George Westinghouse
Geboren op 6 oktober 1846
Central Bridge, New York
Gestorven op 12 maart 1914
New York, New York
Nikola Tesla
Geboren op 10 juli, 1856
Smiljan, Kroatië
overleden op 7 januari 1943
New York, New York
Amerikaanse uitvinders
“George Westinghouse was een man met een enorm potentieel aan energie waarvan slechts een deel kinetische (bewegende) vorm had aangenomen…. When others would give up in despair, he triumphed.”
-Nikola Tesla over George Westinghouse.
George Westinghouse en Nikola Tesla waren zeer intelligente uitvinders die samen verantwoordelijk waren voor een belangrijk keerpunt in de Industriële Revolutie, een periode van snelle economische veranderingen die in Groot-Brittannië in het midden van de achttiende eeuw begon. Tesla ontwikkelde een generator, een machine die mechanische energie omzet in elektrische energie, die het mogelijk maakte motoren aan te drijven met wisselstroom (AC). Westinghouse, die al een fortuin had verdiend met de uitvinding van de luchtrem, kocht het patent dat Tesla op zijn wisselstroommotor had verkregen en nam hem vervolgens in dienst in zijn fabriek in Pennsylvania.
Westinghouse viel op als zowel een groot uitvinder als een gewiekst zakenman. In een tijd waarin de spoorwegen zich snel uitbreidden en een manier om lange goederentreinen tot stilstand te brengen van cruciaal belang was, was er een grote vraag naar zijn luchtremmen. Later leverde hij een nog grotere bijdrage door het mogelijk maken van het wijdverbreide gebruik van elektriciteit voor verlichting, motoren en huishoudelijke apparaten.
Tesla was ongetwijfeld een van de grootste vindingrijke genieën van de Industriële Revolutie. Naast zijn pleidooi voor wisselstroom en de ontwikkeling van de generator, vond hij een vroege snelheidsmeter en radiografisch bestuurbare apparaten uit. En men kan stellen dat hij de radio heeft uitgevonden. Voor zijn dood in 1943 had Tesla meer dan honderd octrooien verworven. Zijn beroemde Tesla-spoel en andere uitvindingen zijn sindsdien niet meer weg te denken uit de moderne technologie.
Het genie van Westinghouse
George Westinghouse was de zoon van een bescheiden succesvolle fabrikant van landbouwmachines. Als jongen werkte George veel liever in de winkel van zijn vader dan dat hij naar school ging. Toen hij tien jaar oud was, verhuisde zijn familie naar Schenectady, New York, waar George zijn eigen werkplaats vestigde op de zolder van het ouderlijk huis.
Het verhaal gaat dat zijn vader George vijftig cent per dag betaalde om pijpen in bepaalde lengtes te snijden. De jonge George stemde toe, en binnen een paar uur vond hij een machine uit om te snijden. Het was slechts de eerste van vele nuttige uitvindingen van George Westinghouse. Op vijftienjarige leeftijd ontwikkelde hij een soort roterende stoommachine (een die een cirkelvormige beweging maakte, in plaats van de gebruikelijke op-en-neergaande beweging van zuigers).
Tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog (1861-65) diende Westinghouse eerst in de Union (die van de noordelijke staten) cavalerie, daarna in de U.S. Navy als assistent-ingenieur. Later schreef hij zich in aan Union College, maar stopte daar na een jaar om aan zijn uitvindingen te werken. In 1865 patenteerde hij een apparaat om ontspoorde treinwagons weer op de rails te krijgen.
Westinghouse de uitvinder
Westinghouse was drieëntwintig jaar oud toen hij het apparaat ontwikkelde dat hem zijn eerste fortuin zou opleveren: luchtremmen voor de spoorwegen, waarop hij in 1869 patent kreeg. De spoorwegen breidden zich snel uit als een middel om zware ladingen erts, kolen en industrieproducten over lange afstanden te vervoeren, maar ze hadden één groot nadeel: om een trein tot stilstand te brengen, moesten de remmen op elke wagon met de hand worden bediend, plus op de locomotief. Dit nadeel beperkte de snelheid en de lengte van de treinen, en droeg ook bij tot veelvuldige ongevallen. Dankzij Westinghouse’s uitvinding kon de locomotiefmachinist krachtig remmen over de hele lengte van de trein, waardoor treinen veiliger en beter bestuurbaar werden en ook met hogere snelheden konden rijden.
