Tripoli

Haven van Tripoli tijdens de Tripolitaanse oorlog

In het begin van de 19e eeuw, was het regentschap Tripoli, vanwege zijn piraterij, tweemaal verwikkeld in een oorlog met de Verenigde Staten. In mei 1801 eiste de pasja een verhoging van het tribuut (83.000 dollar) dat de Amerikaanse regering sinds 1796 betaalde ter bescherming van hun handel tegen piraterij. De eis werd afgewezen en de Verenigde Staten stuurden een zeemacht om Tripoli te blokkeren. De Eerste Barbarijse Oorlog sleepte zich vier jaar voort en in 1803 verloren de Amerikanen het fregat Philadelphia, waarvan de commandant (kapitein William Bainbridge) en de hele bemanning gevangen werden genomen. Het kleurrijkste incident in de oorlog was de expeditie die William Eaton ondernam met het doel de pasja te vervangen door een oudere broer die in ballingschap leefde en die beloofd had alle wensen van de Verenigde Staten te zullen inwilligen. Aan het hoofd van een bont gezelschap van 500 Amerikaanse mariniers, Griekse, Arabische en Turkse huurlingen marcheerde Eaton door de woestijn vanuit Alexandrië. Egypte, en met de hulp van Amerikaanse schepen, slaagde hij erin Derna in te nemen. Kort daarna, op 3 juni 1805, werd de vrede gesloten. De pasja maakte een einde aan zijn eisen en ontving 60.000 dollar losgeld voor de Philadelphia gevangenen.

In 1815, naar aanleiding van verdere wandaden, bezochten de kapiteins Bainbridge en Stephen Decatur, aan het hoofd van een Amerikaans eskader, opnieuw Tripoli en dwongen de pasja aan de eisen van de Verenigde Staten te voldoen. Zie Tweede Barbarijse Oorlog.

Latere geschiedenis

In 1835 maakten de Turken van een plaatselijke burgeroorlog gebruik om hun directe gezag weer te laten gelden. Na die datum stond Tripoli onder de directe controle van de Sublime Porte. Opstanden in 1842 en 1844 bleven zonder succes. Na de bezetting van Tunesië door de Fransen (1881) verhoogden de Turken hun garnizoen in Tripoli aanzienlijk.

Italië had lang beweerd dat Tripoli binnen zijn invloedssfeer viel en dat Italië het recht had de orde binnen de staat te handhaven. Onder het voorwendsel dat het zijn eigen burgers die in Tripoli wonen tegen de Turkse regering wilde beschermen, verklaarde het op 29 september 1911 de oorlog aan Turkije en kondigde het zijn voornemen aan Tripoli te annexeren. Op 1 oktober 1911 werd een zeeslag uitgevochten bij Prevesa, Europees Turkije, waarbij drie Turkse schepen werden vernietigd. Bij het Verdrag van Lausanne werd de Italiaanse soevereiniteit door Turkije erkend, hoewel de kalief het religieuze gezag mocht uitoefenen.

Tripoli werd tot 1943 door Italië gecontroleerd. Daarna werd het bezet door Britse troepen tot aan de onafhankelijkheid in 1951.

Wet en bestuur

De stad Tripoli en de omliggende voorsteden liggen allemaal binnen de Tripoli sha’biyah (gemeente). In overeenstemming met het Libische politieke systeem van de Jamahiriya bestaat Tripoli uit lokale volkscongressen waar, in theorie, de bevolking van de stad verschillende zaken bespreekt en hun eigen volkscomité kiest; momenteel zijn er 29 lokale volkscongressen. In werkelijkheid beperken de revolutionaire comités het democratisch proces sterk door nauw toezicht te houden op de verkiezingen voor de comités en congressen op het niveau van de afdelingen en de gemeentebesturen; Tripoli vormt hierop geen uitzondering. Het huidige hoofd van het Tripoli- Volkscomité is Abdullatif Abdulrahman Aldaali (عبد اللطيف عبد الرحمن الدالي) & de ondersecretaris, Mohamed Abudebra (محمد أبودبرة).

