Het Boek Openbaring is als een kunstgalerij gevuld met afbeeldingen geschilderd in kleuren ontleend aan oudtestamentische doeken. Als je “de hoer van Babylon” wilt begrijpen, moet je ver teruggaan in het bijbelse verhaal.
In het Oude Testament baarde de stad Babylon een rijk dat heerste over de bekende wereld en een wereldbeeld oplegde aan alle volkeren die zij veroverde. Degenen die ze niet vernietigde, onderwierp ze. Zij kon wreed, hardvochtig en trots zijn en zij geloofde dat zij voor altijd over de aarde zou heersen. In haar hart zei ze: “Ik ben, en er is niemand naast mij; ik zal niet als weduwe zitten of het verlies van kinderen kennen” (Jesaja 47:8 ESV).
Ze sprak als een god en ze waande zich veilig.
Haar ondergang wordt aangekondigd in Jesaja 47. In antwoord op haar goddeloosheid, arrogantie, zelfverheerlijking en wreedheid jegens het volk van God kondigt de Heer een plotselinge ondergang aan:
Maar het kwaad zal over u komen, dat gij niet zult weten te bezweren; rampspoed zal over u komen, waarvoor gij geen verzoening zult kunnen brengen; en het verderf zal u plotseling overkomen, waarvan gij niets weet. (Jesaja 47:11 ESV)
En zo geschiedde.
De geschiedenis vertelt ons dat het Babylonische Rijk zeer plotseling en zeer onaangenaam ten onder ging aan de Perzen onder Cyrus de Grote in 539 v.Chr. Later, toen Darius koning was, kwamen de Babyloniërs zonder succes in opstand, met als gevolg dat zij veel van dezelfde wreedheden ondergingen die zij eerder de Joden hadden aangedaan. De Babyloniërs wurgden zelf veel van hun vrouwen en kinderen om te voorkomen dat zij van honger zouden omkomen tijdens de wrede belegering van hun hoofdstad. Toen de stad viel, werden volgens Herodotus de poorten neergehaald en werden 3000 van de belangrijkste burgers op de muren gespietst. De eens zo grote stad – de koningin van de wereld – was verslagen, verwoest en geplunderd.
Precies zoals God had gezegd.
Babylon verschijnt ongeveer 630 jaar later weer in het bijbelse verhaal. De voormalige zetel van het keizerrijk is nu een dorp, omringd en bijna verzwolgen door een zee van zand. En toch duikt haar naam weer op in de canon van het Nieuwe Testament als een symbool van de wereld die in oorlog is met het volk God. Petrus gebruikt het als een soort code. Hij eindigt zijn epistel aan de gemeenten van Pontus en Bithynië met de woorden:
Zij die te Babylon is, die evenzeer uitverkoren is, zendt u de groeten, en dat doet ook Marcus, mijn zoon. Groet elkaar met de kus der liefde. Vrede aan u allen die in Christus bent. (1 Petrus 5:13-14 ESV)
Zij die in Babylon is.
Peter was niet in de buurt van Babylon toen hij die brief schreef; Petrus was in Rome, maar hij gebruikt het woord “Babylon” als een symbolische manier om te verwijzen naar de nieuwe wereldcultuur die in oorlog is met de verbondsgemeenschap. Petrus zegt: Rome is het nieuwe Babylon. Rome is de nieuwe meesteres die het volk van God zou verleiden en ondermijnen.
De stad was een geest geworden.
Haar laatste verschijning in het verhaal komt in Openbaring 17.
In het boek Openbaring is de verwijzing naar Babylon duidelijk symbolisch. Johannes wordt in de Geest meegevoerd naar de woestijn, waar hij ziet:
“een vrouw, gezeten op een scharlakenrood beest, dat vol was van godslasterlijke namen, en het had zeven koppen en tien hoornen. De vrouw was gekleed in purper en scharlaken, en versierd met goud en juwelen en parels, met in haar hand een gouden beker vol gruwelen en de onzuiverheden van haar seksuele immoraliteit. En op haar voorhoofd was een geheimzinnige naam geschreven: “Babylon, de grote, moeder der hoererijen en der gruwelen der aarde.” En ik zag de vrouw, dronken van het bloed der heiligen, het bloed van de martelaren van Jezus.” (Openbaring 17:3-6 ESV)
De hoer van Babylon is de geest van de verleidelijke cultuur, actief bezig met de misleiding en vernietiging van Gods volk. Dat zij rijdt op “het beest” betekent dat zij wordt gesteund door de krachten van de anti-christelijke regering.
Net als het beest, dat was, en niet is en op het punt staat op te staan, blijft de “Hoer” opstaan uit de dood! Een bepaald merk van haar verleidelijke charme kan in het stof vallen en begraven worden door het zand der tijden, maar wacht maar af!
Zoals het in het verleden was, zo zal het ook zijn in de toekomst.
Hoewel geleerden kunnen discussiëren over enkele van de fijne details van dit visioen, lijken de belangrijkste punten van toepassing overduidelijk:
1. Cultuur is niet neutraal.
2. De duivel valt Gods volk aan via de voordeur door middel van vervolging door de overheid.
3. De duivel valt Gods volk aan via de achterdeur door middel van een verleidelijke, afgodische cultuur.
4. Geen vijand van Gods volk zal uiteindelijk standhouden. De Heer heeft een dag en die dag komt.
Dank zij God!
Pastor Paul Carter
Om te luisteren naar Pastor Paul’s Into The Word devotional podcast op de TGC Canada website zie hier. U kunt het ook vinden op iTunes.
Een eerdere versie van dit artikel kunt u hier vinden.