Wie was Tom Petty?
Rockmuzikant Tom Petty begon zijn carrière serieus met een groep genaamd Mudcrutch. Nadat hij en de andere leden opnieuw gevormd waren als Tom Petty and the Heartbreakers, begon met de release van hun titelloze debuut in 1976 een decennialange en zeer succesvolle reeks, met als hoogtepunt multi-platina albums met de nu klassieke singles “American Girl”, “Refugee”, “Don’t Come Around Here No More” en “Learning to Fly”. In 1989 begon Petty aan een even succesvolle solocarrière, met memorabele videoclips voor hits als “Free Fallin'” en “Runnin’ Down a Dream”. Petty werkte ook samen met andere legendarische rockers, waaronder Stevie Nicks, Bob Dylan, George Harrison en Johnny Cash, en verdiende in de loop der jaren drie Grammy Awards voor zijn werk.
Southern Man
Tom Petty werd geboren in Gainesville, Florida, op 20 oktober 1950, als eerste zoon van Earl en Kitty Petty. Hoewel hij een hechte band had met zijn moeder en jongere broer, had Petty een moeilijke relatie met zijn vader, die hem vaak fysiek en verbaal mishandelde. Maar Petty vond zijn toevlucht in de muziek, verafgoodde mensen als Elvis Presley en de Beatles en leerde gitaar spelen.
Tegen de middelbare school was Petty’s passie voor muziek allesoverheersend. Hij begon basgitaar te spelen bij een lokale groep genaamd de Epics, en op 17-jarige leeftijd stopte hij met school om op te treden met een nieuwe band die bekend zou worden onder de naam Mudcrutch, genoemd naar de boerderij waar twee van de leden woonden. Petty ontpopte zich al snel als de frontman en voornaamste songwriter van de groep, die al snel een toegewijde lokale aanhang kreeg.
Het jaar 1974 bleek een scharnierjaar voor Petty, die trouwde met zijn vriendin, Jane Benyo (met wie hij al een dochter had, Adria), voordat hij met Mudcrutch naar Los Angeles verhuisde in de hoop een groter publiek te bereiken. Daar kregen Petty en Benyo hun tweede dochter, AnnaKim, en Mudcrutch tekende bij Shelter Records, maar toen hun enige single grotendeels onopgemerkt bleef, ging de groep uit elkaar. Het label herkende echter Petty’s talent en bood hem een solocontract aan. Binnen een paar jaar zou hun vertrouwen in hem beloond worden.
Tom Petty and the Heartbreakers
Na een tijdje geprobeerd te hebben een nieuwe begeleidingsband samen te stellen, kwam Petty uiteindelijk weer in contact met zijn voormalige Mudcrutch-bandgenoten Mike Campbell (gitaar) en Benmont Tench (keyboards), die samen speelden met bassist Ron Blair en drummer Stan Lynch. Kort daarna herstructureerden ze Petty’s deal met Shelter, tekenden een contract als Tom Petty and the Heartbreakers en begonnen te werken aan een nieuwe plaat. Hun titelloze debuut werd uitgebracht in november 1976 en vormde de blauwdruk voor het succes van veel van hun latere werk. Het combineert een harde rock-and-roll basis met de popgevoeligheden van groepen uit de jaren ’60, zoals de Beatles en de Byrds, en kenmerkt Petty’s kenmerkende stem en gave voor bondige verhalen vertellen.
Het album verkocht aanvankelijk slecht, totdat het na een tournee door Engeland met Nils Lofgren in de Britse hitlijsten belandde. In de hoop te profiteren van hun nieuwe populariteit in het buitenland, bracht Shelter de single “Breakdown” opnieuw uit in de Verenigde Staten, en het bereikte nummer 40 in de hitlijsten, waardoor de groep hun eerste voorproefje van succes kreeg. Ongelooflijk genoeg haalde de single “American Girl”, een van hun bekendste en meest geliefde nummers, de Amerikaanse hitlijsten niet totdat het bijna twee decennia later ook opnieuw werd uitgebracht.
