Heb je ooit iets zo graag gewild dat je een ster hebt gewenst? Zo ja, dan weet u dat het frustrerend kan zijn als dat idee midden op de dag bij u opkomt. Het lijkt een eeuwigheid te duren voordat het donker genoeg is om die eerste heldere ster aan de nachtelijke hemel te zien verschijnen.
Natuurlijk wacht je waarschijnlijk op de nacht vanwege dat oude kinderrijmpje dat ongeveer zo gaat als “ster licht, ster helder, eerste ster die ik vanavond zie.” Maar als je van astronomie houdt, weet je dat je niet op de nacht hoeft te wachten. Het is zelfs makkelijker om overdag een ster te wensen!
Waarom? Omdat er overdag een grote ster is die de hele dag schitterend aan de hemel schijnt. We noemen het de zon!
Ook al denken we meestal dat de twinkelende lichtjes aan de nachthemel sterren zijn – en dat zijn ze meestal ook! – de ster die het dichtst bij ons staat is onze eigen zon. Misschien omdat we haar zo vaak zien en de aarde eromheen draait, beschouwen we de zon vaak als vanzelfsprekend. Zonder de zon zou er echter geen leven op aarde mogelijk zijn.
Wanneer het over ruimteonderzoek gaat, is het je dan opgevallen dat je nooit hoort over plannen om naar de zon te reizen?
Zelfs al zou je een ruimteschip hebben dat de verbijsterende hitte van de zon zou kunnen weerstaan, dan nog zou je het niet op de zon kunnen laten landen om de zon te verkennen. In tegenstelling tot de aarde, die veel vast gesteente en aarde heeft om op te landen, bestaat de zon niet uit dezelfde materialen.
In plaats van vaste stoffen (zoals gesteente en aarde) en vloeistoffen (zoals water), bestaat de zon voornamelijk uit gassen en plasma. In feite bestaat de zon bijna geheel uit twee extreem hete gassen: waterstof en helium. Sterren bevatten meestal ook sporen van zwaardere elementen, zoals zuurstof, stikstof, koolstof en ijzer.
Als je naar de hete, stralende zon kijkt, is wat je ziet het resultaat van het belangrijkste proces dat zich in de kern van de zon afspeelt: de omzetting van waterstof in helium in een voortdurende, constante kernreactie die lijkt op een waterstofbom. Hoewel de zon in een staat van voortdurende kernexplosie verkeert, bestaat zij uit zoveel materie dat het miljarden jaren zal duren voordat al haar waterstof “brandstof” is uitgeput.
Die voortdurende kernexplosies maken enorme hoeveelheden energie vrij in het heelal. Wij noemen die energie elektromagnetische straling, en die omvat zowel de warmte die wij voelen als het zichtbare licht dat wij zien.
Zoveel energie wordt geproduceerd dat de betrokken waterstof en helium bestaan als een massieve, gloeiende bal plasma die voornamelijk bestaat uit positief geladen ionen met de meeste van hun elektronen die vrij bewegen. Ondanks de explosieve aard van de zon, lijkt zij solide omdat zij bijeen wordt gehouden door haar eigen enorme zwaartekracht.
Niet alle sterren in het heelal zijn even groot of even warm. Hoewel onze zon er massief uitziet, is zij slechts een middelgrote ster in vergelijking met andere sterren die wetenschappers hebben ontdekt en gemeten.