Vrije versvorm
Vrije verzen zijn verzen in regels van onregelmatige lengte, die (als ze al rijmen) zeer onregelmatig zijn.
Notitie: tegenwoordig verwerpen sommige dichters en critici de term ‘vrije vers’ en spreken ze liever van ‘open vorm’ poëzie of ‘mengvorm’ poëzie.
Karakteristieken van vrije vers
Vrije vers is geen proza dat in regels is gezet. Net als andere soorten poëzie is het taal die is georganiseerd vanwege de muzikale effecten van ritme en klank. Deze effecten worden echter onregelmatig gebruikt, niet volgens een volledig vast patroon.
De poëtische elementen die vaak in het vrije vers voorkomen zijn
-
herhaling (vaak met variatie)
-
patronen van beklemtoonde en onbeklemtoonde lettergrepen
-
alliteratie
-
incidenteel binnenrijm (rijm dat binnen een regel voorkomt)
-
incidenteel rijm aan het eind van regels (vaak onvolmaakte rijmwoorden zoals halfrijm en pararrijm)
-
incidenteel rijm aan het eind van regels (vaak onvolmaakte rijmwoorden zoals halfrijm en pararrijm)
.rijmen en pararrijmen)
Deze hulpmiddelen zijn gemakkelijker te illustreren dan te beschrijven. Hier volgt een compleet kort gedicht in vrije verzen van D. H. Lawrence:
Dingen die mensen met ontwaakte handen hebben gemaakt, en er zacht leven in hebben gelegd
worden door de jaren heen wakker door overgebrachte aanraking, en blijven gloeien
voor lange jaren.
En daarom zijn sommige oude dingen mooi
warm nog met het leven van vergeten mannen die ze gemaakt hebben.Things Men Have Made, door DH Lawrence (1929)
De regels zijn van verschillende lengte. Ze rijmen niet op elkaar. Evenmin zijn ze gerangschikt in een vast patroon van beklemtoonde (beklemtoonde) en onbeklemtoonde lettergrepen. Niettemin is dit een zeer georganiseerd geschreven stuk.
Het duidelijkste hulpmiddel hier is de herhaling, met variatie: ‘mannen hebben gemaakt’, ‘mannen die hebben gemaakt’. Deze zinnen komen aan het begin en het eind van het gedicht voor, met een enkele lettergreep voor de eerste herhaling en na de tweede. Ze houden elkaar in evenwicht en benadrukken een evenwicht tussen de eerste twee regels en de laatste twee, tussen de eerste zin of stelling van Lawrence’s verklaring en de tweede, die deze echoot en verder ontwikkelt. Het hele gedicht draait om de zeer korte regel in het midden, ‘for long years’.
Er zijn nog andere herhalingen: ‘leven’, in de eerste en vijfde regel, ‘ontwaakt’ en ‘wakker’ in de eerste en tweede regel.
Hoewel er geen vast aantal klemtonen in de regels is, is er een duidelijk patroon van klemtonen aan het begin van de regels. De eerste regel en de laatste beginnen beide met twee beklemtoonde lettergrepen: ‘Dingen mannen’, ‘warm stil’. De tweede en de vierde regel beginnen beide met twee onbeklemtoonde lettergrepen, gevolgd door één beklemtoonde lettergreep: zijn wakker’, ‘en voor dit’. Ook dit benadrukt een evenwicht tussen de eerste twee regels en de laatste twee.
Sommige zinnen worden benadrukt en met elkaar verbonden door alliteratie (woorden die met dezelfde klank beginnen): ‘mannen … gemaakt’, ‘overgedragen aanraking’, ‘ga door met gloeien’.
De derde genoemde zin, ‘ga door met gloeien’, is ook een voorbeeld van intern rijm, rijm dat binnen een regel voorkomt (in ‘ga’ en ‘gloei’). Maar misschien was dit gewoon een effect dat zich gelukkig voordeed, en niet iets waar Lawrence bewust naar streefde. ‘Waken’ en ‘wakker’, in regel één en twee, zijn ook verbonden door binnenrijm, en door het feit dat ze dezelfde taalkundige stam hebben (wake).
Sommige woorden zijn verbonden door assonantie: het gebruik van gelijke klinkers, vooral in beklemtoonde lettergrepen. Zo verbindt in de eerste regel de lange ‘a’-klank ‘made’ met ‘waken’; in de vierde regel verbindt de klinkerklank (een korte ‘u’) ‘some’ met ‘lovely’. Al deze lettergrepen zijn natuurlijk beklemtoond.
Het gedicht heeft een sterk centraal beeld: de metafoor van voorwerpen die iets van het leven van hun makers overnemen en behouden. Er is ook een secundaire, nauw verwante metafoor, van warmte: ‘gloeiend’, ‘warm’.
Advies voor het schrijven in vrije verzen
Merk op dat het gedicht van Lawrence wordt gebruikt als een handig voorbeeld, niet als een model. Er is geen vaste manier om vrije verzen te schrijven.
Om het goed te schrijven is een grote gevoeligheid voor klank en ritme in de taal nodig.
Het proces van het schrijven van vrije verzen is er vaak een van weten wanneer je de klankeffecten die zich aandienen moet behouden en uitbouwen, en wanneer je ze bewust moet weggooien.
Download deze pagina (PDF-bestand, 60 KB)