Foto:
Franse onderzoekers denken een mogelijke oorzaak en zelfs behandeling voor dyslexie te hebben ontdekt.
Dyslexie is een leerstoornis die lezen, schrijven, spellen en soms ook rekenen tot een uitdaging kan maken. De kenmerken variëren van individu tot individu, maar kunnen problemen omvatten met vaardigheden zoals het vormen en benoemen van letters, het begrijpen van afzonderlijke spraakklanken binnen een woord, en het onthouden van de letters van het alfabet in volgorde. Ze kunnen letters en cijfers omdraaien of zeggen dat ze woorden zien “dansen” op de pagina. Zonder uitgebreide ondersteuning in de klas kunnen kinderen met deze aandoening moeite hebben om bij te blijven op school.
In een veelbelovend nieuw onderzoek, gepubliceerd in het tijdschrift Proceedings of the Royal Society B, hebben de onderzoekers Guy Ropars en Albert le Floch van de Universiteit van Rennes een piepklein maar cruciaal verschil ontdekt tussen de ogen van dyslectici en die van niet-dyslectici.
Aanbeveling
Alle mensen hebben lichtreceptorcelpatronen in elk oog, die ons in staat stellen te zien. Onderzoekers ontdekten dat bij niet-dyslectici deze patronen asymmetrisch zijn, zodat de hersenen één oog kiezen om te domineren of het andere te overheersen, waardoor in de hersenen één enkel beeld ontstaat. Bij dyslectici bleken de lichtreceptorcellen in beide ogen in dezelfde patronen te zijn gerangschikt. Dit betekent dat er geen dominant oog is, zodat een spiegelbeeld wordt geproduceerd, wat de hersenen in verwarring kan brengen en leesfouten kan veroorzaken, melden de onderzoekers.
“Onze waarnemingen doen ons geloven dat we inderdaad een potentiële oorzaak van dyslexie hebben gevonden,” vertelde co-auteur Ropars aan het Agence France Press (AFP). Hij voegde eraan toe dat het ook zou kunnen betekenen dat ze een “relatief eenvoudige” methode van diagnose hebben gevonden: gewoon in iemands ogen kijken. Normaal gesproken wordt dyslexie gediagnosticeerd via een reeks tests die worden afgenomen door een psycholoog.
In hun onderzoek ontdekten Ropars en le Floch ook de kleinste vertraging tussen de verwerking van het hoofdbeeld en het spiegelbeeld door de hersenen, waardoor ze een behandeling konden testen. De snelste flits van een LED-lamp – zo snel dat hij onzichtbaar is voor het blote oog – schakelde het spiegelbeeld in de hersenen van dyslectische proefpersonen uit terwijl ze lazen.
“Voor dyslectische studenten zijn hun twee ogen gelijkwaardig en hun hersenen moeten achtereenvolgens vertrouwen op de twee enigszins verschillende versies van een bepaalde visuele scène,” vertelden de auteurs van de studie aan AFP.
We weten dat dyslexie niet beperkt is tot het door elkaar halen van bs en ds – dat mensen met dyslexie, ongeveer één op de vijf, worstelen met vele taalgerelateerde uitdagingen en dat het krijgen van een diagnose lastig kan zijn. Het is echter de moeite waard om in de gaten te houden hoe dit onderzoek zich ontwikkelt.
Advertentie
Is dit hoe lezen is voor mijn dyslectische kind?
Leren leven met de leerstoornis van mijn dochter