Met zijn patent nam Westinghouse de volgende stap en richtte de Westinghouse Air Brake Company op. Zijn uitvinding leverde het bedrijf een fortuin op, maar het was typerend voor Westinghouse dat hij het daar niet bij liet; dit was slechts de eerste van vele bedrijven die hij oprichtte om uitvindingen, van hemzelf of van anderen, te vervaardigen en te verkopen.
Het leven van George Westinghouse in een oogopslag
1846:
Geboren in Central Bridge, New York.
1865:
Krijgt zijn eerste patent voor een roterende stoommachine.
1869:
Patent de luchtrem; vormt Westinghouse Air Brake Company.
1881:
Vormt Westinghouse Machine Company.
1882:
Organiseert Union Switch and Signal Company.
1886:
Vormt Westinghouse Electric Company, later Westinghouse Electric and Manufacturing Company genoemd.
1890:
begint met de fabricage van elektrische motoren voor de spoorwegen.
1893:
Westinghouse Electric company steekt de Columbian Exposition (Jaarbeurs) in Chicago aan.
1895:
Gebruikt Niagara Falls om elektriciteit op te wekken.
1898-1903:
Organiseert dochterondernemingen in Rusland, Groot-Brittannië, Frankrijk, Duitsland en Canada.
1905:
Ombouwt metro’s en verhoogde treinen in New York City op elektriciteit.
1907:
Financiële paniek (beurscrash en run op banken) zorgt ervoor dat Westinghouse de controle over zijn bedrijven verliest.
1914:
Overdwijnt in New York.
1918:
Krijgt zijn laatste patent, vier jaar na zijn dood.
Westinghouse was in staat geweest om het “grote geheel” te zien van hoe dingen werken. Hij besefte dat zijn luchtrem niet zomaar een rem was, maar een systeem om treinen te besturen. Dit leidde tot zijn volgende uitvinding: een spoorwegsignaleringssysteem dat elektriciteit gebruikte om locomotiefbestuurders te vertellen wanneer ze moesten stoppen en wanneer ze moesten vertrekken. Toen de spoorwegen zich net aan het ontwikkelen waren, hadden veel stukken spoor slechts één paar rails, zodat treinen op aangewezen plaatsen moesten stoppen om tegemoetkomende treinen doorgang te verlenen. Net als de luchtrem was het signaleringssysteem van Westinghouse een vrijwel onmiddellijk succes. Het liet hem ook kennismaken met de mogelijkheden van elektriciteit.
Westinghouse de zakenman
Westinghouse was niet alleen een groot uitvinder. De geschiedenis van de industriële revolutie staat vol met verhalen van uitvinders die nooit geld hebben kunnen verdienen aan hun ideeën, waaruit blijkt dat slimheid in ontwerp of techniek slechts de helft van de formule voor succes is. De andere helft is het opzetten en leiden van succesvolle zakelijke ondernemingen, wat Westinghouse deed.
De sleutel tot succes voor Westinghouse was het oprichten van een nieuw bedrijf direct nadat hij een nieuwe uitvinding had gepatenteerd, om er zeker van te zijn dat hij van het idee zou profiteren. Hij paste dit principe niet alleen in de Verenigde Staten toe, maar ook overzee, en richtte bedrijven op in de belangrijkste Europese landen om zijn systeem van automatische luchtremmen voor de spoorwegen te fabriceren en te verkopen.
Westinghouse’s inventieve genie weerhield hem er niet van om het belang van de bijdragen van andere uitvinders te erkennen. In 1888 verwierf Westinghouse de rechten van een andere uitvinder, Nikola Tesla, om wisselstroom (AC) te ontwikkelen en te gebruiken in plaats van de gelijkstroom (DC), die de voorkeur genoot van de reeds beroemde Thomas Edison (1847-1931). Westinghouse nodigde Tesla uit om voor hem te komen werken en voorzag hem van geavanceerde onderzoeksfaciliteiten.
Nikola Tesla en het tijdperk van de elektriciteit
Nikola Tesla zou gemakkelijk de rol van een klassieke gekke wetenschapper kunnen vervullen. Hij bedacht dingen die andere mensen niet konden bedenken, zoals de mogelijkheid om stemmen door de lucht te zenden (wat uiteindelijk leidde tot de uitvinding van de radio). Tesla was er zeker van dat hij communicaties had ontvangen van intelligente wezens van andere planeten, en hij pochte dat hij de Aarde in tweeën kon splijten als een appel. Hij was bang voor vrouwen met pareloorbellen, en zijn idee van hoe zich te gedragen tijdens een diner bestond uit het berekenen van het kubieke volume van het voedsel op zijn bord.
