Mr. de Melk met onze “high needs” kleine jongen…
Kinderen die worden getroost, geknuffeld, geliefd en gerespecteerd hebben de neiging om te veranderen in geweldige kleine mensjes als ze opgroeien. Klik hier voor een artikel en een enorme lijst van referenties die gehechtheid ouderschap en het positieve effect dat het heeft op kinderen als ze ouder worden ondersteunen. Als mijn zoon huilde, gaf ik hem borstvoeding. Als hij niet tot rust wilde komen en wakker bleef worden en bleef huilen in zijn eigen wiegje, dan bracht ik hem naar ons bed. Als hij in een draagdoek vastgehouden en geknuffeld wilde worden, dan deed ik dat. Hij huilde maar heel zelden. Was het de hele tijd gelukkig en geweldig voor mij? Nee! Soms werd ik het zat om hem te dragen, hem non-stop borstvoeding te geven, samen te slapen en andere “hechtings” activiteiten. Als dat gebeurde, gaf ik hem aan mijn man, moeder of vriendin en nam ik even een adempauze… ik deed een dutje, ging een stukje wandelen, ging alleen naar het toilet, deed alleen boodschappen (een heel opwindende bezigheid als moeder) of (gasp!) dronk een glas wijn. Ja, dat heb ik gedaan. En het was goed.
Het belangrijkste is… hij is zo ongebonden aan me dat het niet eens grappig is. Het kan hem niet schelen waar ik meestal ben. Hij gaat graag hier of daar zonder mij. Hij ging met plezier naar school toen hij vijf was (toen hij er klaar voor was), hij ging twee nachten op kamp met zijn Montessorischool toen hij zes was en hij vond het geweldig. Ik huilde, hij had een geweldige tijd.
1. Hoe zal hij zijn als hij ouder is? Mijn oudste (voormalig “high needs baby”) is slim (ja, elke moeder denkt dat hun kind slim en briljant is. Nou, ik denk dat ik net als de rest ben…), hij heeft een geweldig gevoel voor humor, is een geweldige oudere broer en hij is (zoals eerder gezegd) 100% onafhankelijk en zelfverzekerd! En heeft al meer dan acht jaar geen borstvoeding meer gehad… 😆
2. Zal hij altijd aan me gehecht blijven? Het antwoord hierop is…NEE. Lees hierboven.
3. Hoe zit het met toekomstige onafhankelijkheid en ontwikkeling? “Sommige auteurs beweren dat baby’s die gevoed worden wanneer ze willen, nooit uitgestelde bevrediging zullen leren. Schema’s worden aangeprezen als essentieel voor het overleven van ouders en worden soms gepromoot in de veronderstelling dat het ‘leren’ van baby’s om zelf te kalmeren en onafhankelijk te zijn noodzakelijk is voor een gezonde ontwikkeling. Maar het tegendeel is waar: studies tonen aan dat baby’s van wie de ouders reageren op hun signalen voor voeding en troost minder huilen en zelfverzekerder en zekerder zijn als ze opgroeien” (West & Marasco, 2009 p. 81).
4. Moet hij niet leren om zichzelf te redden, zodat hij onafhankelijk kan zijn en leert om niet altijd op mij te vertrouwen? Geloof me, als hij vijftien is, zal hij niet meer op mij rekenen voor mijn mening over wiet roken of uitgaan. Er komt een tijd dat ze niet meer voor elk dingetje op je rekenen… totdat ze zelf kinderen krijgen, dan hebben ze misschien nog wel een vraag of twee. Maar hoe zit het met mij?!?! Als ik “anti” gehechtheid ouderschap artikelen lees is er altijd de rode draad van, “Ik gaf alles van mezelf aan mijn kind! Ik werd gek! Ik had slaaptekort! Ik gaf alles aan mijn kind!” Nergens in gehechtheid ouderschap is er de suggestie of de eis dat je jezelf tot de rand van krankzinnigheid brengt alleen maar om je kleine cherubijn nooit een kik te laten geven. Borstvoeding op verzoek, borstvoeding om te slapen, je baby ronddragen tijdens een dutje, uitstellen wanneer je weer aan het werk gaat indien mogelijk, enz. enz. Dit is allemaal een deel van uw relatie waar TWEE mensen bij betrokken zijn, u en uw kind. Je kunt niet altijd alles van jezelf geven. Het gaat er niet om je eigen welzijn op te offeren om 24/7 een tiet in de mond van je kind te stoppen! Je moet voor jezelf zorgen als je slaaptekort hebt en krankzinnig bent! Lees dit eens voor ideeën over hoe je meer slaap kunt krijgen… Geloof me, er waren tijden dat ik het gevoel had dat mijn zoon een kleine parasiet was die het leven uit me zoog. Toen ik me zo begon te voelen, heb ik wat dingen veranderd. Ik nam de tijd voor rust en stilte voor mezelf. Ik vroeg om hulp. Ik nam een pauze om niet te hoeven poepen. Zelfs een kwartiertje je ogen dichtdoen, een boek lezen of even helemaal alleen zijn kan je weer opladen.