Tripoli wordt soms de de-facto hoofdstad van Libië genoemd. Dat komt omdat geen van de ministeries van het land daadwerkelijk in de hoofdstad is gevestigd. Zelfs het Nationale Algemene Volkscongres wordt jaarlijks in de stad Surt gehouden en niet in de hoofdstad. In het kader van een radicaal decentralisatieprogramma dat in september 1988 van start ging, werden alle secretariaten (ministeries) van het Algemeen Volkscomité, met uitzondering van die welke verantwoordelijk zijn voor buitenlandse contacten (buitenlandse zaken) en voorlichting, buiten Tripoli gesitueerd. Volgens diplomatieke bronnen werd het vroegere Secretariaat voor Economie en Handel overgeplaatst naar Benghazi; het Secretariaat voor Gezondheid naar Kufra; en de overige, op één na, naar Surt, de geboorteplaats van kolonel Gaddafi. Begin 1993 werd aangekondigd dat het Secretariaat voor Buitenlandse Verbinding en Internationale Samenwerking zou worden verplaatst naar Ras Lanouf.

Geografie

Een stofstorm, op weg van de Sahara naar West-Libië, trekt over Tripoli.

Tripoli ligt aan de uiterste westkant van Libië, dicht bij de Tunesische grens, op het Afrikaanse continent. Meer dan duizend kilometer scheiden Tripoli van Libië’s tweede grootste stad, Benghazi. Langs de kusten van Tripolitanië over een lengte van meer dan 300 kilometer wisselen kustoases zich af met zandgebieden en lagunes.

De overheersende klimaatinvloeden in Tripoli, een laaglandstad aan de kust, zijn mediterraan. De stad kent warme zomers en milde winters met een gemiddelde julitemperatuur tussen 22° en 29° C. In december zijn temperaturen tot 1° C bereikt, maar het gemiddelde blijft tussen 9° en 18° C. De gemiddelde jaarlijkse neerslag is minder dan 400 mm, maar kan zeer onregelmatig zijn.

Al Saaha Alkhadhraa (Het Groene Plein), gelegen in het centrum van de stad, is grotendeels aangelegd met palmbomen, net als een groot deel van Tripoli.

Zo stond Tripoli in 1945 enkele dagen onder water door epische overstromingen, maar twee jaar later leidde een ongekend ernstige droogte tot het verlies van duizenden stuks vee. Het tekort aan neerslag komt ongetwijfeld tot uiting in de afwezigheid van permanente rivieren of stromen in Tripoli en in de afwezigheid daarvan in het hele land. De toewijzing van beperkt water wordt van voldoende belang geacht om het bestaan van het Secretariaat van Dammen en Watervoorraden te rechtvaardigen, en het beschadigen van een waterbron kan worden bestraft met een zware boete of gevangenisstraf.

De Grote Kunstmatige Rivier, een netwerk van pijpleidingen die water van de woestijn naar de kuststeden vervoeren, voorziet Tripoli van zijn water. Dit grootse plan werd in 1982 door Khadaffi in gang gezet en heeft een positieve invloed gehad op de inwoners van de stad.

Tripoli is bezaaid met openbare ruimten, maar weinig vallen in de categorie grote stadsparken. Het Groene Plein bij de waterkant is bezaaid met palmbomen, de meest voorkomende plant die in de stad voor landschapsarchitectuur wordt gebruikt. De dierentuin van Tripoli, gelegen ten zuiden van het stadscentrum, is een groot reservaat van planten, bomen en open groene ruimten en is de grootste dierentuin van het land.

Economie

Het centrale zakendistrict.

Tripoli is het economische centrum van Libië. Het is het belangrijkste centrum voor banken, financiën en communicatie in het land en het belangrijkste handels- en productiecentrum. Veel van de grootste bedrijven van het land hebben hun hoofdkantoor in Tripoli, evenals de meeste internationale bedrijven.

Belangrijkste industrieproducten zijn verwerkte voedingsmiddelen, textiel, bouwmaterialen, kleding en tabaksproducten. Sinds de opheffing van de sancties tegen Libië in 1999 en 2003 zijn de buitenlandse investeringen in Tripoli toegenomen en is ook het toerisme gegroeid. Ook het verkeer in de haven van de stad en op de belangrijkste internationale luchthaven van Libië, Tripoli International, is toegenomen.

