Toen ik zeven jaar oud was, zette ik mijn schoolboekentas op mijn beide schouders en liet hem loodrecht in het midden van mijn rug zitten, zoals rugzakken gemaakt zijn om te doen.
Op een ochtend, toen het buiten zo frigide was dat je het nauwelijks kon opbrengen om uit bed te komen, kwam mijn oudere broer bij me staan bij de bushalte, en vertelde me dat ik mijn rugzak verkeerd droeg. Hij pakte hem vast, gooide hem over mijn rechterschouder met beide riemen aan dezelfde kant en zei: “Zo, dat is beter.”
Mijn broer was de typische all-American honkbalster. Hij was de jongen waar de meisjes mee uit wilden. Toen hij 12 was, ging hij al uit met een 15-jarig meisje. Iedereen hield van hem, en hij kreeg het allemaal voor elkaar terwijl hij opgroeide aan de verkeerde kant van het spoor. Zoals in de meeste films en romans waarin de underdog centraal staat, woonden wij in het slechte deel van de stad.
Onze sporen waren minder afgebakend dan die in de films van John Hughes of de SE Hinton-verhalen over het midwesten, maar ze waren er wel. Ze liepen van benzinestation tot winkel op de hoek en als je een bepaald deel van de stad passeerde, was je ontegenzeggelijk aan de verkeerde kant.
Dit deerde mijn broer in het geheel niet. Hij was bruin, sterk en had iets makkelijks over zich dat je alleen schijnt te vinden bij de rijken en de knappe mensen. Ik glimlachte toen hij mijn rugzak op mijn rechterschouder plaatste, want mijn broer trots maken was een van de weinige vreugdes die ik in mijn jeugd had.
Toen zei hij: “Je bent niet knap, dus je moet beter je best doen.
Ik bleef glimlachen, want zelfs op jonge leeftijd begreep ik hoe belangrijk het was om te doen alsof ik geen emoties had. In mijn gezin was dat een kwestie van overleven. Maar wat hij zei, verpletterde me.
Snel daarna begon ik de signalen op te pikken die je krijgt als je niet aantrekkelijk bent. Dit werd nog gecompliceerder omdat ik veel vrienden had en mensen die me, voor het grootste deel, aardig vonden. Ik was goed in sport. Ik had verschillende muzikale talenten en tot het leven thuis volledig uit elkaar viel, was ik een goede student. Ik was ook een vechter, dus mensen durfden me niet openlijk uit te lachen, tenminste niet voordat de groeispurten begonnen en het speelveld nog gelijk was.
Nee, ik had geen jongens die deden alsof ze mijn vriendje waren om me vervolgens aan het eind van de dag te dumpen, gewoon om gemeen te zijn. En mijn lessen waren subtieler dan de meiden die in de schoolbus over die dikke vent riepen: “OMG hij is je vriendje!” (Mensen kunnen zulke klootzakken zijn).
Het meest betaalde ik voor het niet conventioneel aantrekkelijk zijn door genegeerd te worden of niet meegenomen te worden in “momenten” – de vele momenten die aantrekkelijke mensen meemaken.
Ik ging op dubbele afspraakjes, alleen om de man volledig ongeïnteresseerd te hebben in het zoenen met mij aan het eind van de avond (wat geen probleem was voor mijn knappe vriendinnen) of de blik van pure teleurstelling op zijn gezicht te zien als ik aankwam. Mijn afspraakjes zouden nooit te maken krijgen met een “Wow, goed gedaan! Goed van je!”.
Maar al te vaak liep ik een kamer binnen met al mijn vriendinnen en zag ik dat ze complimenten kregen – iedereen behalve ik. Het is niet zo dat mensen naar je kijken en zeggen: “Mijn god, wat ben jij ongelooflijk lelijk. Vertel me eens, hoe kun je jezelf niet van kant maken?” Het is hoe je naast een aantrekkelijk persoon kunt staan en de mensen om je heen, zelfs de onaantrekkelijke zelf, zullen zeggen: “Wow, je vriendin is mooi. Moet je haar zien, heb je ooit zo’n mooi meisje gezien?”
Het kostte me oplettendheid en eerlijkheid om te zien dat ik er niet bij hoorde. Ik moest de esthetiek van de foto’s van mijn vrienden bestuderen en weten dat er iets niet klopte. Het is een gebrek aan trots waarvan je weet dat je er zou zijn als je mooier of sexier zou zijn. Je weet gewoon dat wat je ook doet, zonder plastische chirurgie, je nooit bij een bepaalde club zult horen.
Ik ben daarin niet de enige. In feite zullen velen van jullie een idee hebben van waar ik het over heb – maar het maakt ons nooit minder alleen.
Maar hier gooi ik je een curve ball: mijn onaantrekkelijkheid heeft me er niet van weerhouden het leven van de andere kant te leiden. De meeste mensen komen er nooit achter hoe ze door de wereld moeten navigeren waarin ik leef. Ik zal je vertellen dat ik de regels van het mooie heb afgewezen en heb geleerd hoe ik ze voor mijzelf kan laten werken.
Ik besloot dat ik buiten mijn boekje zou gaan. Ik maakte vrienden en ging uit met mensen met wie ik niet uit zou mogen gaan. Ik stapte over de lijn. Ik omringde me met mensen die hoger opgeleid, knapper of slimmer waren dan ik, zelfs als mensen letterlijk zeiden: “Dat is te hoog gegrepen voor jou.”
Ik mag dan technisch gezien niet de slimste of mooiste zijn, maar ik ga om met mensen die dat wel zijn. Ik word door associatie, zelfs een vleugje daarvan, zelfs op een lagere rang – mooi.
Ik vertel mijn verhaal om je aan te moedigen onbevreesd naar de olifant in de kamer te springen als je merkt dat je genetisch niet in overvloed bent. Verstop je niet achter diepzinnigheid als een manier om te zeggen: “Het kan me niet schelen.” Het zijn de mensen die ik zie die doen alsof ze boven zulke kleinzieligheid staan, die een multidimensionaal leven mijden, die vaak bitterheid op hun mouw dragen.
In plaats van stilletjes te spotten met degenen die een stukje van deze belachelijke puzzel lijken te hebben uitgedokterd, moet je het omarmen. Zeg trots, met je aanwezigheid, al is het in stilte, dat je iets in te brengen hebt.
Dat te doen, ja, betekent dat je je pijnlijk bewust mag zijn van wat je bent en nooit zult zijn. Je wordt gedefinieerd door wat je durft te willen zijn. Door dit te doen, zul je uitdagen en bevragen wat slim is. Je zult niet algemeen zijn, of voorspelbaar. Aantrekkelijk is alleen wat we definiëren wat het is. Stop jezelf niet zo snel in een hokje. Leef het leven dat je wilt leven – ook al heb je de genetische loterij niet gewonnen.
- leven en stijl
- vrouwen
- schoonheid
- features
- Deel op Facebook
- Deel op Twitter
- Delen via e-mail
- Delen op LinkedIn
- Delen op Pinterest
- Delen op WhatsApp
- Delen op Messenger