De ontdekking werd vorig jaar gedaan door een in San Pedro gevestigd onderzoeksschip, de E/V Nautilus.
In de video navigeren wetenschappers opgewonden met een op afstand bedienbaar voertuig, de Hercules, boven de ronde poel. Ze wijzen op de “ingemaakte krabben” die zijn bezweken aan de elementen.
“Deze grotere organismen houden er echt niet van om in deze vloeistof te zitten – of misschien komen ze hier gewoon om te sterven,” zegt Scott Wankel, een mariene chemicus, in de video.
Zulke pekelpoelen bieden wetenschappers een blik in de vreemde wereld van de onderwaterbiologie en -geologie. De waarnemingen van Hercules vanuit de pekelpoel zijn beschreven in een recent rapport in het tijdschrift Oceanography.
“We weten er al 30 jaar van, deze was behoorlijk spectaculair toen hij werd gevonden,” zei Erik Cordes, bioloog aan de Temple University en co-auteur van de Oceanography-studie. “Het is een van de coolste die ik heb gezien.”
Hoewel Cordes niet op de cruise was die de “Hot Tub of Despair” heeft geobserveerd, heeft hij soortgelijke onderwatermeren en rivieren in de Golf van Mexico onderzocht, die allemaal de geest verbazen.
In 2014 loodste Cordes het Human Occupied Vehicle, bekend als Alvin, naar een onderwaterrivier, met pekel die zo dicht was dat hij de onderzeeër er bovenop kon laten landen.
“Het is erg desoriënterend om daar naar beneden te gaan en te ‘landen’ op een meer of een poel op de bodem van de oceaan en proberen te herkennen dat je in de diepzee bent,” zei hij. “Dit is niet zomaar een vijver in een achtertuin.”
Zie de meest gelezen verhalen in Science van dit uur”
Deze onderwatermeren zijn in de loop van miljoenen jaren ontstaan toen een veel ondiepere Golf van Mexico verdampte en massieve zoutlagen achterliet. Na verloop van tijd kwamen de zoutlagen onder water te liggen en werden ze begraven. Onder het gewicht van deze sedimenten verschuiven de zoutlagen en scheuren de schalie erboven, waardoor olie, gas en pekel kunnen ontsnappen.
Het resultaat is een superzoute pekel die zo dicht is dat hij zich niet gemakkelijk mengt met het zeewater er omheen. De pekel hoopt zich vervolgens op tot onderwatermeren, rivieren en “spectaculaire” watervallen, schreven de wetenschappers.
Het waterlichaam, dat zij ook wel de “Hot Tub Pekelmachine” noemen, is een kraterachtige poel die 12 voet boven de oceaanbodem uitsteekt, omgeven door helderrode en witte minerale afzettingen.
“Je verwacht het niet te zien in de modderige achtergrond van de diepzee,” zei Cordes. “Het is heel vreemd. Ik denk dat dat de verbeelding van de mensen heeft geprikkeld. Het is zo’n bizar soort habitat.”
Mosselen die aan de rand van het meer leven, helpen de buitenmuren intact te houden.
In de video is de troebele pekel te zien die over de zijkant van het meer klatert.
De mosselen overleven in de diepe oceaan dankzij een symbiotische relatie met bacteriën die op hun kieuwen leven. Deze bacteriën gebruiken opgeloste gassen – zoals methaan en waterstofsulfide die van de oceaanbodem sijpelen – om energie voor de schelpdieren te maken. Velden van kokerwormen overleven naast soortgelijke bacteriën.
Mosselen gedijen goed langs de rand van de poel, maar de pekel zelf is giftig voor de meeste zeedieren. De vloeistof bevat bijna geen zuurstof en veel giftige chemicaliën, zoals waterstofsulfide en methaan, die vissen en andere zeedieren die ermee in aanraking komen vrijwel onmiddellijk doden. De pekel, die vier keer zouter is dan gewoon oceaanwater, bewaart de onfortuinlijke beestjes.
“Het kan tientallen jaren duren voordat de krabben daar ondersteboven hebben gelegen,” zei Cordes.
Om het zoutgehalte, de temperatuur en de diepte van het meer te meten, liet de Hercules een sensor naar beneden in het meer zakken. Vanaf het oppervlak van het meer tot een diepte van ongeveer 10 meter was de pekel een relatief warme 46 graden Fahrenheit. Op die diepte is het in de Golf van Mexico ongeveer 40 graden.
Toen de sensor dieper zakte, steeg de temperatuur verder, tot 66 graden. De sonde dook meer dan 6 meter diep in de pekelpoel, maar bereikte nooit de bodem.
“Omdat de bron van de pekel en koolwaterstoffen in feite een scheur in de aarde is, is het moeilijk om de bodem te vinden,” zei Cordes. “Het zou een paar kilometer onder de zeebodem kunnen liggen.”
Volg me op Twitter seangreene89 en “like” Los Angeles Times Science op Facebook.
Meer WETENSCHAPNIEUWS
Het is meer dan de ‘gemanipuleerde’ verkiezingen’: Kiezers over het hele politieke spectrum geloven in samenzweringstheorieën
Chimpansees hebben ook vrienden nodig – hun stressniveau laat dat zien
Het accepteren van meer Facebook vriendverzoeken hangt samen met een lagere mortaliteit, zegt een studie
UPDATES:
Nov. 4, 21.55 uur: Dit verhaal is bijgewerkt met citaten en informatie van bioloog Erik Cordes van de Temple University.
Dit verhaal is oorspronkelijk gepubliceerd op 2 nov. om 9.50 uur.