te noemen, en te eisen dat hij klusjes voor haar doet. Westley’s enige antwoord is “Zoals u wilt”, wat zijn grote genegenheid voor haar weergeeft. Nadat Buttercup zich de ware betekenis van de woorden realiseert, en ook het feit dat ze zijn liefde beantwoordt, vertrekt Westley om zijn fortuin te zoeken zodat ze kunnen trouwen. Buttercup krijgt later te horen dat zijn schip op zee is aangevallen door de Dread Pirate Roberts, die berucht is voor het doden van iedereen op wiens schip hij aan boord gaat. Gelovend dat Westley dood is, wordt Buttercup gedwongen te trouwen met Prins Humperdinck, de troonopvolger van Florin.
Voor de bruiloft wordt Buttercup ontvoerd door een trio outlaws: het Siciliaanse criminele genie Vizzini, de Spaanse sord fiting tovenaar Inigo Montoya, en de enorme en machtige Turkse worstelaar Fezzik. Een gemaskerde man in het zwart volgt hen over de zee en op de Klippen der Waanzin, waarop Vizzini Inigo beveelt hem te stoppen. Voordat de man in het zwart de top van de klif bereikt, is er een flashback van Inigo’s verleden, waarin wordt onthuld dat hij uit is op wraak op een man met zes vingers die zijn vader heeft vermoord. Als de man in het zwart arriveert, regelt Inigo een eerlijk gevecht, waarbij hij zijn tegenstander laat rusten voor het duel. De man in het zwart wint hun duel, maar laat de Spanjaard in leven. Vizzini, verbijsterd, beveelt Fezzik hem te doden. Fezzik, gedreven door zijn geweten, gooit een steen als waarschuwing en daagt de man uit tot een worstelpartij. Hij neemt de uitdaging aan en wurgt Fezzik tot de reus een black-out krijgt, waarna hij Vizzini inhaalt en een gevecht van verstand voorstelt. Vizzini wordt misleid tot het drinken van wijn vergiftigd met Iocaïnepoeder en sterft.
Met prins Humperdincks reddingsteam in de achtervolging, vlucht de man met Buttercup, en onthult dat hij de Dread Pirate Roberts is, Westley’s moordenaar. Woedend duwt ze hem in een ravijn en schreeuwt: “Voor mijn part ga jij ook dood!”. Terwijl hij valt hoort ze hem roepen: “Zoals je wilt!”. Ze realiseert zich op dat moment dat hij Westley is, en volgt hem naar beneden in de kloof waar ze hem gehavend maar grotendeels ongedeerd aantreft. Terwijl ze door het Vuurmoeras reizen om Humperdinck’s groep te ontwijken, vertelt Westley Buttercup dat de Dread Pirate Roberts zijn schip heeft aangevallen, maar hem in leven heeft gehouden nadat hij de diepte van zijn liefde voor haar had uitgelegd. Westley werd de lijfknecht van de Dread Pirate Roberts en later zijn vriend. In de loop van vier jaar leerde Westley schermen, vechten en zeilen. Uiteindelijk gaf Roberts in het geheim zijn naam, kapiteinschap en schip door aan Westley, net zoals zijn voorganger had gedaan. Bij het verlaten van het vuurmoeras, na vele beproevingen te hebben doorstaan zoals sneeuwzand en ROUSes (Rodents of Unusual Size), worden ze gevangen genomen door Humperdinck en zijn dreigende zesvingerige assistent, Graaf Tyrone Rugen. Buttercup onderhandelt over Westley’s vrijlating en keert met Humperdinck terug naar het paleis om hun huwelijk af te wachten. Rugen, die in het geheim instructies van Humperdinck heeft gekregen om Westley niet vrij te laten, maar hem in plaats daarvan naar de ondergrondse jachtarena genaamd de ‘Dierentuin van de Dood’ te brengen, doet dit toch. Hier wordt Westley gemarteld om informatie te krijgen waarmee het boek van de graaf over pijn voltooid kan worden en ook om Humperdincks ergernis te bevredigen dat Buttercup Westley boven hem verkiest.
