SEOULSEOUL (Reuters) – In een filmtheater in de buurt van Seoul schreeuwen, zingen en nemen selfies van tientallen Zuid-Koreaanse vrouwen van middelbare leeftijd in bijpassende baby-blauwe T-shirts, haarbanden en gezichtsmaskers met het woord “Hero” erop.
Zij behoren tot de 135.000 leden tellende fanclub van de beste mannelijke Zuid-Koreaanse zanger Lim Young-woong, die bijeenkomt om “Mr Trot: The Movie”, een film met hem en andere zangers die ’s lands oudste vorm van populaire muziek, meestal draf genoemd, uitvoeren.
Lim’s fanclub heet “Age of Hero”, naar de naam van de zanger die in het Koreaans held betekent.
Ooit belachelijk gemaakt als muziek voor oma’s, maakt draf een comeback en veel Zuid-Koreanen, meestal in de 40 en ouder, juichen een alternatief voor K-pop idool muziek toe in een van ’s werelds snelst vergrijzende samenlevingen.
K-pop is een wereldwijde muziekindustrie van vele miljarden dollars, met bruisende bands als BTS en BLACKPINK die buiten Zuid-Korea een grote schare fans hebben.
Maar in eigen land hebben de dravers die oude ballads uitvoeren de grootste toename van fans gezien, volgens de topportaalwebsite Daum die groeipercentages van fanclubs en hun sociale media-activiteiten analyseert.
“Ons land vergrijst, maar het is moeilijk om liedjes te vinden die emotionele empathie opwekken voor de oudere bevolking, omdat de muziek te veel op idolen is gericht” zei Park Woo-jung, 54, een lid van Age of Hero.
“Maar als ik naar Lim Young-woong luister, vind ik zijn stem mooi en troostend,” zei Park, die het hemelsblauwe Hero-masker draagt. Lim’s nieuwe single stond eerder deze maand bovenaan de online hitlijsten.
Hoewel jongeren hem niet cool vinden, heeft drafmuziek een brede nationale aanhang en een lange geschiedenis van succes die teruggaat tot voor de geboorte van de moderne K-pop. De melancholische teksten van de muziek over onbeantwoorde liefde of verlangen gespeeld op een repetitieve beat heeft resonantie gevonden bij babyboomers en gepensioneerden, de generatie die heeft geholpen Azië’s vierde grootste economie op te bouwen.
GELD EN TIJD
Vandaag de dag zijn fans van het genre een economische kracht geworden om rekening mee te houden en velen gebruiken hun onbeperkte data-abonnementen om in te pluggen op streamingsites of te stemmen op hun favoriete sterren bij awards, waarmee ze de manieren van K-pop volgers omarmen.
“Fandom van de middelbare leeftijd en ouderen is onvoorwaardelijk,” zei Jung Duk Hyun, een popcultuur columnist. “Ze hebben tijd om de hele dag te luisteren. Ze hebben geld, en denken dat hun sterren hun leven energie geven, en dan agressief investeren door te kopen en te klikken.”
Toen Lim van Mr. Trot model werd voor een SUV van Ssangyong Motor dit jaar, steeg de verkoop met 63% in mei en 98% in juni in vergelijking met de gemiddelde maandelijkse verkoop van het voertuig tussen januari en april van dit jaar, zei de autofabrikant.
Song Jong-choon is een fan van de trotse zanger Song Ga-in, wiens liedjes naar eigen zeggen “zijn gebroken ziel helen”, vooral een lied over verloren geboortedorpen dat hem doet denken aan het plattelandshuis dat hij heeft verlaten. Hij aarzelt geen moment om haar carrière te steunen.
“We zijn oud, en velen van ons zijn in de 50 die economische macht hebben, dus normaal gesproken vinden ze het niet erg om geld uit te geven. Maar als je een (K-pop) idool fan bent, moet je een parttime baan nemen om een concertkaartje te kunnen kopen.”
Song is hoofd van Song Ga-in’s fanclub “AGAIN” met 57.000 leden en zes regionale chapters. De club heeft een eigen gids die laat zien hoe je je kunt abonneren op streamingsites en likes kunt klikken voor haar muziekvideo’s.
De woonkamer van zijn appartement is versierd met gigantische foto’s van de zangeres en merchandise in haar kenmerkende roze, variërend van schorten tot kussens met de foto’s van de zangeres.
Trot zal waarschijnlijk niet het wereldwijde succes van K-pop bereiken, grotendeels vanwege de taalbarrière, maar fans beschouwen hun fandom als iets speciaals, waarbij ze hun sterren behandelen alsof het hun eigen kinderen zijn.
(Verslaggeving door Ju-min Park; Redactie door Jack Kim en Raju Gopalakrishnan)