Hoi Amy,
Mijn dochter is 3 en een kwart en nog niet zindelijk. We proberen het al sinds ze twee en een half is, maar we hebben geen echte vooruitgang geboekt. Ze vertoont alle tekenen dat ze er helemaal klaar voor is – ze blijft urenlang droog, weet waar het potje/toilet voor dient, kan haar eigen broek naar beneden trekken, gaat geïnteresseerd met ons mee naar het toilet. Maar ze weigert gewoon op het potje te gaan
Ik heb het verschillende keren geprobeerd en dit is wat er gebeurt – ze houdt het uren vol, huppelt rond terwijl ze naar haar kruis grijpt, maar weigert op het potje te gaan zitten. We hebben stickers, snoep, een beloningskaart, alles! Het maakt haar niet uit. Uiteindelijk plast ze zichzelf in het toilet uit wanhoop. De situatie verbetert nooit. Het langste dat we dit hebben volgehouden is twee weken, dag na dag plassen en poepen ophouden tot ze fysiek niet meer kon en dan gewoon in haar kleren gaan. Uiteindelijk heb ik het opgegeven en ben teruggegaan naar de luiers.
Ik blijf wachten op een nieuw teken van bereidheid, maar het is er nog niet van gekomen. En ik ben huiverig om steeds weer dezelfde aanpak te proberen als die steeds mislukt. Kunt u een andere tactiek voorstellen? Ze gaat in september naar de kleuterschool en dan moet ze getraind zijn. Ik dacht dat dat een makkie zou zijn – dan is ze bijna vier! Maar nu begin ik me ernstig zorgen te maken. Voor de rest is ze een gelukkig, gezond meisje dat qua ontwikkeling op schema ligt.
Veel dank voor jullie geweldige advies.
L
Het is eigenlijk helemaal niet zo ongebruikelijk dat kinderen zich tot hun vierde (of zelfs vijfde) verzetten tegen zindelijkheidstraining, en helaas is er geen pasklare tactiek voor deze superkoppige kinderen. Je kunt je handen er volledig van af houden en wachten op een wonderbaarlijke “ik ben van gedachten veranderd en ga nu op het potje (omdat mijn vrienden dat ook doen/luiers zijn voor baby’s/ik ben hier alleen maar om je gek te maken)” gebeurtenis, maar met een naderende schooldeadline kan dat zeker riskant zijn en angst opwekken. (Hoewel deze inzending van verder terug in de vragenrij is, dus ik hoop een beetje dat OP in de commentaren opduikt met een “alles goed nu, hier is wat werkte” update).
De reden dat de bootcamp mislukt, is dat ze niet eens op het potje wil zitten, dus er is geen kans op succes, zelfs niet per ongeluk. En de vroege toevallige successen van het op het juiste moment op het potje krijgen van hun kont (zelfs als ze helemaal goed waren op weg naar een ongelukje) zijn vrijwel essentieel voor het algehele succes van die tactiek. In het begin pakte ik mijn kinderen op en zette ze op het potje, met behulp van een timer. Ik hurkte dan voor ze neer met mijn handen (zachtjes) om hun benen vast te houden, of met mijn armen over hun schoot (laat ik duidelijk zijn dat ik ze op geen enkele manier in bedwang hield, ik blokkeerde alleen de uitgang een beetje en gebruikte mijn handen/armen als een knuffel, of het comfort van een verzwaard deken). We zouden dan zo blijven voor een bepaalde tijd. Deze tijd werd super aangenaam gehouden, met boeken, speelgoed, Angry Birds spel op mijn telefoon, wat dan ook. Om de 20/30 minuten deden we dit, en ik verhoogde hun vochtinname met een TON zodat ze heel snel de grens bereikten van hoe lang ze het konden volhouden. (En ik gebruikte pruimen/pruimensap als we probeerden te poepen om ophouden/constipatieproblemen te voorkomen). Uiteindelijk hadden we geluk met onze timing, en konden ze alle lof en stimulansen ervaren die bij zindelijkheidstraining hoorden, zodat we een klein beetje voorwaarts momentum creëerden.
Omdat ze aan de grotere en koppigere kant is, neem ik aan dat je haar niet gewoon kunt oppakken en neerzetten. Maar tot nu toe is het je niet gelukt om haar uit zichzelf te laten zitten. Is ze bang? Heeft ze een ander potje nodig of een andere zitverkleiner? Kun je haar overhalen te gaan zitten terwijl ze haar luier draagt? Ze is in staat om volledig onafhankelijk te zijn en vindt het prettig om met je mee te gaan, maar ergens onderweg is het mogelijk dat de fysieke handeling om zelf op het toilet te gaan zitten een ding is geworden. Dus je moet er aan werken dat het geen ding meer is. Als ze vrij regelmatig plast, laat haar dan haar luier dragen maar vraag haar op het potje te zitten terwijl ze gaat. En bied zeker een beloning aan.
