The Ultimate Wedding Hack Is Wearing Pants

Racked wordt niet langer uitgegeven. Hartelijk dank aan iedereen die ons werk in de loop der jaren heeft gelezen. De archieven blijven hier beschikbaar; voor nieuwe verhalen ga je naar Vox.com, waar onze medewerkers de consumentencultuur verslaan voor The Goods by Vox. Je kunt ook zien wat we doen door je hier aan te melden.

Toen ik eind jaren twintig een aantal bruiloften begon bij te wonen, begon ik me af te vragen hoe ik me als vrouw wilde presenteren in formele kleding. In bijna elke cultuur schrijven de traditionele geslachtsnormen voor dat vrouwen jurken of rokken dragen. Van de toga-achtige hanbok in Zuid-Korea tot de draperieën van de Indiase sari’s, van de ruige, trapsgewijze silhouetten van de Spaanse flamencojurk tot de vloerlange kimono-gewaden in Japan: vrouwen dragen gewoon geen broek bij formele gelegenheden. Maar het is juist dat gevoel om iets te dragen dat zo uitgesproken vrouwelijk is naar een bruiloft dat me altijd heeft geërgerd. Het dragen van een jurk naar een bruiloft voelt als iets wat ik moet doen, niet iets wat ik wil doen. En ik vind het niet leuk om mijn lichaam in meisjesachtige kleding te steken omwille van wat als gendergeschikt wordt beschouwd.

Er is een zekere mate van angst die gepaard gaat met het kiezen van een trouwoutfit. Ik leg altijd te veel druk op mezelf om er elegant uit te zien, een woord dat ik nooit zou gebruiken om mijn dagelijkse outfit van een broek en een strakke top te beschrijven. Maar elegantie wordt verwacht op een formele gebeurtenis als een bruiloft. Mijn verloofde vrienden hebben tenslotte duizenden dollars neergeteld voor een perfecte dag. Het minste wat ik kan doen is een glimmende, nieuwe chique outfit voor hen aantrekken.

En hoewel ik er meestal niet elegant uitzie, is het wel leuk omdat ik mensen kan verrassen die me normaal gesproken niet zo opgetut zien. Het kost weinig moeite als je erover nadenkt – als je eenmaal het ensemble hebt gevonden, hoef je het alleen nog maar aan te trekken.

De andere soort druk die ik mezelf opleg is dat ik er “sexy” uit moet zien voor bruiloften (LOL). Ik zeg dit op een brutale manier omdat ik me meestal niet sexy voel in fysieke zin: ik heb een kort frame, een vormeloze en rechthoekige lichaamsbouw, een babyface. Maar als alleenstaande vrouw die meestal vrijgezel op bruiloften verschijnt, is er altijd dat clichématige idee dat er misschien iemand is om mee samen te zijn (bedankt, Wedding Crashers), dus ik zou op zijn minst moeten proberen om er een beetje “sexy” uit te zien voor dat potentieel. (Hoewel, voor de goede orde, ik heb nog nooit iemand aan de haak geslagen op een bruiloft.)

Ik ben altijd jaloers geweest op schlubby mannen die alleen maar een strak pak aan hoeven, zich hoeven te scheren en hun haar te kammen om er knap uit te zien. Vrouwen hebben meer te overwegen als het gaat om de kleding: We moeten de kleur bepalen, de pasvorm, de lengte, en alle accessoires. Haar en make-up is een heel ander ding om uit te zoeken. Dus het idee om mezelf in een jurk te persen geeft me het gevoel dat ik in een kostuum stap, alsof ik in mijn “sexy personage” stap voor de avond. Het voelt voor mij onnatuurlijk en vies.

En wat betekent sexy gekleed gaan eigenlijk? Voor mij betekent het altijd een jurk dichtritsen die iets te strak zit en iets lager uitgesneden is dan ik gewend ben. Toen ik voor het eerst naar bruiloften ging, droeg ik het volgende: Micro shift jurken waar ik niet in durfde te bukken tenzij ik de wereld mijn kont wilde laten zien. Overweldigende maxi’s die me het gevoel gaven dat ik verdronk in veel te veel stof. Rare asymmetrische zomen die het onmogelijk maakten om te zien hoe mijn outfit eruit moest zien. Bodycon jurken die me super zelfbewust maakten over te veel eten tijdens het diner. Uitgesneden rugjurken waar het dragen van een beha de look zou verpesten. En de lijst gaat maar door! Ik zag er altijd uit alsof ik te hard mijn best deed. Wat ook zo was. Ik haatte het om mezelf de hele avond te moeten aanpassen, de zoom hier naar beneden te trekken of het topje daar omhoog te trekken.