6. Kan ik nog wel een leven hebben? Om de een of andere reden is het gemeengoed geworden om te denken dat we geen leven kunnen hebben tenzij we los zijn van onze baby of peuter. Heb ik alles gedaan met mijn baby met hoge behoeften? Nee! Maar de meeste dingen nam ik met hem mee. Toen we zomerseizoenkaarten kochten voor mijn plaatselijke theater, gaf ik hem borstvoeding vlak voor ik vertrok, legde hem in bed en gaf hem borstvoeding toen ik thuiskwam, ongeveer twee of drie uur later. Als hij wakker werd, belde mijn man me en dan reed ik naar huis om hem te voeden. Hij werd gespeend toen hij twee was, dus het was maar een korte periode dat ik echt weg moest om hem borstvoeding te geven of hem bij me te hebben. Twee jaar is niets! Nu, tien jaar oud, mag ik blij zijn als ik hem een uur per dag zie! Hij is op school, komt thuis eet een hapje en is dan met zijn vriendjes op straat aan het spelen tot vlak voor het avondeten. Zonder mij en zonder mijn tiet!
7. Hoe lang moet ik hem borstvoeding geven om te slapen? Hoe kan ik hem ’s nachts spenen? Dit zijn verreweg de meest voorkomende vragen die ik krijg in verband met borstvoeding op verzoek en gehechtheid ouderschap. Om kort te gaan, het afbouwen van de borstvoeding of het ’s nachts afbouwen is het gemakkelijkst als je kind minstens 18 maanden oud is. Op deze leeftijd kunnen ze volledig begrijpen wat je zegt en is het makkelijker om met ze te onderhandelen. Je kunt voorzichtig strategieën toepassen om je kind aan te moedigen ’s avonds en ’s nachts geen borstvoeding meer te geven MAAR het is twee stappen vooruit, één stap terug en als je het voorzichtig wilt doen zonder tranen van je kind (of van jou!) dan moet je geduld hebben en begrijpen dat het niet van de ene op de andere dag gaat. Het gebeurt wel! Maar niet van de ene op de andere dag… Ik zal binnenkort een gedetailleerde beschrijving schrijven over hoe je dit moet aanpakken, maar lees voor nu dit artikel over tips om voorzichtig te beginnen met nachtelijk spenen.
6. Hoe krijg ik hem uit mijn bed?! Zal hij ooit uit mijn bed komen?! Net als bij nachtelijk spenen kost dit tijd en geduld. Ja, het gebeurt! Mijn twee oudste jongens hebben al JAREN niet meer bij ons geslapen. Mijn oudste zoon deelde het bed met ons tot hij ongeveer twee was.
Toen hij twee was, begon mijn man hem in slaap te wiegen, legde hem in zijn eigen bedje (omdat hij wakker werd van de overgang van zijn armen naar zijn bedje, dus gingen we met hem in een peuterbedje liggen – dat werkte fantastisch!) en hij sliep een paar uur gelukkig. Als hij wakker werd, spurtte hij naar onze kamer en sprong in ons bed.
Een paar maanden later legde ik hem in zijn bed en bleef bij hem zitten tot hij in slaap viel.
Een paar maanden daarna werden we slimmer en legden we hem in de kamer die direct aan de woonkamer grenst. Nu konden we hem gewoon in zijn eigen bedje leggen, in zijn eigen kamer, zonder bij hem te hoeven zitten!
Een paar maanden later, toen ik zwanger was van nummer twee, legden we een matras op de grond, zodat hij, als hij wakker werd, op zijn eigen matrasje in onze kamer kon gaan liggen.
Hij werd wakker en sliep op zijn matrasje naast ons bed tot hij vijf werd. Op een nacht begon hij door te slapen in zijn eigen bed, in zijn eigen kamer! Zomaar!
Mijn zoon heeft me geleerd hoe ik een moeder moet zijn. Hij leerde me hoe ik mezelf kon vertrouwen en hoe ik mijn baby’s kon vertrouwen. Niet alleen dat, maar nu hij heeft gezien hoe ik zijn jongste broertje opvoed (die ik kreeg toen hij acht was), begrijpt hij hoe ik hetzelfde moet doen. Laatst, toen mijn jongste overstuur was, zei hij: “Mam, geef hem borstvoeding! Hij wil borstvoeding!” Als hij uiteindelijk een baby krijgt, denk ik dat hij zijn partner zal aanmoedigen om borstvoeding te geven en aan de behoeften van hun baby te voldoen door middel van borstvoeding en hechtingsouderschap. En dit is misschien wel het allerbelangrijkste…
Als je toevallig een baby hebt die veel borstvoeding, knuffels en co-sleeping nodig heeft, zoals de mijne, geniet dan van elke seconde! Dit is een korte periode. Ze beginnen in hun eigen bed te slapen, ze nemen de borst af, ze vinden vriendjes in de straat om mee te spelen, ze blijven slapen op schoolkampen, ze beginnen wax in hun haar te doen en te stinken als B.O. en je vraagt je af… wat is er met mijn kleine parasiet gebeurd?!