Het zou echter een vergissing zijn om een discussie over zijn vreemde gedrag de zeer nuttige en praktische uitvindingen van Tesla te laten overschaduwen. Het was een geluk voor de wereld, en misschien ook voor Nikola Tesla, dat George Westinghouse het unieke brein van Tesla praktisch heeft kunnen beïnvloeden.
Tesla werd in 1856 geboren in het stadje Smiljan, dat tegenwoordig in Kroatië ligt, maar destijds deel uitmaakte van het keizerrijk Oostenrijk-Hongarije. Zijn vader was minister en zijn moeder had de reputatie inventief te zijn. Tesla bezocht scholen in zijn geboortestad en in de nabijgelegen stad Gospic, en hij studeerde later aan universiteiten in Europa. In 1881 vond hij een baan bij het Centraal Telegraafbureau in Boedapest, Hongarije, en vond daar een telefoonversterker uit (die een zwakke elektrische stroom versterkt). Het jaar daarop verhuisde hij naar Parijs, Frankrijk, om als ingenieur te werken voor de Continental Edison Company, eigendom van Thomas Edison.
Werken voor Edison
In 1884 vertrok Tesla vanuit Europa naar de Verenigde Staten, uitgerust met vier cent en een baanaanbod van Thomas Edison, die alom werd erkend als een Amerikaanse topuitvinder die verantwoordelijk was voor de verspreiding van elektriciteit over het hele land. Maar de achtentwintigjarige immigrant uit Kroatië had een meningsverschil met Edison over de verdeling van elektrische stromen: het onderwerp was gelijkstroom (DC) versus wisselstroom (AC). Tesla legde Edison zijn plannen uit voor een motor op basis van wisselstroom, die hij minder problematisch vond dan gelijkstroom en in staat tot een hogere spanning. Edison bleef volhouden dat Tesla’s ontwerpen voor deze nieuwe motor onpraktisch en gevaarlijk waren.
Ondanks de meningsverschillen werkte de nieuwe immigrant een jaar voor Edison, waar hij gelijkstroommotoren ontwierp voor de Edison Machine Works in New York City. De twee uitvinders hadden ook een radicaal verschillende benadering van hun werk: Edison stond bekend om het uitvinden door te knutselen en te testen, en Tesla’s benadering was om oplossingen in zijn hoofd te bedenken, en ze dan te bouwen.
Tesla werd uiteindelijk ontslagen uit Edison’s laboratoria. De verschillen in stijl waren te groot, en Tesla’s vasthoudendheid aan wisselstroom vormde een bedreiging voor Edisons diepgewortelde geloof in gelijkstroom.
Samengaan met Westinghouse
Al bijna onmiddellijk kocht George Westinghouse Tesla’s patentrechten op motoren en transformatoren die gebruik maakten van wisselstroom. Westinghouse bood Tesla een baan aan in de laboratoria van Westinghouse, evenals toekomstige royalty’s (een percentage van de in de toekomst behaalde inkomsten of winst) voor het gebruik van zijn ideeën.
Westinghouse en zijn nieuwe werknemer begonnen een enorme strijd met Edison over de vraag of gelijkstroom of wisselstroom de overhand zou krijgen. Uiteindelijk won wisselstroom, voornamelijk om twee redenen: met wisselstroom was het mogelijk om elektrische energie vele kilometers over draden te transporteren, terwijl met gelijkstroom slechts ongeveer twee kilometer kon worden afgelegd. Ten tweede kon wisselstroom, in tegenstelling tot gelijkstroom, in grote concentratie worden verzonden en dan aan het andere eind weer worden uitgeschakeld.
Westinghouse en Edison voerden een verbitterde strijd over de kwestie wisselstroom versus gelijkstroom. Edison probeerde overheidsinstanties ervan te overtuigen dat wisselstroom gevaarlijk was en verboden moest worden. (Op een gegeven moment gebruikten tegenstanders van wisselstroom een wisselstroomgenerator van Westinghouse om een veroordeelde gevangene in de staat New York te elektrocuteren om het gevaar ervan aan te tonen). Maar het grotere praktische nut van wisselstroom, vooral de mogelijkheid om het over lange afstanden te distribueren vanuit een gecentraliseerde generator, werd belangrijker. Wisselstroom blijft tot in de 21e eeuw de wereldwijde standaard. Het symbolische einde van de strijd kwam in 1917, toen Tesla de hoogste onderscheiding van het American Institute of Electric Engineers in de wacht sleepte. Ironisch genoeg heet deze de Edison Medal.