Kleden voor bruiloften is lastig omdat het gaat om het raken van die ultra sweet spot, waar het Venn-diagram van de “sexy” en “elegante” cirkels elkaar overlappen. Na zeven bruiloften in jurken te hebben bijgewoond (en daardoor allerlei spijt te hebben gekregen), heb ik eindelijk besloten een broek te dragen.

Mijn eerste bruiloft zonder broek van het jaar was in februari in New Jersey, dus ja, het was erg koud. Ik heb op eerdere winterbruiloften jurken gedragen en de daaropvolgende bevriezing was zowel onvermijdelijk als, als je erover nadenkt, verontrustend: moet ik afzien van warmte zodat ik er gepast uit kan zien? Dus ik had al het gevoel dat het dragen van een broek een goede beslissing was.

Voordat ik ging winkelen voor mijn trouwoutfit, deed ik wat Google Image-onderzoek naar mooie broeken die ook enkellang waren. Emma Stone, Lorde en Patti Smith droegen allemaal ongelooflijke broek outfits naar de 2015 Golden Globes en ze zetten me op een missie. Het laatste wat ik wilde, was eruitzien alsof ik op een bedrijfsfeestje was, dus ik had mijn zinnen gezet op een outfit met een funky patroon in een rijke juweeltint.

Wat ik vond was een coördinerende boven-en-bodem set in marineblauw met een krab print over het hele. Het was van H&M, wat de meest casual winkel is waar ik ooit heb gewinkeld voor een trouwoutfit. De broek had zelfs elastiek in de taille. Ik heb misschien een traantje gelaten in de kleedkamer. Het was perfect. Door de gestroomlijnde, bijpassende set van top tot teen zag het er samenhangend uit, zoals bij een jurk, maar de aparte stukken gaven me het comfort waar ik naar op zoek was. Een paar hakken, een mooi kapsel en een beetje lippenstift was alles wat ik nodig had.

Mijn uitstapje naar de trouwbroek bleek een groot succes – ik was overdonderd door alle complimenten die ik die avond kreeg, zelfs van vreemden. Ik denk dat er iets is aan het zien van een broek bij een vrouw op een bruiloft dat mensen opvalt omdat het niet vaak gebeurt.

Tijdens de receptie kwam ik in het toilet een andere bruiloftsgast tegen die ook een broek droeg. We complimenteerden elkaar en ik vertelde haar dat het de eerste keer was dat ik een broek droeg naar een formele gelegenheid. Ze vertelde me dat ze nooit iets anders draagt. Van het hele feest die avond droegen slechts drie van ons vrouwelijke gasten een broek. Het voelde alsof we een geheim kenden dat nog niemand had ontdekt. We waren niet alleen in staat om de dansvloer op te gaan, maar we zagen er ook indrukwekkend uit. Voor één keer was ik super zelfverzekerd in wat ik droeg en het liet me toe om helemaal mezelf te zijn. Ik vroeg me af of dit was hoe het voelde om “sexy” te zijn. Het was verreweg de meest bedekte look die ik ooit naar een bruiloft heb gedragen.

Sindsdien heb ik weer plezier gekregen in het winkelen voor trouwkleding. Ik heb dezelfde kraboutfit opnieuw gedragen voor een ceremonie in New Orleans in maart, omdat dat een no-brainer was, en ik droeg een zijdezachte culottes met een lichtgebreide trui naar een bruiloft in april. Ik kan je niet eens vertellen hoe leuk het is om iets te dragen dat super wijd is zonder dat je bang hoeft te zijn dat je een groot Marilyn Monroe blootmoment hebt. Voor de komende bruiloften heb ik jumpsuits, broeken met wijde pijpen, gestructureerde shorts, en korte skinny broeken op mijn radar. Er zijn echt een heleboel geweldige opties die er zijn, en het is verrassend gemakkelijk om silhouetten in luxe ogende stoffen te vinden.

Ik raad elke vrouw ten zeerste aan om een geklede broek mee uit te nemen voor een rondje op een bruiloft. Voor mij is het een levensveranderende transformatie geweest. Zo erg dat ik helemaal geen jurken meer draag. En hoewel ik zelf nog lang niet ga trouwen, als het zover is, kan ik niet wachten om op zoek te gaan naar mijn perfecte witte broekpak.

Bekijk alle verhalen in Weddings