De stad is de thuisbasis van de Tripoli International Fair, een internationaal, industrieel, agrarisch en commercieel evenement dat plaatsvindt in Omar Muktar Street. De internationale beurs, een van de actieve leden van de Wereldwijde Vereniging van de Tentoonstellingsindustrie (UFI), gevestigd in de Franse hoofdstad Parijs, wordt jaarlijks georganiseerd en vindt plaats van 2 tot 12 april. Er nemen gemiddeld zo’n 30 landen aan deel, evenals meer dan 2000 bedrijven en organisaties.

Sinds de toename van het toerisme en de toestroom van buitenlandse zakenmensen, is er een toegenomen vraag naar hotels in de stad. Om aan deze toegenomen vraag te voldoen, werd in 2003 het Corinthia Bab Africa hotel in het centrale zakendistrict gebouwd, het grootste hotel in Libië. Andere grote hotels zijn het Bab El Bahr hotel en het Kabir Hotel en anderen.

Bezienswaardigheden

Een stad die zich openstelt voor toerisme, Tripoli bevat vele bezienswaardigheden van belang. De oude stad is een van de klassieke plaatsen van het Middellandse Zeegebied; de ommuurde medina heeft veel van zijn oude sfeer behouden. De Assaraya al-Hamra (het Rode Kasteel), een uitgestrekt paleizencomplex met talrijke binnenplaatsen, domineert de skyline van de stad en ligt aan de rand van de medina. Rond het kasteel staan enkele klassieke beelden en fonteinen uit de Ottomaanse periode. De Gurgi en Karamanli moskeeën, met hun ingewikkelde decoraties en tegelwerk, zijn voorbeelden van de artistieke vaardigheden van de plaatselijke ambachtslieden.

Het basis stratenplan van de medina werd vastgesteld in de Romeinse periode toen de muren werden gebouwd als bescherming tegen aanvallen vanuit het binnenland van Tripolitanië. In de 8e eeuw werd een muur aan de zeezijde van de stad toegevoegd.

Het Hotel Al Kabir (Grand Hotel).

Drie poorten boden toegang tot de stad: Bab Zanata in het westen, Bab Hawara in het zuidoosten en Bab Al-Bahr in de noordmuur. De oude stadsmuren staan nog overeind en kunnen beklommen worden voor een goed uitzicht over de stad. Het Havenmonument staat aan de poorten van de oude stad, waar zich ook een aantal gerestaureerde huizen, consulaten en een synagoge bevinden. De medina is ook bekend om zijn traditionele waren; op de plaatselijke markten vindt u mooie sieraden en kleding.

Het Jamahiriya Museum, een fraaie moderne faciliteit in het Rode Kasteel, is het nationale museum van Libië. Het herbergt veel kunstvoorwerpen uit de Romeinse en Griekse perioden van het land, waaronder schatten van de werelderfgoedlocaties in Leptis Magna en Sabratha, en curiosa zoals de Volkswagen Kever waarin Gadaffi in de jaren 1960 reed. Het enige overgebleven Romeinse monument in de stad, de Boog van Marcus Aurelius, markeert het noordelijke einde van de medina. Tripoli heeft nog enkele andere goede musea en archieven, waaronder het Nationaal Archief, de overheidsbibliotheek, het Etnografisch Museum, het Archeologisch Museum, het Epigrafiemuseum en het Islamitisch Museum.

Hogescholen en universiteiten

De grootste universiteit van Tripoli, Al Fateh Univeristy, is een openbare universiteit die gratis onderwijs biedt aan de inwoners van de stad. De laatste jaren zijn er ook particuliere universiteiten en hogescholen bijgekomen.

Universiteiten in Tripoli zijn onder meer:

• Al Fateh Univeristy – De grootste en belangrijkste universiteit in Tripoli
• Tripoli University
• Informatics Tripoli

Sport

Voetbal is de populairste sport in de Libische hoofdstad. Tripoli is de thuisbasis van twee van de meest prominente voetbalclubs in Libië, Al Ahly (Tripoli) en Al Ittihad.

De belangrijkste sportclubs die in Tripoli zijn gevestigd:

• Al Ahly (Tripoli)
• Al Ittihad
• Al Madina
• Al Shat
• Al Wahda

Stedenbanden

• Belgrado, Servië
• Belo Horizonte, Brazilië (sinds 2003)
• Madrid, Spanje
• Sarajevo, Bosnië en Herzegovina (sinds 1976)