Zelfs als een diersoort nog niet te lijden heeft gehad onder de ivoorrage, is het risico van uitsterven te groot; de economie en de tijd hebben ons geleerd dat de handel in ivoor van welk dier dan ook het dier tot uitsterven zal drijven. Deze dieren bezitten ivoren tanden of slagtanden, en zijn dus onverantwoorde vormen van ivoor: olifanten (alle soorten), neushoorns (alle Afrikaanse soorten), walrussen, narwallen, potvissen, nijlpaarden, elanden, wrattenzwijnen en gehelmde neushoornvogels.
Hoewel u misschien denkt dat hiermee elke vorm van ivoor is uitgesloten, is dit niet waar. Er zijn nog drie vormen over, die grotendeels duurzaam en veel verantwoorder zijn.
Duurzaam en verantwoord ivoor
Geloof het of niet, ivoor kan ook in de vorm van een groente komen. De meest voorkomende vorm komt van de zaden van de ivoornotenpalm, ook wel de “olifantenplant” genoemd. Deze tropische plant komt voor in de regenwouden van Ecuador en produceert stevige zaden ter grootte van een kippenei, die net als een olifantenslagtand kunnen worden gesneden. Veel van de kleine voorwerpen, zoals knopen, die van olifantenslagtanden worden gemaakt, worden ook uit deze plant gesneden.
Synthetisch ivoor is een andere duurzame bron. Omdat ivoor slechts een chemische verbinding is die erg lijkt op onze vingernagels, kan het in het lab worden nagemaakt, en kan het in feite een zuiverdere vorm van ivoor zijn. Ivoor dat in de natuur wordt gevonden heeft patronen, die sommigen aantrekkelijk vinden, maar ivoor dat in een laboratorium wordt gemaakt zal die sporen niet bevatten. Een professor Scheikunde in Arizona schreef een opiniestuk over het gebruik van synthetische ivoorbronnen om diersoorten te redden.