En voor de beloningen moet je echt iets vinden waar ze om geeft. En dat ze er veel om geeft. Stickers en snoep zijn niet genoeg, dus wees creatief. Mijn zoon was een tweefasentrainer… we kregen het plassen onder controle maar poepen gebeurde een jaar later nog steeds niet. Uiteindelijk heb ik aan elk verzoek dat hij deed de voorwaarde verbonden dat hij op het potje moest poepen. Oh, wil je dat speelgoed? Tuurlijk, nadat je op het potje hebt gepoept. Wil je een cakeje? POEP DAN OP HET POTJE. Uiteindelijk vond ik de juiste “wortel:” Zijn eigen kopie van een Disney film die hij alleen met zijn grootouders had gezien. Om wat voor reden dan ook, dat deed het. We hebben die film een week lang elke keer gekeken voordat we uiteindelijk zeiden: “Oké, je hebt het door, genoeg.”
(Een andere zoon van me werd zindelijk nadat ik een enorm opgezet Hulk-speeltje voor hem had gekocht, maar dat op een hoge plank buiten de badkamer had gezet. Hij had een X aantal sterren stickers nodig om het te krijgen. Ongelukjes kostten hem een ster, en in principe hoefde hij maar één hele dag succesvol te zijn om het speeltje te krijgen. Het kostte hem twee of drie dagen, geloof ik, maar het speelgoed binnen zijn gezichtsveld maar buiten bereik hield hem ECHT gefocust om het te proberen.)
Probeer dus uit te vinden wat de wortel van je dochter is. Wat is super belangrijk voor haar? Een groot speciaal stuk speelgoed of een uitstapje? Heeft ze al een rondleiding gehad op de kleuterschool en is ze daar enthousiast over? Ze zal een grote stimulans nodig hebben om door haar koppigheid (en mogelijke angst/afschrik) heen te breken.
Dus stap één is uitzoeken hoe je haar kunt overtuigen om op zijn minst op het potje te gaan zitten. Ze kan haar luier omhouden, ze hoeft niets te “doen”, ze hoeft alleen maar te gaan zitten en in te zien dat er echt niets super engs aan is. Ze gaat er niet in vallen, het gaat niet vanzelf doorspoelen, enz. Beloon haar voor dit succes, dan is stap twee om uit te zoeken wat je als voorwaarde kunt stellen voor haar om het potje uit zichzelf te gebruiken. Het zal waarschijnlijk iets groots moeten zijn, iets waar ze super gefocust op is.
En wat de ongelukjes in haar kleren betreft… heb je “naakt potty training boot camp” geprobeerd? Om de een of andere reden werkt volledig naakt zijn beter voor sommige kinderen dan kleren of zelfs gewoon groot-kinderondergoed. Aangezien haar broek naar beneden trekken geen vaardigheid is waar je aan werkt, kun je haar misschien naakt houden. Ze kan haar kleren terugkrijgen als ze je laat zien dat ze ze schoon en droog kan houden.
Als ze haar kleren vies maakt, klinkt dat vies en gemeen…maar verschoon haar er niet meteen van. Of bied haar geen hulp aan. Ik weet dat je twee volle weken kledingongelukjes hebt gehad, maar als je haar niet zelf de rotzooi hebt laten opruimen, is dat misschien een gemiste kans. Laat haar de natte kleren helemaal alleen uittrekken, naar de wasserij brengen, en zich dan aankleden. Als ze een ongelukje heeft terwijl ze naakt is, moet ze ook helpen dat op te ruimen. (Bied haar gewoon een handdoek aan, jij maakt schoon met schoonmaakmiddelen.) Het is heel vervelend, maar sommige kinderen moeten echt moe worden van het natte, koude, smerige gedoe van ongelukjes voordat ze uiteindelijk toegeven dat het gewoon makkelijker is om het stomme potje te gebruiken. ECHTER als er een juiste stimulans bij betrokken is (en dat zullen in dit geval geen stickers of snoepjes zijn). Het positieve moet opwegen tegen het negatieve.
Dus ik denk dat je je vooral moet richten op de juiste stimulansen. Ze moet geven om wat je aanbiedt. Ten eerste voor het ZITTEN op het potje op vaste tijden gedurende de dag. Je hoeft het niet in bootcampstijl te doen, maar bied een ruil aan als ze ergens om vraagt. Ze wil een ijslolly/koekje/sapdoosje? Oké, je mag het hebben terwijl je op het potje zit. Zodra dat geen ding meer lijkt te zijn, verhoog de inzet met iets wat ze echt, echt, ECHT wil. Je kunt het op een niet-schootkamp manier doen (in een onderbroek of luier, mits ze weet hoe ze die uit moet doen), of nog een keer naakt, of met consequenties voor ongelukjes (ze blijft nat/ongemakkelijk of moet zelf voor natte kleding zorgen).
Hoe dan ook, ze ZAL op het potje gaan…uiteindelijk. Ofwel omdat je iets geprobeerd hebt dat “werkte”, ofwel omdat ze er op een dag anders over denkt. Helaas is geen van beide dingen gegarandeerd volgens jouw kleutertijdschema. “Uiteindelijk” is een dubbelspel, maar gelukkig heeft elke ouder die zindelijk wordt het gehaald. Je weet wel, uiteindelijk.