Tussen heeft Buttercup verschillende nachtmerries over haar huwelijk met de prins. Ze uit haar ongenoegen aan Humperdinck, die een deal voorstelt waarin hij vier schepen zal uitzenden om Westley een briefje van Buttercup te geven, maar als ze hem niet vinden, zal Buttercup met hem trouwen. Het wordt onthuld dat Humperdinck Buttercup’s ontvoering en moord heeft geregeld om een oorlog te beginnen met het buurland Gulden, maar gelooft dat het zijn onderdanen nog meer tot oorlog zal inspireren als ze sterft in haar huwelijksnacht.
Op de dag van de bruiloft ontmoet Inigo Fezzik, die hem vertelt dat Graaf Rugen de moordenaar is van Inigo’s vader. Ze gaan op zoek naar de man in het zwart, in de hoop dat zijn verstand hen zal helpen de bewakers te verslaan. Buttercup verneemt dat Humperdinck nooit schepen heeft gestuurd, en beschimpt hem met haar blijvende liefde voor Westley. Woedend martelt Humperdinck Westley tot hij dood is. Westley’s geschreeuw lokt Inigo en Fezzik naar de scène en naar beneden door de vele gevaarlijke niveaus van de dierentuin des doods; bij het vinden van Westley’s lichaam, roepen ze de hulp in van de Koning van Florin’s voormalige “wonder man”, een magiër genaamd Miracle Max. Max verklaart dat Westley slechts “grotendeels dood” is en wekt hem weer tot leven, hoewel Westley gedeeltelijk verlamd blijft. Westley bedenkt een succesvol plan om het kasteel binnen te vallen tijdens de bruiloft; de commotie die daardoor ontstaat, zet Humperdinck ertoe aan de bruiloft af te breken. Buttercup besluit zelfmoord te plegen als ze de bruidssuite bereikt, maar in plaats daarvan probeert ze zelfmoord te plegen in haar kamer. Inigo achtervolgt Rugen door het kasteel en doodt hem in een zwaardgevecht, waarbij hij tijdens het duel zijn lang geoefende eed van wraak opzegt. Westley bereikt Buttercup voordat ze zelfmoord pleegt en verzekert haar dat ze nog niet getrouwd is, omdat de ceremonie nog niet voltooid is, omdat ze nog geen ja gezegd heeft. Nog gedeeltelijk verlamd, bluft hij zich uit een zwaardgevecht met Humperdinck. In plaats van zijn rivaal te doden, besluit Westley hem alleen te laten met zijn lafheid. Het gezelschap rijdt de zonsondergang tegemoet op de raszuivere witte paarden van de prins, handig ontdekt door Fezzik.
Context
The Princess Bride wordt gepresenteerd als Goldman’s verkorte versie van een oudere versie van “S. Morgenstern”, die oorspronkelijk een satire was op de excessen van het Europese koningshuis. Het boek is in feite volledig het werk van Goldman. Morgenstern en de “oorspronkelijke versie” zijn fictief en worden gebruikt als een literair hulpmiddel. Goldman ging verder met de grap door nog een boek uit te geven, The Silent Gondoliers (waarin wordt uitgelegd waarom de gondeliers van Venetië niet meer zingen voor hun passagiers) onder de naam van S. Morgenstern. Goldman’s persoonlijke leven, zoals beschreven in de inleiding en het commentaar in de roman, is ook fictief. In The Princess Bride beweert Goldman dat hij een zoon heeft met zijn vrouw, een psychiater. In werkelijkheid heeft Goldman twee dochters, en is zijn vrouw geen psychiater. Het commentaar is uitgebreid en gaat door tot het einde van de tekst. De eigenlijke wortels van het boek liggen in de verhalen die Goldman aan zijn dochters vertelde, waarvan er een om een verhaal over “prinsessen” en de ander over “bruiden” had gevraagd. Goldman beschrijft de vroegste namen van de personages uit de “kindersaga” als “domme namen: Buttercup, Humperdinck”. De landen zijn beide genoemd naar munten: de florijn, oorspronkelijk een zilveren munt geslagen in Florence, en de Nederlandse gulden, ook bekend als florijn. In het commentaar bij de roman schrijft Goldman dat hij niets heeft toegevoegd aan de “originele” Morgenstern tekst, hoewel hij opmerkt dat hij wel één originele scène heeft geschreven, een liefdevolle reünie tussen Buttercup en Westley, maar beweert dat zijn uitgever bezwaar heeft gemaakt tegen deze toevoeging. Hij nodigde iedere lezer die de “reüniescène” wilde lezen uit om naar de uitgever (voorheen Harcourt Brace Jovanovich; nu Random House) te schrijven en een exemplaar aan te vragen. Veel lezers schreven naar de uitgever en ontvingen inderdaad een brief, maar in plaats van een extra scène ging de brief in op de (uiteraard fictieve) juridische problemen die Goldman en zijn uitgevers hadden met de nalatenschap van Morgenstern en diens advocaat, Kermit Shog. Deze brief werd periodiek herzien en bijgewerkt; de herziening van 1987 vermeldde de film, terwijl de 25th Anniversary Edition de brief publiceert met een addendum over Kermit’s advocaat kleindochter Carly. De 30th Anniversary Edition heeft op dit punt een voetnoot waarin staat dat je de drie pagina’s van de reüniescène nu online kunt vinden (www.PrincessBrideBook.com). Maar als men naar de website gaat die in de voetnoot wordt genoemd, krijgt men via e-mail alleen de tekst van de drie brieven.