Onverschrokken keerde de groep terug naar de studio om hun tweede album op te nemen, You’re Gonna Get It! uit 1978, dat het veel beter deed dan zijn voorganger, het bereikte nr. 23 in de hitlijsten en produceerde de populaire singles “Listen to Her Heart” en “I Need to Know.” Hun momentum werd echter even bedreigd toen Shelter werd opgekocht door MCA, en Petty’s pogingen om opnieuw te onderhandelen over hun contract leidde tot langdurige juridische procedures die hem failliet en verbitterd achterlieten.
Meer hits- “Refugee” en “The Waiting”
Ondanks de stroeve start met MCA tekende de groep bij dochteronderneming Backstreet Records en begon te werken aan hun volgende album, Damn the Torpedoes. Uitgebracht in 1979, schoot het naar nummer 2 in de hitlijsten op weg naar een verkoop van meer dan 3 miljoen exemplaren. Vol met kwaliteits songs van begin tot eind, onder de meer herkenbare nummers waren de blijvende singles “Don’t Do Me Like That” (No. 10) en “Refugee” (No. 15), die Tom Petty en de Heartbreakers stevig vestigden als rock supersterren.
Nieuw gesterkt hield Petty voet bij stuk toen MCA de prijs van hun opvolger voor het label wilde verhogen van de toenmalige standaard 8,98 dollar naar 9,98 dollar, en dreigde ofwel de opnames achter te houden of het uit protest Eight Ninety-Eight te noemen. Het label gaf uiteindelijk toe, en Hard Promises werd uitgebracht in 1981. Het bereikte nummer 5 in de hitlijsten en werd platina, met de lead track, “The Waiting,” dat de groep zijn eerste nummer 1 single bezorgde.
Datzelfde jaar werkte Petty samen met Stevie Nicks aan haar album Bella Donna, en nam de hitsingle/duet “Stop Draggin’ My Heart Around” op, en produceerde ook Del Shannon’s Drop Down and Get Me. Terug in de studio met de Heartbreakers, vervolgde hij zijn succesvolle reeks met Long After Dark uit 1982, dat nr. 9 bereikte in de hitlijsten, en de singles “You Got Lucky” en “Deliver Me”, die respectievelijk nr. 20 en nr. 21 haalden.
Tegelijkertijd begon de druk van de roem zijn tol te eisen op zowel Petty’s huwelijk als zijn relatie met zijn bandgenoten. Kort na de release van Long After Dark verliet Ron Blair de groep en werd vervangen door Howie Epstein. Hoewel sommige van Petty’s beste uren nog zouden komen, zou de weg ernaartoe niet altijd gemakkelijk zijn.
Nieuw werk en samenwerkingen
Om hun muziek een nieuwe richting in te sturen, begonnen Tom Petty and the Heartbreakers aan hun nieuwe album met producers Dave Stewart (van de Eurythmics), Robbie Robertson (van The Band) en Jimmy Iovine, die Damn the Torpedoes met Petty had gecoproduceerd. De sessies omvatten ook een breed scala aan extra muzikanten en achtergrondzangers als de band experimenteerde met verschillende geluiden. Het omgaan met zo’n grote groep persoonlijkheden bleek echter zowel tijdrovend als frustrerend, en op een gegeven moment liepen de spanningen zo hoog op dat Petty in de studio tegen een muur sloeg, waarbij hij zijn linkerhand brak.
Aan het eind van dit alles kwam het vijfde album van de groep, Southern Accents, dat nummer 7 bereikte in de hitlijsten en de singles “Rebels”, “Make It Better (Forget About Me)” en “Don’t Come Around Here No More” bevatte, een neo-psychedelisch nummer dat mede geschreven was door Stewart en geïnspireerd was door Nicks. Het bereikte nummer 13 en werd vergezeld door een populaire Alice in Wonderland-thema video die het succes van de groep tijdens MTV’s hoogtijdagen versterkte.
