What the heck doet deze kaas op mijn taart?
Als je een zuiderling een stuk warme appeltaart voorschotelt met daarop een stukje scherpe Cheddarkaas, bereid je dan maar voor op verwarring, of op z’n minst: “Waar is het ijs?” In het Zuiden kunnen appels en Cheddar constante metgezellen zijn op een kaasplank (of zelfs in een gegrilde kaas), maar als het op taart aankomt, ontmoeten de twee elkaar zelden.
Praat met iemand die opgroeide met het toppen van zijn taart met kaas en hij zal waarschijnlijk het oude gezegde reciteren: “Een appeltaart zonder kaas is als een kus zonder een kneepje.” Voor veel mensen gaan deze twee voedingsmiddelen hand in hand.
Voor de rest van jullie die deze combinatie nog nooit hebben geproefd of ervan hebben gehoord: het is een Yankee-ding. Of, misschien iets nauwkeuriger, het is een praktijk die waarschijnlijk dateert uit de Middeleeuwen en later door Europese kolonisten naar de Nieuwe Wereld werd gebracht, waar het zich uiteindelijk verspreidde over wat we nu beschouwen als New England (appelland) en de upper Midwest (zuivelland). Heb je dat allemaal begrepen?
Voedselhistorici hebben veel verschillende verklaringen gegeven voor de manier waarop deze twee voedingsmiddelen ooit samen werden gebracht. In de oudheid werd kaas vaak geserveerd met fruit en noten aan het eind van de maaltijd om de spijsvertering te bevorderen. Het verband tussen kaas en appeltaart wordt vaak teruggevoerd tot Engeland, waar de Cheddar en de appeltaart zijn ontstaan. In de 17e en 18e eeuw werden Engelse taarten vaak overgoten met een saus op basis van zuivel, zoals custard. Op de een of andere manier kwam Cheddar in de plaats van de saus en de rest was geschiedenis.
En zelfs als je niet gewend bent aan pie a la cheese, vind je deze zoet-zure combinatie misschien wel lekker. Of u kunt het bij ijs houden.
Alle onderwerpen in Taarten
Teken in voor onze Nieuwsbrief
Teken in voor gratis recepten, decoratie-ideeën & speciale aanbiedingen