Zwarte dozen: Verrassende feiten

Zwarte dozen: verrassende feiten

Hier zijn enkele dingen die u misschien niet weet over zwarte dozen:

• Orange Is the New Black

Ten eerste, de zwarte doos is noch zwart, noch een doos! De zwarte doos is eigenlijk een cilinder gemonteerd op twee grote stukken metaal en lijkt meer op een luchtcompressor dan op een bandrecorder. De term “doos” verwijst naar de tijd dat de opnamen werden gemaakt op metalen banden, die zijn vervangen door digitale geheugenkaarten. Hoewel sommige oudere modellen nog bestaan, zijn de meeste aan vervanging toe.

Ook zwarte dozen zijn niet zwart. De term “zwarte doos” is geliefd bij de media, maar de meeste mensen met verstand van zaken noemen ze niet zo. Er zijn verschillende theorieën over de oorsprong van de naam “zwarte doos”, variërend van vroege ontwerpen die perfect donker waren van binnen, tot de beschrijving van een journalist van een “prachtige zwarte doos”, tot verkoling die optreedt bij branden na een ongeluk.

Dus, zwarte dozen zijn oranje! Omdat dat, zoals je je kunt voorstellen, makkelijker te vinden is in een woud van puin.

Zwarte dozen

• Een ‘zwarte doos’ bestaat uit twee delen

De ‘zwarte doos’ bestaat uit twee afzonderlijke stukken apparatuur: de vluchtgegevensrecorder (FDR) en een cockpit voice recorder (CVR). Ze zijn verplicht op elke commerciële vlucht of zakenvliegtuig, en worden meestal bewaard in de staart van een vliegtuig, waar ze meer kans hebben om een crash te overleven.

FDR registreert ten minste 88 vereiste parameters over de vlucht, waaronder luchtsnelheid, hoogte, roerstand, wielstand, luchtdruk, en (als je de stewardessen mag geloven) wie nog steeds zijn mobiele telefoon aan heeft bij het opstijgen. CVR registreert alles waar de mensen in de voorste cabine over praten! Terwijl de oude magneetbandversies tot 30 minuten gesprek tegelijk konden opslaan, kunnen de huidige digitale recorders tot twee uur opnemen (wat, eerlijk gezegd, nog steeds weinig lijkt). Zodra die twee uur is bereikt, neemt de CVR over het oude materiaal heen op.

Een interessant feitje nog: recorders waren oorspronkelijk in de cockpit ondergebracht, samen met de instrumenten en de piloten. Pas na verschillende ongevallen waarbij de Flight Data Recorder niet kon worden teruggevonden, werden ze naar de achterkant van het vliegtuig verplaatst, op basis van de veronderstelling dat na de initiële impact, de achterkant van het vliegtuig zich met een lagere snelheid zou verplaatsen. Bovendien hoefden de toestellen aanvankelijk slechts bestand te zijn tegen een inslag van 100gs, die werd verhoogd tot 1000gs.

Black Boxes

• From Down Under

Vluchtdatarecorders, of “zwarte dozen”, hebben hun geschiedenis in de vroegste dagen van de luchtvaart, toen de gebroeders Wright datarecorders bij zich hadden op een van hun eerste vluchten. Zij maakten een apparaat dat propellerrotaties, afgelegde afstand en in de lucht doorgebrachte tijd registreerde. Deze eerste recorder was zeer ruw en registreerde slechts beperkte vluchtgegevens, waaronder duur, snelheid en aantal omwentelingen van de motor.

Australië was het eerste land dat cockpit voice recorders verplicht stelde voor commerciële vliegtuigen.

• Zwarte dozen ondergaan een hele reeks overlevingstests, waaronder:

Crash Impact Test – Men is het erover eens dat 3400gs gedurende 6,5 ms nodig zou zijn om aan de meeste ongevallenscenario’s te voldoen. Deze test wordt in feite uitgevoerd met een kanon. Een Fairchild CVR heeft een crash van naar schatting meer dan 6000 gs overleefd.

Static Crush – Bij deze test wordt een druk van 5000 pond uitgeoefend op alle zes assen.

Piertest – Bij een piercetest wordt een gewicht van 500 lb. gebruikt dat van een hoogte van 10 voet naar beneden valt. De test is aangepast om te worden uitgevoerd met een pin van gehard staal.

Vuurtest – De apparaten worden 60 minuten lang blootgesteld aan 1100 graden Celsius, en ondergaan vervolgens 10 uur lang een temperatuur van 260 graden Celsius.

Daarna laten de testers de black boxe in een zoutwatertank onder druk vallen, waarmee de waterdruk op 20.000 ft onder de oppervlakte wordt gesimuleerd. 24 uur lang. In een omgeving met iets minder druk moet hij dan 30 dagen volledig ondergedompeld in zout water overleven.

Als dat allemaal goed gaat, wordt de eenheid aan een reeks diagnostische tests onderworpen om te zien of hij nog werkt.

Zwarte dozen

• Het kan lang duren om er een te vinden.

Zwarte dozen zijn uitgerust met een onderwater-locatiebaken dat een puls begint af te geven als de sensor in contact komt met water. Dit betekent dat zwarte dozen alleen kunnen worden opgespoord als het vliegtuig onder water is. Als een crash op land gebeurt, hebben zoekers alleen de oranje kleur als visueel baken.

Wanneer zwarte dozen water raken, werken ze tot een diepte van iets meer dan vier kilometer, en kunnen ze 30 dagen lang eenmaal per seconde “pingen” voordat de batterij leeg is, wat betekent dat de zwarte doos van MH370 rond 7 april 2014 ophield met pingen. Nadat vlucht 447 van Air France in de Atlantische Oceaan was neergestort, kostte het de zoekteams twee jaar om de zwarte dozen te vinden en naar boven te halen. Ze leverden waardevolle informatie op over wat er daadwerkelijk gebeurde voordat de crash plaatsvond.