Evolutie legt uit: gerimpelde vingertoppen geven ons een betere grip op natte dingen. Net als ingebouwde tractiehandschoenen.
Hier is een feitje voor een etentje. Als je een afgehakte hand in een emmer water zou laten weken, zou hij geen pruimvingers krijgen. Dat klopt, want het rimpelen van de vingers is een reactie van het zenuwstelsel, en niet zomaar een osmotisch resultaat van onze huid die water absorbeert als een natte aardappel.
Dat weten we al heel lang, maar tot deze week wisten we niet precies waarom die autonome reactie bestond.
steve.garner32/flickr; superfantastic/Flickr Het tijdschriftartikel “Are wet-induced wrinkled fingers primate rain treads?” uit 2011 suggereerde dat pruimvingers werken als autobanden. De rimpels leiden het water van onze vingers af, zodat we betere tractie krijgen op dingen die we willen vasthouden. Maar dat was slechts hun theorie; ze hadden niet getest of het ook echt werkte.
Deze week bleek uit onderzoek in het tijdschrift Biology Letters dat mensen met watergerimpelde vingers inderdaad sneller natte knikkers konden oprapen.
Dus, zoals de evolutie het wil, hadden onze voorouders die niet zo goed knikkers konden oprapen, minder kans om als geschikte partner te worden gekozen en hun genen door te geven. Of, eigenlijk, degenen die niet zo goed waren in handvissen en mosselen graven en dat soort dingen nadat hun handen helemaal nat en glibberig waren; zij zouden niet gedijen en zich niet voortplanten. De mensen met de pruimenvingers, daarentegen, floreerden en deden zich tegoed en waren de begeerlijksten bij uitstek.
Onze tenen rimpelen ook in water; vergeet dat niet. (Bent u uw tenen vergeten?) De onderzoekers leiden hieruit af dat het rimpelen van de tenen ons ook helpt tractie te krijgen als we op een natte ondergrond lopen. Wat interessant is, want daar zijn we nog steeds niet zo goed in.