Meer originele ideeën
Tesla’s ontwikkeling van wisselstroom was slechts het begin van een lange reeks uitvindingen. Zijn partnerschap met Westinghouse gaf hem de kans om iets te ontwerpen wat misschien wel Tesla’s grootste prestatie was: de eerste waterkrachtcentrale ter wereld. De centrale, die in 1895 werd voltooid en in Niagara Falls (New York) stond, leverde elektrische stroom aan de Niagara Falls en aan Buffalo (New York), zo’n 23 km verderop. In 1897 verbaasden Westinghouse en Tesla de bezoekers van de Wereldtentoonstelling in Chicago door met een wisselstroomgenerator de verlichting op het beursterrein te ontsteken.
De grondbeginselen van elektriciteit
Wat wij elektriciteit noemen, is de stroom van elektronen, deeltjes die kleiner zijn dan atomen. Stromende elektronen zijn zo klein dat ze zich tussen atomen kunnen wringen en zo door een stuk draad kunnen stromen. Deze elektronenstroom wordt de stroom genoemd, en hij loopt in een cirkel – van het punt waar hij begon en weer terug – in wat een elektrische stroomkring wordt genoemd.
Elektronen vinden het gemakkelijker om tussen de atomen van sommige materialen te stromen dan tussen die van andere. Bij koper bijvoorbeeld is het voor elektronen vrij gemakkelijk om zich tussen de atomen te wringen – dat is de reden dat koper het meest wordt gebruikt in elektrische draden.
De mate waarin het moeilijk is om zich door de atomen heen te wringen, wordt weerstand genoemd. Denk aan een poging om door een menigte mensen heen te dringen. Grote, zware volwassenen opeengepakt in een kleine ruimte zijn moeilijker te passeren dan een groep kinderen die op een speelplaats spelen. Wanneer het moeilijk is om door de massa atomen te komen, creëren de elektronen warmte (vergelijkbaar met de manier waarop wrijving warmte creëert wanneer twee voorwerpen tegen elkaar worden gewreven). Hoe meer weerstand er is tegen de stroom van elektronen, hoe meer warmte er wordt opgewekt. Draden met veel weerstand worden zelfs zo heet dat ze gloeien. In een gloeilamp, bijvoorbeeld, bevat het circuit een zeer dunne draad, de gloeidraad. Met een groot aantal elektronen die er tegelijkertijd doorheen proberen te schuiven, gloeit de gloeidraad fel, en dat is hoe gloeilampen licht geven. Wanneer de dunne gloeidraad uiteindelijk breekt (doordat hij een aantal keren is verhit en afgekoeld), wordt de stroomkring verbroken. De gloeilamp is “doorgebrand”. De stroom kan worden gebruikt om warmte te creëren door de weerstand tegen de stroom te verhogen – het principe dat wordt gebruikt in een elektrische broodrooster of oven.
Er is nog een andere eigenschap van elektrische stroom die ook zeer nuttig is. Als draad om een spijker wordt gewikkeld en er wordt elektriciteit door de draad gestuurd (bijvoorbeeld door een zaklampbatterij), wordt de spijker een magneet. Magneten kunnen worden gebruikt om dingen van metaal te duwen of te trekken. Dit is het basisprincipe van de elektromotor: een spoel van draad wordt gemagnetiseerd, en het magnetisme wordt gebruikt om de onderdelen van de motor in beweging te brengen en een draaiende beweging te maken. Dit kan met kleine motoren, maar ook met grote (zoals die in elektrische locomotieven worden gebruikt).
In tegenstelling tot stoommachines of benzinemotoren kunnen elektromotoren elektriciteit afnemen van draden, zoals die in gebouwen, maar ook van draden die boven de spoorbaan zijn gespannen. Een elektrische trein hoeft dus geen eigen brandstof mee te nemen – die kan via de draden naar de trein worden gestuurd.
