Door Laura Powell | 10 februari 2019
Als er een plant is waar je makkelijker van kunt houden dan toverhazelaar, dan ben ik die nog niet tegengekomen. Hij heeft een mooie natuurlijke vorm, gladde grijze schors en zachtgroen loof dat in de herfst levendige kleuren krijgt. Hij gedijt onder uiteenlopende omstandigheden en is over het algemeen vrij van plagen. Misschien wel het mooiste van alles is dat hij ongewone, geurende bloemen heeft die bloeien wanneer weinig andere bloemen dat doen: tussen oktober en maart (afhankelijk van de soort, cultivar en het weer).
Toverhazelaar bloeit eerder dan andere planten en blijft ook langer in bloei. De meeste overblijvende planten bloeien ongeveer twee weken, maar toverhazelaar doet dat acht weken of langer. De plant gaat voor het eerst open in de winter, meestal tijdens een warme periode, maar de bloemen sterven niet af als de temperatuur weer daalt. In plaats daarvan krullen de lintvormige bloemblaadjes tijdelijk op, en zodra de temperatuur stijgt, ontvouwen ze zich weer.
De lichte, citrusachtige geur van toverhazelaarbloemen kan buiten vaag zijn, vooral als het koud en bewolkt weer is. Maar binnen zullen een paar afgesneden takken in een vaas met water de kamer parfumeren en uw hele huis opfleuren tijdens de lange, donkere winter.
Toverhazelaars worden beschreven als kleine bomen of grote struiken, en de verschillende soorten en cultivars van het Hamamelis geslacht kunnen variëren van 5 tot 20 meter hoog en zijn vaak net zo breed. Toverhazelaars kunnen alleen als solitair worden geteeld of in groepen onder een bladverliezend bladerdak samen met vroege voorjaarsbollen en vaste planten. De plant doet het goed te midden van een tapijt van voorjaarsbloemen zoals Crocus, Galanthus, Muscari, en Erythronium. Waar je hem ook kweekt, toverhazelaar is een waardige aanwinst voor de tuin.
Teelt van toverhazelaars
Hoewel toverhazelaar in het wild een ondergeschikte struik is, past hij zich aan veel verschillende tuinomstandigheden aan. Hij verdraagt zon, droogte, wind en verschillende grondsoorten, maar gedijt het best in lichte schaduw op goed doorlatende, vochtige grond en met enige bescherming tegen de elementen.
Plant toverhazelaar in het vroege voorjaar of het late najaar. Geef na het planten extra water als er minder dan 2,5 cm neerslag per week valt of bij uitzonderlijk warm, droog weer. Als uw toverhazelaar eenmaal in uw tuin is geplant, hoeft hij geen extra water meer te krijgen, behalve bij grote droogte of als hij in de volle zon staat.
Zolang u Hamamelis-soorten plant met hun volwassen grootte in gedachten, zult u weinig snoeiwerk hoeven te verrichten. Als u uitlopers (verticale scheuten aan de basis van uw plant) ziet, verwijder ze dan na het vallen van de bladeren in de herfst.Als u ze tijdens het groeiseizoen snoeit, loopt u het risico dat u meer uitlopers stimuleert. Zoals bij alle struiken en bomen geldt: verwijder dode of beschadigde takken zodra u ze ziet. Als uw toverhazelaar te groot dreigt te worden, snoei dan jaarlijks na de bloei, maar voordat de bladeren verschijnen, om de grootte te beperken. Snoei gewoon de groei van het vorige jaar terug tot enkele bladknoppen per tak. Verwijder in dezelfde periode van het jaar kruisende of wrijvende takken en handhaaf de van nature horizontale groeiwijze van de plant door sterk verticaal groeiende takken te verwijderen.
Soorten en Cultivars
Ozark toverhazelaar
Hamamelis vernalis
De Hamamelis vernalis is afkomstig uit het zuiden en midden van de Verenigde Staten en is een van de vroegst en langst bloeiende toverhazelaars. De rode tot gele bloemen bloeien van januari tot april, afhankelijk van het weer. In de herfst heeft hij geel blad dat tot laat in het seizoen aan de takken blijft hangen.
Ozark toverhazelaar wordt ongeveer 1 meter hoog en tot 1,5 meter breed. In het wild verspreidt hij zich via ondergrondse uitlopers (stolonen) om kolonies te vormen, maar dit kan in toom worden gehouden door de uitlopers en uitlopers regelmatig te snoeien. Hamamelis vernalis is ongebruikelijk in Amerikaanse tuinen, maar dat verandert naarmate de vraag naar inheemse planten toeneemt. Er zijn ook cultivars van deze soort verkrijgbaar, waaronder enkele paarsbloemige zoals ‘Amethyst’ en ‘Purple Prince’.
Gemeenschappelijke toverhazelaar
Hamamelis virginiana
Inheemse Amerikanen gebruikten een extract van Hamamelis virginiana schors voor medicinale doeleinden, en het adstringerende middel dat in de handel verkrijgbaar is als toverhazelaar, wordt nog steeds van deze plant gemaakt. In tegenstelling tot veel andere toverhazelaars, bloeit deze soort meestal vroeg, in oktober. Omdat dit voor de bladval kan zijn, wordt de bloei soms door het blad verborgen. De cultivar ‘Harvest Moon’ bloeit na de bladval, zodat het totaaleffect showyer is. H. virginiana is een van de grotere toverhazelaars, met een hoogte van 20 voet en breedte, maar ‘Little Susie’ wordt slechts 1,5 meter hoog en breed.
Chinese toverhazelaar
Hamamelis mollis
De gele bloemen van deze soort van januari tot maart en het gele loof in de herfst geven het landschap meer lichtheid. Hij is iets meer rechtopstaand en afgerond dan sommige andere toverhazelaars en kan zich na verloop van tijd uitbreiden tot 2,5 meter breed, dus plant Hamamelis mollis op een plaats waar hij de ruimte heeft om te groeien. Een opvallende cultivar is ‘Wisley Supreme’, die kleiner is dan de rechte soort, met grote, geurende, goudgele bloemen dicht opeengepakt op de stengels. Voorbeelden zijn te zien in Brooklyn Botanic Garden in de Ontdektuin en de Plantenfamiliecollectie.
Japanse toverhazelaar
Hamamelis japonica
Inheems in Japan, de geelbloemige Hamamelis japonica wordt 10 tot 15 meter hoog en breed. Wanneer hij in zware schaduw wordt geplant (zoals in de rotstuin) wordt hij losser en spreidt hij zich uit om de zon te vangen. Hoewel de rechte soort veel ruimte nodig heeft om te groeien, is er een compacte, treurcultivar genaamd ‘Pendula’ die 8 voet hoog en 6 voet breed wordt.
Hybride toverhazelaar
Hamamelis × intermedia
Een kruising tussen Hamamelis mollis en H. japonica, dit is de toverhazelaar die u het meest waarschijnlijk in een kwekerij zult vinden. De meeste hybride cultivars worden 8 tot 12 meter hoog en bloeien van januari tot maart, waaronder ‘Diane’, die rijkelijk rood bloeit, en ‘Pallida’, een lichtgeel bloeiende optie. Mijn favoriet is ‘Jelena’, die spectaculair herfstblad heeft, geurende, veelkleurige bloemen van oranje tot donker koper, en een mooie natuurlijke vaasvormige vorm. Vooral het exemplaar in de rotstuin is prachtig.
Laura Powell is de conservator van BBG’s Rotstuin.
- Delen
- Delen op Facebook
- Delen op Twitter
- Email deze pagina
- Kopieer link naar klembord
Link gekopieerd!