In 1986 gingen Tom Petty and the Heartbreakers op tournee met Bob Dylan – ze speelden zowel hun eigen materiaal als Dylans begeleidingsband – voordat ze terugkeerden naar de studio om Let Me Up (I’ve Had Enough) op te nemen. Hoewel het album nummer 20 bereikte in de hitlijsten en de single “Jammin’ Me,” die nummer 1 bereikte in het Verenigd Koninkrijk, was het slechts een matig succes in vergelijking met hun eerdere prestaties. Petty’s vriendschap met Dylan zou echter leiden tot een andere meer succesvolle samenwerking toen ze samen met George Harrison, Roy Orbison en Jeff Lynne de Traveling Wilburys vormden, waarvan het titelloze album in 1988 nummer 3 in de hitlijsten bereikte, driemaal platina werd en de Grammy voor Beste Rock Optreden won.
“Free Fallin'” en solo sterrendom
In het kielzog van zijn succes met de Traveling Wilburys, begon Petty te werken aan zijn eerste solo album, Full Moon Fever, dat werd geproduceerd door Lynne en waarop verschillende van de Heartbreakers stonden. Het album werd uitgebracht in 1989 en was een groot succes. Het bereikte nummer 3 in de hitlijsten en werd multi-platina. De top single van het album, “Free Fallin'” bereikte nummer 7 op de singles charts en blijft een van Tom Petty’s bekendste nummers. “Runnin’ Down a Dream” en “I Won’t Back Down” deden het ook goed.
Maar ondanks zijn nieuwe en overweldigende populariteit als soloartiest, keerde Petty zijn bandgenoten niet de rug toe. In 1990 brachten de Traveling Wilburys hun opvolger Volume 3 uit, en in 1991 brachten Tom Petty and the Heartbreakers het platina-album Into the Great Wide Open uit, dat een populaire single met dezelfde naam bevatte, vergezeld van een videoclip met Johnny Depp en Faye Dunaway in de hoofdrollen, evenals het Top 40-nummer “Learning to Fly.” Rond deze tijd onthulde Petty ook dat hij jaren eerder in het geheim een deal had gesloten met Warner Bros. en dat hij MCA zou verlaten, waarmee een einde kwam aan jaren van conflicten tussen hem en het label. Ze zouden er echter met een knal uitgaan, met het uitbrengen van een Greatest Hits album in 1993, met daarop de door Rick Rubin geproduceerde single “Mary Jane’s Last Dance” en een videoclip met Kim Basinger in de hoofdrol. Het album zou meer dan zes jaar in de Billboard charts blijven.
‘Wildflowers’ and Continued Success
Voor zijn eerste Warner Bros. album produceerde Petty samen met Rubin zijn tweede solo album, Wildflowers (1994), dat bijna de prestaties van Full Moon Fever evenaarde. Onder de opmerkelijke nummers zijn de singles “You Don’t Know How It Feels,” “You Wreck Me” en “It’s Good to Be King.” Twee jaar later kwam hij weer samen met de Heartbreakers (zonder Stan Lynch, die de band in 1994 verliet), om de gouden soundtrack voor de film She’s the One op te nemen en ook om back-up te spelen voor Johnny Cash op diens album Unchained. In 1996 scheidden Petty en zijn vrouw Jane na 22 jaar huwelijk en brak voor Petty een moeilijke periode aan waarin hij aan heroïne verslaafd raakte.
Persoonlijke strubbelingen daargelaten, Tom Petty and the Heartbreakers bleven doormalen en speelden 20 uitverkochte avonden in de Fillmore in San Francisco in 1997 voordat ze terugkeerden naar de studio met Rubin om het Top 10 album Echo (1999) te produceren. De single “Free Girl Now” werd aanvankelijk als gratis MP3 download aangeboden, en Petty weigerde de ticketprijzen voor hun daaropvolgende tournee te verhogen.
Still Runnin’
Aan het begin van het nieuwe millennium kreeg Petty zijn persoonlijke leven op orde, hij stopte met zijn heroïneverslaving en trouwde met Dana York, die hij tien jaar eerder had ontmoet. In 2002 brachten Tom Petty and the Heartbreakers hun 11de album uit, The Last DJ, waarop Petty zijn aanhoudende grieven over de platenindustrie uitte. Maar wat hij er ook van vond, de muziekindustrie hield van hem, en later dat jaar werden Tom Petty and the Heartbreakers opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame. Temidden van de lofbetuigingen werd Epstein uit de groep ontslagen toen zijn eigen heroïneverslaving problematisch werd. Hij stierf het jaar daarop aan een overdosis, waarna de oorspronkelijke bassist Ron Blair zich weer bij de Heartbreakers aansloot.
