Vraag een willekeurige jager op groot wild die in de Rocky Mountains woont wat zijn favoriete diersoort is om op te jagen en je zult waarschijnlijk “eland” als antwoord horen. Voor veel Amerikaanse jagers zijn elanden echter niet beschikbaar in hun achtertuin. Een doe-het-zelf elandjacht is voor veel sporters een ambitieuze bucket-list trip.
Het jagen op deze grote hertachtigen op openbare terreinen wordt vaak beschouwd als het hoogtepunt van de jacht op groot wild in Noord-Amerika, en daarom krijgen we altijd mensen die ons vragen hoe je een doe-het-zelf elandjacht plant. Dat is een grote vraag, die we in een serie artikelen zullen proberen te beantwoorden.
De eerste vraag die elke aspirant elandjager moet beantwoorden is waarheen te gaan. Er zijn genoeg staten om uit te kiezen die een geweldige elandjacht bieden. Sommige staten beheren hun elandbestanden op agressieve wijze voor trofeeën van stieren, maar de jachtmogelijkheden voor niet-ingezetenen zijn sterk beperkt. Andere staten beheren hun elandpopulaties om voldoende mogelijkheden te bieden met veel jachtmogelijkheden op openbaar land en met elandtickets voor niet-ingezetenen. In het midden van dit spectrum bevinden zich staten waar geen wildkaarten worden verkocht, maar die wel haalbare wildkaarten en grote stieren bieden. Hier zijn de vier beste opties voor jagers die voor het eerst op een doe-het-zelf elandjacht willen.
Colorado
Colorado staat vaak bovenaan de lijst voor beginnende elandjagers. De staat heeft meer elanden dan welke andere ook, met meer dan 280.000 dieren. Colorado verkoopt boogschietkaarten voor beide geslachten en alleen voor koeien. Voor geweerjagers kunnen stierenkaarten over de toonbank worden gekocht voor het tweede en derde geweerseizoen van de staat.
Zowel kaarten voor het boogschietseizoen voor een van beide geslachten als voor het geweerseizoen voor stieren kunnen worden gebruikt om te jagen op veel van de wildbeheereenheden van de staat. Voor specifieke eenheden kunnen in het geweerseizoen gemakkelijk koe-tags worden getrokken of gekocht uit de overgebleven tag-pool. De toegang tot de openbare ruimte is ook uitstekend.
Idaho
Idaho verkoopt ook boogschiet- en geweertags over de toonbank. Met deze algemene vergunningen kunnen jagers in veel gebieden van de staat op elanden jagen, met uitzondering van enkele gecontroleerde trekkingsgebieden. Geruchten over wolven die het aantal elanden in de staat decimeren zijn grotendeels overdreven en de meeste elandkuddes in Idaho groeien. Meer dan tweederde van Idaho is toegankelijk openbaar land, dus elanden en elandjagers hebben hier veel ruimte om te zwerven.
Wyoming
Niet-ingezetenen die in Wyoming op elanden willen jagen, moeten een algemene elandvergunning aanvragen, die niet elk seizoen gegarandeerd is. Er is een limiet aan het aantal algemene elandvergunningen voor niet-ingezetenen dat elk jaar in Wyoming beschikbaar wordt gesteld. De algemene elandkaart is geldig tijdens het boogschieten (met de aanschaf van een boogschietzegel) en het geweerseizoen in meerdere eenheden in de staat.
De vraag is vaak groter dan het aanbod, dus voor het verkrijgen van deze tag kunnen aanvragers een voorkeurspunt nodig hebben. Punten kunnen worden gekocht het kalenderjaar voordat Wyoming’s aanvraagperiode in januari opent. Dit lijkt misschien een gedoe, maar Wyoming heeft consequent de hoogste succespercentages voor elandjagers in het Westen, vaak het dubbele van Colorado of Montana.
Ben u ervan bewust dat federaal aangewezen wildernisgebieden in Wyoming verboden zijn voor doe-het-zelf-jagers die geen inwoner zijn; niet-ingezetenen die worden begeleid door een vergunninghoudende outfitter kunnen wel op wildernisgebieden jagen. Ondanks deze beperking is er nog steeds een overvloed aan uitstekende jachtmogelijkheden op openbaar land. Niet-ingezetenen moeten hun elandtag elk jaar voor eind januari aanvragen.
