Frank Zappa heeft ooit verkondigd dat “jazz niet dood is, het ruikt alleen raar.”
En hoewel dat zeker waar kan zijn geweest in de fusion hoogtijdagen van de jaren zeventig en tachtig, is er een jongere lichting jazzmusici die muziek maakt die vooruitstrevend is, maar veel minder stinkt.
Hier zijn enkele persoonlijke favorieten-zeven jazzgitaristen die je misschien eens zou willen checken.
Stephane Wrembel, “Bistro Fada,” Origins
Is zigeunerjazz “jazz”? Natuurlijk is het dat! En Stephane Wrembel is een van de meest veelbelovende jonge spelers in het genre. Wrembel – die uit Frankrijk komt – kreeg een flinke duw in de rug van Woody Allen toen de filmmaker Wrembel’s nummer, “Bistro Fada”, gebruikte in zijn succesvolle (en verdomd goede) komedie Midnight in Paris uit 2011. Bekijk hieronder een live-in-de-studio uitvoering van het ongelooflijk aanstekelijke deuntje. Wrembel’s laatste album is Dreamers of Dreams uit 2014. Hij geeft ook les, mensen.
Kurt Rosenwinkel, “Filters,” The Next Step
Rosenwinkel is waarschijnlijk de meest gerenommeerde moderne jazzgitarist sinds Pat Metheny. Zijn avontuurlijke improvisaties en emotionele, hoornachtige frasering maken hem al bijna twee decennia favoriet bij aspirant-leden van de Berklee gitaaropleiding. Hij trad op met jazzlegendes als Gary Burton en Joe Henderson, maar ook met hiphopartiesten als The Roots en Q-Tip.
Julian Lage, “223 Butler,” Gladwell
Guitar World columnist Julian Lage kan het best omschreven worden als een “post-jazz” gitarist, goed thuis in genres variërend van be-bop tot klassiek tot bluegrass en die naadloos in elkaar overgaand in een geheel eigen stijl. Op deze solo uitvoering van zijn originele compositie, “223 Butler”, laat Lage zijn grenzeloze melodische creativiteit horen en een expressieve en dynamische touch op zijn vintage Gibson archtop.
Lage begon zijn carrière als jong jazz wonderkind, toen hij op 15-jarige leeftijd zijn tanden zette in de band van de legendarische vibrafonist Gary Burton. Sindsdien heeft hij opgetreden met een aantal ongelooflijke muzikanten, waaronder Chris Thile, Eric Harland en Mark O’Conner.
Lionel Louke, “Tin Man,” Gilfema
De in Benin geboren gitarist Lionel Louke wordt geroemd om zijn fusie van traditionele West-Afrikaanse muziek en moderne jazzharmonie. Louke zingt mee met zijn gitaarmelodieën in zijn moedertaal, bekend als Fon, en speelt vingerstyle op een nylonsnarige gitaar om een percussief effect te produceren waarvan hij zegt dat het is beïnvloed door traditionele Afrikaanse instrumenten.
“Tin Man” benadrukt Louke’s unieke ritmische frasering samen met intrigerende harmonische akkoord voicings aangevuld met zijn zang. Louke kreeg een beurs aan prestigieuze conservatoria in Ivoorkust, Parijs en uiteindelijk aan het Berklee College of Music in Boston. Sinds het behalen van zijn diploma heeft hij getoerd met zijn eigen groep en met een aantal jazzgrootheden, waaronder Terence Blanchard en Herbie Hancock.
Gilad Hekselman, “Prelude to a Kiss,” Hearts Wide Open
Gilad Hekselman is nog zo’n verbluffende jonge gitarist. Op de standard “Prelude to a Kiss” slaagt hij erin een eigentijds geluid te geven aan een melodie die jazzmusici al meer dan 60 jaar spelen. Hekselman’s vloeiende lyriek, zingende klokkende toon, en vermogen om de gegeven harmonische structuur van een song uit te breiden komen allemaal naar voren in deze uitvoering. Hekselman komt oorspronkelijk uit Israël en woont nu in New York, waar hij regelmatig optreedt in de legendarische jazzclubs van Manhattan.
Jonathan Kreisberg, “Five Bucks a Bungalow,” New for Now
Jonathan Kreisberg neemt Pat Martino’s hard-bop chromatische frasering en zet die op zijn kop. In deze video gebruikt Kriesberg zijn vooruitstrevende compositie “Five Bucks a Bungalow” als vehikel voor een vurige improvisatie die je zeker zin geeft om terug te gaan naar de houtschuur.
Bobby Broom, “Ask Me Now,” Bobby Broom Plays for Monk
Booby Broom is geboren en getogen in New York City maar verhuisde zo’n 30 jaar geleden naar Chicago. Hoewel hij thuis is in de traditionele jazz (bebop en post-bop), put Broom uit een verscheidenheid van Amerikaanse muziekvormen zoals funk, soul, R&B en blues. Hier is een nummer van zijn hoog aangeschreven album uit 2009 met Thelonious Monk songs, Bobby Broom Plays for Monk. De plaat vestigde Broom als een bedachtzame en innovatieve vertolker van behoorlijk uitdagende muziek.
Recent nieuws