Tesla begon te werken met toenemende elektrische stroom die vaker van richting veranderde, de zogenaamde hoogfrequentie. Dit resulteerde in het ontstaan van golven die energie door de lucht konden zenden, wat het basisprincipe is van radio en televisie. Hij vond een apparaat uit dat de Tesla-spoel werd genoemd en dat een eeuw later nog steeds wordt gebruikt in radio’s en andere apparaten. (Op grond van dit werk wordt beweerd dat het Tesla was, en niet de Italiaanse uitvinder Guglielmo Marconi , die de radio heeft uitgevonden. In 1943 verwierp het Amerikaanse Hooggerechtshof een belangrijk Marconi-octrooi voor radiotechnologie en erkende daarmee Tesla’s eerdere werk). Tesla werkte ook aan het principe van de röntgenstraling op hetzelfde moment als de Duitse wetenschapper Wilhelm Conrad Röntgen (1845-1923), die algemeen wordt erkend als de ontdekker van de röntgenstraling. Tesla gebruikte de mogelijkheid om energie door de lucht te zenden om de vroegste versie van een afstandsbediening te ontwikkelen.
In 1899 richtte Tesla een onderzoekslaboratorium op in de stad Colorado Springs, Colorado, ongeveer 60 mijl ten zuiden van Denver (deels, zo werd gedacht, om te voorkomen dat New York City zou worden verwoest door zijn experimenten met hoogspanning). Met behulp van fondsen geïnvesteerd door de New Yorkse bankier J.P. Morgan (1837-1913; zie het artikel), werkte Tesla aan de transmissie van vrije energie door de lucht op wereldwijde schaal. Toen Morgan meer hoorde over Tesla’s experimenten, zou hij hebben gevraagd: “Als iedereen de stroom kan aftappen, waar moeten we dan de meter plaatsen?” (Met andere woorden, hoe kunnen we de mensen hiervoor laten betalen?) Het was het einde van Morgans financiële steun.
Tijdens zijn verblijf in Colorado Springs, waar hij experimenteerde met draadloze zenders (radio dus), hield Tesla vol dat hij een boodschap had
ontvangen van een andere planeet of een ander sterrenstelsel. Hoewel draadloze transmissie van berichten op aarde kon worden aangetoond, waren interplanetaire communicaties moeilijk te geloven. Samen met een aantal van zijn persoonlijke gewoonten – zoals een sterke angst voor ziektekiemen – kreeg Tesla de reputatie van een extreme excentriekeling, zelfs toen zijn uitvindingen de wereld verlichtten.
Bracht grote verandering in de twintigste eeuw
George Westinghouse had ongeveer veertig van Tesla’s patenten in licentie gegeven, en hij bouwde een van de grootste industriële imperiums van de Verenigde Staten op. De royalty’s die Westinghouse betaalde, hielpen bij de financiering van Tesla’s voortdurende experimenten.
Tegen het begin van de twintigste eeuw had Westinghouse naar verluidt vijftigduizend mensen in dienst in vijftien bedrijven in de Verenigde Staten, Canada en Europa. De waarde van zijn bedrijven bedroeg ongeveer 120 miljoen dollar (ongeveer 6,4 miljard dollar in prijzen van 2000), een veelvoud van Tesla’s persoonlijke vermogen.
Westinghouse’s activiteiten beperkten zich geenszins tot de uitvindingen van Tesla. Westinghouse was actief op verschillende gebieden, van het bouwen van enorme generatoren voor het opwekken van elektriciteit tot het maken van elektrische huishoudelijke apparaten. Het was Westinghouse die de krachtige elektrische motoren bouwde die zowel stoom als petroleum verdrongen als krachtbron voor spoorweglocomotieven, waardoor de activiteiten om de treinen te laten rijden (motoren) en stoppen (luchtremmen) werden gecombineerd met het signaleringssysteem dat de locomotiefmachinist vertelde wanneer hij het een of het ander moest doen. En het was Westinghouse die het systeem ontwikkelde dat tegenwoordig wordt gebruikt om elektriciteit te distribueren door de ideeën van Tesla te combineren met een apparaat dat was gebaseerd op werk van Lucient Gaulard uit Frankrijk en John Gibbs uit Groot-Brittannië en dat werd geperfectioneerd door William Stanley (1858-1916), een Amerikaanse elektrotechnisch ingenieur in dienst van Westinghouse.
Paniek en neergang
In 1907 werd de beurs van New York getroffen door een financiële paniek. Beleggers verloren het vertrouwen in de toekomst en begonnen aandelen te verkopen. Mensen maakten zich ook zorgen dat hun papieren geld waardeloos zou worden als banken het niet in goud konden omzetten, en ze begonnen zich naar de bank te haasten om goud te halen nu het nog kon. De paniek van 1907 betekende een grote verandering in de industriële revolutie. Vanaf dat moment werd financiën zelfs belangrijker dan engineering (het ontwerpen van nieuwe machines) of fabricage. Zonder grote sommen geld konden bedrijven het zich niet veroorloven te blijven draaien, hoe slim hun machines ook waren of hoe efficiënt hun fabricage ook was.