Montana
Gelijk aan Wyoming moeten niet-ingezetenen in Montana een algemene elandtag aanvragen. Het aantal wildkaarten is beperkt, maar in sommige jaren kunnen onverkochte algemene elandkaarten na afloop van de trekkingsperiode over de toonbank worden gekocht.
Montana heeft alles in huis voor doe-het-zelf elandjagers. Het gaat goed met de elanden, met kuddes die in grote delen van de staat boven de doelstelling uitstijgen. De algemene eland tag is geldig in een groot deel van de staat tijdens een boogschietseizoen van zes weken en een geweerseizoen van vijf weken. De staat staat ook bekend om zijn grote stieren in de openbare gebieden. Montana’s aanvraagperiode eindigt op 15 maart.
Elanden vinden
Je kunt niet fout gaan door een van deze staten te kiezen voor je eerste elandjacht. Als je eenmaal een staat hebt gekozen, begint het echte onderzoek.
Je onderzoek moet beginnen op de website van vis en wild van de staat. Zoek naar succespercentages van jagers en oogststatistieken voor specifieke eenheden. U moet ook onderzoek doen naar populatietrends voor individuele elandkuddes. U kunt zelfs de zomer- en winterverblijven en migratieroutes van elanden vinden. Al deze informatie helpt je om een aantal gebieden te selecteren als mogelijke jachtbestemming.
Als je eenmaal een paar plekken hebt gevonden die je interessant lijken, is de volgende stap het onderzoeken van de toegankelijkheid. De meeste doe-het-zelf elandjagers richten zich op openbare terreinen. De mogelijkheden om op privé-land elanden te jagen zijn beperkt in het Westen en vereisen vaak het inhuren van een outfitter of het betalen van een aanzienlijke vergoeding voor het betreden van het land.
Overal in het Westen zijn elanden te vinden op uitgestrekte stukken grond van de Forest Service en het Bureau of Land Management, evenals op door de staat beheerde wildgebieden. Extra mogelijkheden voor elandjacht zijn te vinden waar particuliere landeigenaren publieke toegang verlenen via samenwerkingsverbanden met staatsagentschappen voor wildbeheer.
Als je eenmaal een aantal toegangspunten hebt gevonden en hebt vastgesteld dat er in die gebieden op elanden kan worden gejaagd, ga je gedetailleerder op onderzoek uit. Scouting begint met het begrijpen van het terrein waarop je gaat jagen en het lokaliseren van specifieke afwateringen, ravijnen en bergkammen waar je de meeste kans hebt om elanden te vinden. Papieren kaarten zijn geweldig om mee te beginnen, maar digitale hulpmiddelen zoals de OnX app zijn van onschatbare waarde voor elandjagers. U kunt zoeken naar wegloze gebieden die elanden gebruiken tijdens het jachtseizoen en een goed beeld krijgen van het terrein en de dekking waar u zult jagen.
Enkele van de beste lokale informatie die u kunt krijgen, is afkomstig van staatsbiologen van wilde dieren. Een telefoontje naar het staatsbureau voor vis en wild brengt u in contact met de bioloog die verantwoordelijk is voor het beheer van de elandkudde waarop u gaat jagen. Het is uw taak om hen de juiste vragen te stellen. Zij zullen je geen exacte jachtplek aanwijzen, maar je wel algemene, waardevolle informatie geven, zoals in welke stroomgebieden in bepaalde perioden van het jaar elanden voorkomen.
Game wardens kunnen een andere nuttige bron van informatie zijn, maar houd in gedachten dat ze het erg druk hebben en dat hun taak er in de eerste plaats in bestaat de jacht- en visregels te handhaven, niet om jachtplekken prijs te geven. Indien mogelijk kunt u netwerken om te praten met mensen die in het door u gekozen gebied hebben gejaagd. Op jachtfora kun je nuttige informatie vinden, maar je moet je wel door een hoop onzin en rookgordijnen heen worstelen om die informatie te krijgen.
Dit alles moet je ruim voor de jacht doen, en het is slechts de eerste stap in het planproces voor de elandjacht.
Feature image via John Hafner.