Buttercup’s Baby
In het nawoord van sommige latere uitgaven van de roman, met name de 25th anniversary edition, wordt melding gemaakt van een vervolg, Buttercup’s Baby, dat “problemen had om gepubliceerd te worden vanwege juridische moeilijkheden met de nalatenschap van S. Morgenstern”. Dit vervolg lijkt net zo fictief te zijn als S. Morgenstern’s onverkorte uitgave, hoewel latere uitgaven in feite Goldman’s “voorbeeld-hoofdstuk” herdrukken. Het hoofdstuk bestaat uit een onsamenhangende verzameling verhalen over de ontsnapping van het kwartet naar “One Tree Island”, en de uiteindelijke ontvoering van Waverly, Westley en Buttercup’s dochter, door een “gek” zonder huidskleur, die haar uiteindelijk van een berghelling gooit. Het hoofdstuk eindigt met Fezzik, Waverly’s aangestelde babysitter, die van de berg springt om haar te redden, en haar vervolgens wiegt om haar te behoeden voor de klap die zeker Fezzik’s ondergang lijkt in te luiden. Ook opmerkelijk is een flashback naar Inigo’s verleden, zijn training als zwaardvechter, en zijn eenmalige romantische liefde. De 30e jubileumeditie van The Princess Bride bevatte hints naar het plot van het vervolg, en een belofte om de volledige versie af te hebben voor een 35e jubileumeditie (2009). In een interview in januari 2007 gaf Goldman toe dat hij moeite heeft met het bedenken van ideeën voor het verhaal:
MPM: Ik heb gehoord dat je werkt aan een vervolg op The Princess Bride genaamd Buttercup’s Baby. William Goldman: Ik wil het wanhopig graag schrijven, en ik zit daar maar en er gebeurt niets en dan word ik kwaad op mezelf. Ik had geluk met The Princess Bride de eerste keer, en ik zou graag weer geluk hebben.
Musical
Goldman werkte samen met Adam Guettel om een musical versie van het verhaal te maken waarbij Goldman het boek schreef en Guettel de muziek, maar de twee gingen uit elkaar over het project toen Goldman 75% van de royalty’s van de auteur eiste. Guettel’s partituur was bijna compleet, maar het is onwaarschijnlijk dat deze nog te horen zal zijn buiten een orkest suite die werd uitgevoerd in de Hollywood Bowl in 2006.
Games
In 2008 kondigde Toy Vault Inc. aan dat zij werkten aan een kaartspel gebaseerd op Princess Bride dat in het 2e kwartaal van 2008 zou worden uitgebracht. Zij kondigden ook aan dat zij werkten aan een bordspel, het tweede dat ooit voor deze film werd geproduceerd, na een eenvoudig bordspel dat bij sommige VHS-uitgaven werd geleverd. Ook in 2008 bracht de productiemaatschappij Worldwide Biggies een computerspel uit, The Princess Bride Game. Verschillende acteurs uit de film leverden stemmen voor hun video game tegenhangers, met inbegrip van Mandy Patinkin als Inigo Montoya, Wallace Shawn als Vizzini, en Robin Wright Penn als Buttercup.