Hoewel Westinghouse beroemd was om het oprichten van een nieuw bedrijf voor elke nieuwe uitvinding die hij deed of die hij van anderen in licentie gaf, hadden nieuwe bedrijven kapitaal nodig (geldbeleggingen of leningen). Als gevolg van de financiële crisis in New York werd van Westinghouse plotseling verwacht dat hij zijn leningen terugbetaalde. Omdat hij het geld niet kon opbrengen, werd Westinghouse gedwongen aandelen te verkopen en verloor hij de controle over zijn industriële imperium. Tegen 1911 speelde Westinghouse geen actieve rol meer in de bedrijven die hij had opgericht.
Het tanende zakelijke fortuin doofde echter niet zijn inventieve licht. In 1910 richtte hij nog een bedrijf op, zijn laatste, voor de exploitatie van een nieuw type veer om de schokken uit auto’s te halen. De uitvinding werd de schokbreker genoemd.
In zijn laatste twee levensjaren ging Westinghouse’s gezondheid achteruit en werd hij gedwongen een rolstoel te gebruiken; hij reageerde daarop door te werken aan een uitvinding voor een elektrisch aangedreven versie. Westinghouse overleed op 12 maart 1914. Vier jaar na zijn dood werd een patent dat hij had aangevraagd uiteindelijk toegekend, waarmee het totaal aantal patenten dat hij kreeg op 361 kwam.
Tesla’s einde
Westinghouse’s zakelijke tegenslagen troffen ook Nikola Tesla. Westinghouse kon het zich niet veroorloven de royale royalty’s te betalen die de partners eerder waren overeengekomen. Intussen had Tesla zijn aandacht verlegd naar projecten die veel minder uitvoerbaar bleken dan zijn eerdere werk. Hij woonde in een tweekamer hotelsuite in New York City, bleef onderzoek doen en tijdschriftartikelen schrijven, maar gedroeg zich steeds excentrieker en raakte geleidelijk aan in de vergetelheid.
Tesla overleed in januari 1943 op zesentachtigjarige leeftijd in New York City. Hij had weinig vrienden en weinig geld, ondanks dat hij tijdens zijn leven honderden patenten kreeg.
Voor meer informatie
Boeken
Aaseng, Nathan. De Probleemoplossers. Minneapolis, MN: Lerner Publications, 1989.
Cheney, Margaret. Tesla: Man Out of Time. New York: Simon and Schuster, 2001.
Hunt, Inez, and Wanetta W. Draper. Bliksem in zijn hand: Het levensverhaal van Nikola Tesla. Hawthorne, CA: Omni Publications, 1981.
Levine, I. E. Inventive Wizard: George Westinghouse. New York: J. Messner, 1962.
O’Neill, John J. Prodigal Genius: The Life of Nikola Tesla. Hollywood, CA: Angriff Press, 1981.
Seifer, Marc J. Tovenaar: Het leven en de tijden van Nikola Tesla: Biografie van een genie. Secaucus, NJ: Carol Pub., 1996.
Thomas, Henry. George Westinghouse. New York: G. P. Putnam’s Sons, 1960.
Periodieken
D’Alto, Nick. “Edison, Tesla en de strijd om de stromen: Should Electricity be AC or DC?” Odyssey, februari 2002, p. 20.
Johnson, Jeff. “‘Buitengewone Wetenschap’ en de Vreemde Erfenis van Nikola Tesla.” Skeptical Inquirer, zomer 1994, p. 366.
Johnson, Jeff. “Nikola Tesla: Genie, visionair, en excentriekeling.” Skeptical Inquirer, Zomer 1994, 368.
Johnson, Jeff. “Tesla’s Uitvindingen: A Critique.” Skeptical Inquirer, Summer 1994, p. 372.
Leone, Marie, et al. “Edison and Tesla: The Founding Fathers of Electricity.” Electrical World, januari-februari 2000, p. 41.
Usselman, Steven W. “From Novelty to Utility: George Westinghouse and the Business of Innovation during the Age of Edison.” Business History Review, Summer 1992, p. 251.
Web Sites
George Westinghouse Virtual Museum.http://www.georgewestinghouse.com/museum.html (geraadpleegd op 18 februari 2003).
“Tesla: Master of Lightning.” Public Broadcasting Service.http://www.pbs.org/tesla/ (geraadpleegd op 18 februari 2003).