CLEVELAND, Ohio — Zwarte eekhoorns zijn al heel lang een icoon in de omgeving van Kent, en deskundigen op het gebied van wilde dieren zeggen dat er aanwijzingen zijn dat ze ook elders in Noordoost-Ohio steeds meer voorkomen.
Maar het gebrek aan beschikbare gegevens over het onderwerp maakt het moeilijk om te bepalen waarom, zeiden de deskundigen.
Kent State University erkent de ongrijpbare critter als zijn onofficiële mascotte en houdt een jaarlijks zwarte eekhoorn festival met food trucks, muziek en studentenorganisaties. De universiteit vierde in 2011 dat er al 50 jaar zwarte eekhoorns op de campus zijn en organiseert ook een jaarlijkse 5k-race die naar het beestje is vernoemd.
De laatste jaren verschijnen er steeds vaker zwarte eekhoorns in Greater Cleveland.
De informatie over de donkerharige knaagdieren is beperkt omdat, in tegenstelling tot wat vaak wordt gedacht, zwarte eekhoorns geen unieke soort zijn. Ze zijn gewoon een gemuteerde variant van de grijze of vos eekhoorns, die beide veel voorkomen in Ohio, zei Cleveland Metroparks naturalist Jeff Riebe.
De zwarte vacht van de eekhoorns is het resultaat van een zeldzame genetische hik die kan voorkomen bij elke grijze of vos eekhoorn, zei hij.
Riebe werkt al meer dan 20 jaar in het North Chagrin Reservaat. Hij heeft zwarte eekhoorns gezien in zowel de North als South Chagrin Reservations, maar hij heeft onlangs een toename van hun aanwezigheid opgemerkt.
Zwarte eekhoorns werden gespot door wildlife fotografen in zes andere Cleveland Metroparks reservaten in 2016, waaronder de Brecksville Reservation, Hinkley Reservation en Big Creek Reservation, Metroparks woordvoerder Jeff Tolman zei.
“Je zou echt een studie moeten doen om precies te weten waarom populaties zouden verschuiven,” zei Riebe.
Het is onwaarschijnlijk dat de eekhoorns helemaal van Kent naar het gebied rond Cleveland zijn gemigreerd, omdat eekhoorns meestal niet zo ver reizen, zei Greg Smith, een assistent-professor in de biologische wetenschappen aan de Kent State University in Stark.
Het is aannemelijker dat kleine groepen van de zwarte eekhoorn op natuurlijke wijze zijn ontstaan in Cleveland als gevolg van een genetische mutatie in de grijze of vos eekhoorn, en dat hun aantallen langzaam toenemen, zei hij.
“Mijn gok is dat er altijd zwarte eekhoorns in en rond het gebied zijn geweest in lage aantallen, maar er kunnen er meer zijn bijgekomen van omliggende populaties,” zei Smith.
Het minimale onderzoek dat beschikbaar is over de zwarte vorm van de grijze en vos eekhoorn speculeert dat subtiele veranderingen in de habitat zouden kunnen bijdragen aan een toename van hun populatie. Dit onderzoek, uitgevoerd door de American Society of Mammalogists, suggereert ook dat zijn donkere kleur hem beter bestand zou kunnen maken tegen kou, waardoor de populatie verder naar het noorden zou kunnen toenemen, zei Smith.
De zwarte tint van de vacht van de eekhoorn zou hem in staat kunnen stellen op te gaan in schaduwrijke gebieden en bescherming te bieden tegen roofdieren zoals coyotes, vossen en roodstaarthaviken. Veel bossen in Noordoost Ohio worden ouder, waardoor het bladerdak groter wordt en grotere delen van het bos in de schaduw komen te staan, zei hij.
Zwarte eekhoorns kwamen eerder voor in de buurt van Chardon in Geauga County, maar ze werden naar verluidt gedood door roofdieren, volgens een nieuwsbrief uit 2013 van de Kent State University. Een terreinbeheerder van Kent State en zijn collega voerden in de jaren zestig “operatie zwarte eekhoorn” uit om de populatie in de regio nieuw leven in te blazen.
Hun project omvatte coördinatie met zowel de Amerikaanse als de Canadese regering om 10 zwarte eekhoorns van Ontario, Canada naar Kent te vervoeren, zodat de donkergekleurde knaagdieren zich konden vermengen met de inheemse eekhoornpopulatie en zich na verloop van tijd konden vermenigvuldigen.
De nu zeldzame eekhoorns kwamen in de jaren 1800 veel voor in de staten New York, Ohio, Vermont, New Hampshire, Pennsylvania, Indiana, Illinois, Michigan en Wisconsin, volgens onderzoek van Arlie William Schorger, een nu overleden professor in de ecologie van wilde dieren aan de Universiteit van Wisconsin.
Schorger schreef in de jaren veertig een uitgebreide geschiedenis van de zwarte vorm van de grijze eekhoorn. Hij merkte op dat zwarte eekhoorns in Canada, Vermont en New Hampshire ooit veel talrijker waren dan grijze eekhoorns, maar dat de zwarte eekhoorns om onbekende redenen leken te verdwijnen toen de menselijke beschaving zich uitbreidde.
“We zouden de voorspelling kunnen doen dat nu de bossen in Ohio, bijvoorbeeld, zich herstellen … we zouden kunnen verwachten dat we een toename van de zwarte vorm van de eekhoorn zouden kunnen zien,” zei Smith.