In 2006 ging Petty weer solo en produceerde samen met Lynne het nummer 4 album Highway Companion, voordat hij met de Heartbreakers terugkwam voor een 30-jarig jubileum tournee. Het jaar daarop was de groep het onderwerp van een vier uur durende documentaire getiteld Runnin’ Down a Dream. In 2008 traden ze op tijdens de halftime show van Super Bowl XLII.
Datzelfde jaar keerde Petty terug naar zijn roots door Mudcrutch te herformeren en hun titelloze debuutalbum op te nemen, meer dan 30 jaar na de oorspronkelijke oprichting. Hij keerde terug met de Heartbreakers in 2010 voor het live studioalbum MOJO, gevolgd door een aantal jaren van toeren voordat de band hun 13e album uitbracht, 2014’s Hypnotic Eye. Verbazingwekkend genoeg was het hun eerste album ooit dat nummer 1 bereikte in de hitlijsten.
Death and Legacy
In september 2017 sloten Tom Petty en de Heartbreakers een etappe van hun 40-jarig jubileumtour af met een optreden in de Hollywood Bowl. Een week later kreeg Petty een hartstilstand in zijn huis in Malibu en werd met spoed naar UCLA Santa Monica Hospital gebracht. Hij overleed op 2 oktober 2017, op 66-jarige leeftijd.
Petty’s longtime manager, Tony Dimitriades, bracht een verklaring uit namens de familie en de band: “Namens de Tom Petty familie, zijn we er kapot van om de vroegtijdige dood van onze vader, echtgenoot, broer, leider en vriend Tom Petty aan te kondigen. Hij kreeg een hartstilstand in zijn huis in Malibu in de vroege uren vanochtend en werd naar UCLA Medical Center gebracht maar kon niet meer tot leven worden gewekt. Hij stierf vredig om 20.40 uur PST omringd door zijn familie, bandgenoten en vrienden.”
De muziek van de artiest zou zeker blijven bestaan, maar niet zonder een juridische strijd: Eind december 2017 spande Wixen Music Publishing, dat songcomposities van Petty en andere muzikanten beheert, een rechtszaak aan tegen streaminggigant Spotify, omdat het gebruik van hits als “Free Fallin'” zonder licentie en compensatie zou zijn. Wixen zou op zoek zijn naar een schadevergoeding van minstens 1,6 miljard dollar.
Op 19 januari 2018 kondigde de lijkschouwer van Los Angeles County aan dat Petty was overleden aan “multisystem organ failure” veroorzaakt door een dodelijke combinatie van drugs die in zijn systeem waren aangetroffen, waaronder de pijnstillers fentanyl en oxycodon en het kalmeringsmiddel temazepam.
Zijn familie volgde met een verklaring op Petty’s website, waarin ze opmerkten dat ze wisten dat de muzikant medicijnen had geslikt om live te kunnen blijven spelen terwijl hij leed aan een reeks kwalen waaronder emfyseem, knieproblemen en een gebroken heup.
“Ondanks deze pijnlijke blessure stond hij erop om zijn belofte aan zijn fans na te komen en toerde hij 53 data met een gebroken heup en, terwijl hij dat deed, verergerde het tot een meer ernstige blessure,” luidde de verklaring. “Positief is dat we nu zeker weten dat hij pijnloos en prachtig uitgeput is heengegaan na te hebben gedaan waar hij het meest van hield, voor een laatste keer, live optreden met zijn ongeëvenaarde rockband voor zijn trouwe fans tijdens de grootste tournee uit zijn meer dan 40-jarige carrière. Hij was extreem trots op die prestatie in de dagen voordat hij overleed.”
In juli 2018 werd aangekondigd dat een nieuwe collectie van Petty’s werken, getiteld An American Treasure, zou worden uitgebracht op 28 september. De 60 nummers tellende boxset, samengesteld door Petty’s familie en bandleden, bevat naar verluidt van een mix van onuitgebrachte tracks, alternatieve versies, live-optredens en outtakes, samen met home movies en concertbeelden van de artiest.